Dene barang kang wis diparingake bali dening Allah marang utusane saka tangane 59:7 Javanese translation

﴿مَّآ أَفَآءَ ٱللَّهُ عَلَىٰ رَسُولِهِۦ مِنۡ أَهۡلِ ٱلۡقُرَىٰ فَلِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡيَتَٰمَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينِ وَٱبۡنِ ٱلسَّبِيلِ كَيۡ لَا يَكُونَ دُولَةَۢ بَيۡنَ ٱلۡأَغۡنِيَآءِ مِنكُمۡۚ وَمَآ ءَاتَىٰكُمُ ٱلرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَىٰكُمۡ عَنۡهُ فَٱنتَهُواْۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَۖ إِنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ ﴾
[الحَشر: 7]

Dene barang kang wis diparingake bali dening Allah marang utusane saka tangane wong padesan, iku kagungane Allah, Utusane, para keluargane, para bocah yatim, para wong miskin, wong kang ana ing paran (musafir), supaya barang jarahan mau aja mung tiba ing tangane kancamu kang padha sugih wae. Samu barang kang diparengake dening Rosul tampanana. Dene barang kang ora pareng padha tinggalen. Padha bektia ing Allah, awit Allah iku siksane abot

ترجمة: ما أفاء الله على رسوله من أهل القرى فلله وللرسول ولذي القربى, باللغة الجاوية

﴿ما أفاء الله على رسوله من أهل القرى فلله وللرسول ولذي القربى﴾ [الحَشر: 7]