عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ (1)
Surat astı ve yüz çevirdi |
أَن جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ (2)
Kendisine o kör geldi diye |
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ (3)
Nerden biliyorsun; belki o, temizlenip arınacak |
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَىٰ (4)
Ya da öğüt alacak; böylelikle bu öğüt kendisine yarar sağlayacak |
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ (5)
Fakat kendini müstağni (hiçbir şeye ihtiyacı olmayan) gören ise |
فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّىٰ (6)
İşte sen, onda ´yankı uyandırmaya´ çalışıyorsun |
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ (7)
Oysa, onun temizlenip arınmasından sana ne |
وَأَمَّا مَن جَاءَكَ يَسْعَىٰ (8)
Ama koşarak sana gelen ise |
وَهُوَ يَخْشَىٰ (9)
Ki o, ´içi titreyerek korkar´ bir durumdadır |
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ (10)
Sen ona aldırış etmeden oyalanıyorsun |
كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ (11)
Hayır; çünkü o (Kur´an), bir öğüttür |
فَمَن شَاءَ ذَكَرَهُ (12)
Artık dileyen, onu ´düşünüp öğüt alsın.´ |
فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ (13)
O (Kur´an), ´şerefli/üstün´ sahifelerdedir |
مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ (14)
Yüceltilmiş, tertemiz (mutahhar) kılınmış |
بِأَيْدِي سَفَرَةٍ (15)
Kâtiplerin ellerinde |
كِرَامٍ بَرَرَةٍ (16)
(Ki onlar,) Üstün değerli, ´iyilik ve dürüstlük sembolü.´ |
قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ (17)
Kahrolası insan, ne kadar da nankördür |
مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ (18)
(Allah,) Onu hangi şeyden yarattı |
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (19)
Bir damla sudan yarattı da onu ´bir ölçüyle biçime soktu.´ |
ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ (20)
Sonra ona yolu kolaylaştırdı |
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ (21)
Sonra da onu öldürdü, böylece kabre gömdürdü |
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنشَرَهُ (22)
Sonra dilediği zaman onu diriltir |
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ (23)
Hayır; ona (Allah´ın) emrettiğini yerine getirmedi |
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ (24)
Bir de insan, yediğine bir bakıversin |
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا (25)
Hiç şüphe yok biz, suyu akıttıkça akıttık |
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا (26)
Sonra yeri de yardıkça yardık |
فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا (27)
Böylece onda bitirdik; taneler |
وَعِنَبًا وَقَضْبًا (28)
Üzümler, yoncalar |
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا (29)
Zeytinler, hurmalar |
وَحَدَائِقَ غُلْبًا (30)
Boyları iri ve birbiri içine girmiş ağaçlı bahçeler |
وَفَاكِهَةً وَأَبًّا (31)
Meyveler ve otlaklıklar |
مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (32)
Size ve hayvanlarınıza bir yarar (meta) olmak üzere |
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ (33)
Fakat ´kulakları patlatırcasına olan o gürleme´ geldiği zaman |
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ (34)
Kişi o gün, kendi kardeşinden kaçar |
وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ (35)
Annesinden ve babasından |
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ (36)
Eşinden ve çocuklarından |
لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ (37)
O gün, onlardan her birisinin kendine yetecek bir işi vardır |
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ (38)
O gün, öyle yüzler vardır ki apaydınlıktır |
ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ (39)
Güler ve sevinç içindedir |
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ (40)
Ve o gün, öyle yüzler de vardır ki üzerini toz bürümüştür |
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ (41)
Onu da bir karartı sarıp kaplamıştır |
أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (42)
İşte onlar da, kâfir, facir olanlardır |
