| إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا (1) هنگامی که زمین باشدیدترین لرزه هایش به لرزه در آید |
| وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا (2) وزمین بارهای سنگینش را بیرون ریزد |
| وَقَالَ الْإِنسَانُ مَا لَهَا (3) وانسان گوید: «آن (= زمین) را چه شده است؟!» |
| يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا (4) در آن روز (زمین) تمام خبرهایش را باز گومی کند |
| بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَىٰ لَهَا (5) زیرا که پروردگارت به او (چنین) وحی (وحکم) کرده است |
| يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِّيُرَوْا أَعْمَالَهُمْ (6) در آن روز مردم پراکنده (از موقف حساب) باز می گردند, تا اعمالشان به آنها نشان داده شود |
| فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ (7) پس هرکس به اندازۀ ذره ای کار نیک انجام داده باشد (پاراش) آن را می بیند |
| وَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ (8) وهرکس به اندازه ذره ای کار بد کرده باشد, (کیفر) آن را می بیند |