| أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ (1) مسابقه‌ی افزون‌طلبی و نازش (به مال و منال و خدم و حشم و ثروت و قدرت) شما را به خود مشغول و سرگرم می‌دارد |
| حَتَّىٰ زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ (2) تا بدان گاه که (می‌میرید و) به گورستانها می‌روید (و کار از کار می‌گذرد) |
| كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ (3) هان بس کنید! (بعد از مرگ) خواهید دانست (که چه خاکی بر سر خود ریخته‌اید) |
| ثُمَّ كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ (4) باز هم (می‌گویم:) هان بس کنید! خواهید دانست (که چگونه خود را خانه خراب و بدبخت کرده‌اید) |
| كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ (5) هان بس کنید! اگر آگاهی قطعی و یقینی داشته باشید (و از فرجام کار خود کاملاً باخبر باشید، از این مسابقه‌ی افزون‌طلبی و مباهات به قدرت و ثروت دست می‌کشید و گرد ملاهی نمی‌گردید و به کار آخرت می‌پردازید) |
| لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ (6) شما قطعاً دوزخ را خواهید دید |
| ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيْنَ الْيَقِينِ (7) باز هم (می‌گویم:) شما آشکارا و عیان، خود دوزخ را خواهید دید (و در آن خواهید افتاد) |
| ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ (8) سپس در آن روز از ناز و نعمت بازخواست خواهید شد |