| وَالْفَجْرِ (1) Pasha agimin |
| وَلَيَالٍ عَشْرٍ (2) Pasha dhjetë netët |
| وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ (3) Pasha çiftin edhe tekët |
| وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ (4) Pasha natën kur kalon |
| هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ (5) A është ky betim për të mençurin |
| أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ (6) A nuk e di se ç’bëri Zoti yt me Ad-in |
| إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ (7) Banorët e Irem-it, me shtylla (pallatet) |
| الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ (8) Që nuk ka pasur shoq askund |
| وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ (9) Edhe Themud-in të cilët skalitën shkrepat në luginë |
| وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ (10) Edhe me Faraonin që kishte tenda |
| الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ (11) Të cilët bënë krime në tokë |
| فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ (12) Dhe në të e shtuan shkatërrimin |
| فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ (13) Andaj Zoti yt i goditi me shufrën e dënimit |
| إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ (14) Sepse Zoti yt është njëmend në pritë |
| فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ (15) Ndërsa njeriu, kur do Zoti i tij ta sprovojë, e nderon dhe e shpërblen me dhunti, thot: “Zoti im më ka respektuar” |
| وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ (16) Por kur, për të sprovuar, ia mungon furnizmin e tij, thot: “Zoti im më ka lënë anash (nëçmuar)” |
| كَلَّا ۖ بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ (17) Assesi! Por ju nuk e respektoni bonjakun |
| وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (18) Dhe nuk nxiteni që ta ushqeni varfnjakun |
| وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا (19) Dhe me grykësi e hani trashëgimin |
| وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا (20) Dhe për së tepërmi e doni pasurimin |
| كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا (21) Por, ani! Se kur të dërmohet toka copë e grimë |
| وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا (22) Dhe të vijë Zoti yt edhe engjujt radhë-radhë |
| وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّكْرَىٰ (23) Dhe atëherë kur të sillet xhehennemi – atë ditë njeriu do të kujtohet, por ç’i duhet kujtimi |
| يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي (24) Do të thotë: “Ku është ai fat të isha përgatitur nëjetën time!” |
| فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ (25) Atë ditë askush nuk dënon sikur Ai |
| وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ (26) Dhe askush sikur ai nuk farkon në pranga |
| يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ (27) O shpirt i qetësuar |
| ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً (28) Kthehu te Zoti yt si kënaqës e i kënaqur |
| فَادْخُلِي فِي عِبَادِي (29) Hyr në gjiun e robëve të mi |
| وَادْخُلِي جَنَّتِي (30) Dhe hyr në xhennetin tim |