سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ (1)
Isteyen kimse inecek olan azabı istedi |
لِّلْكَافِرِينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ (2)
Kafirler icin onu onleyecek hic kimse yoktur |
مِّنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ (3)
(O azap) Yuksek dereceler sahibi olan Allah tarafındandır |
تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ (4)
Melekler ve Ruh (Cebrail) ona suresi elli bin yıl olan bir gunde yukselir |
فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا (5)
Oyleyse sen de guzel bir sabırla sabret |
إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا (6)
Dogrusu onlar, o gunu cok uzak goruyorlar |
وَنَرَاهُ قَرِيبًا (7)
Oysa biz onu cok yakın goruyoruz |
يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاءُ كَالْمُهْلِ (8)
O gun, gokyuzu erimis yag/maden (tortusu) gibi olur |
وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ (9)
Daglar ise sacılmıs yunler gibi olacaktır |
وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا (10)
Hicbir yakın dost bir yakınını sormaz bile |
يُبَصَّرُونَهُمْ ۚ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ (11)
Onlar birbirlerine gosterilirler. Gunahkar kimse, o gunun azabından (kurtulus icin) ogullarını fidye olarak vermek ister |
وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ (12)
Esini ve kardesini |
وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ (13)
Kendisini barındıran sulalesini |
وَمَن فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنجِيهِ (14)
Yeryuzunde olanların hepsini de. Sonra (ister ki) kendini kurtarsın |
كَلَّا ۖ إِنَّهَا لَظَىٰ (15)
Asla! Cunku o alevli bir atestir |
نَزَّاعَةً لِّلشَّوَىٰ (16)
Deriyi yakıp kavurur |
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّىٰ (17)
(Hakka) Arkasını donup yuz cevireni cagırır |
وَجَمَعَ فَأَوْعَىٰ (18)
Mal toplayıp biriktireni |
۞ إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا (19)
Insan, cok hırslı olarak yaratılmıstır |
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا (20)
Kendisine fenalık dokundugunda sızlanır, feryat eder |
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا (21)
Ona bir iyilik dokununca da cimrilik eder |
إِلَّا الْمُصَلِّينَ (22)
Ancak namaz kılanlar mustesna |
الَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ (23)
Onlar ki, namazlarını devamlı kılarlar |
وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَّعْلُومٌ (24)
Onların mallarında belli bir hak vardır |
لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ (25)
Isteyene ve (istemekten utanıp) mahrum kalana |
وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ (26)
Onlar hesap gununu tasdik ederler |
وَالَّذِينَ هُم مِّنْ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ (27)
Onlar Rablerinin azabından korkarlar |
إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ (28)
Gercekten Rablerinin azabından guvende olunmaz |
وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ (29)
Onlar, mahrem yerlerini/ırzlarını koruyan kimselerdir |
إِلَّا عَلَىٰ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ (30)
Ancak eslerine ve sahip oldukları cariyelerine karsı mustesna. Cunku onlar (bundan dolayı) kınanmazlar |
فَمَنِ ابْتَغَىٰ وَرَاءَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْعَادُونَ (31)
Bundan otesini arayanlar, iste onlar haddi asmıs olanlardır |
وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ (32)
Onlar, emanetlerine ve verdikleri sozlere riayet ederler |
وَالَّذِينَ هُم بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ (33)
Onlar, sahitliklerini (gerektigi gibi) yerine getirirler |
وَالَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ (34)
Onlar, namazlarını muhafaza ederler |
أُولَٰئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُّكْرَمُونَ (35)
Iste onlar, Cennetler'de agırlanacaklardır |
فَمَالِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ (36)
O kafirlere ne oluyor ki, sana dogru kosuyorlar |
عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِينَ (37)
Sagdan soldan, boluk boluk |
أَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ (38)
Yoksa onların her biri Naim Cennet'ine konulacagını mı umuyor |
كَلَّا ۖ إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّمَّا يَعْلَمُونَ (39)
Asla! Biz onları bildikleri o seyden yarattık |
فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ (40)
Hayır, doguların ve batıların Rabbine yemin ederim ki mutlaka biz guc yetirenleriz |
عَلَىٰ أَن نُّبَدِّلَ خَيْرًا مِّنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ (41)
Onların yerlerine kendilerinden daha hayırlılarını getirmeye. Ve bizim onumuze gecilemez |
فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّىٰ يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ (42)
Bırak onları; kendilerine soz verilen gun gelinceye kadar dalıp oynasınlar |
يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا كَأَنَّهُمْ إِلَىٰ نُصُبٍ يُوفِضُونَ (43)
O gun onlar sanki dikilmis putlara suratle gidiyorlarmıs gibi kabirlerinden hızlıca cıkarlar |
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۚ ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي كَانُوا يُوعَدُونَ (44)
Gozleri yere yıkılmıs, (yuzlerini) zillet burumustur. Iste bu, onlara soz verilen gundur |
