﴿إِذۡ تَمۡشِيٓ أُخۡتُكَ فَتَقُولُ هَلۡ أَدُلُّكُمۡ عَلَىٰ مَن يَكۡفُلُهُۥۖ فَرَجَعۡنَٰكَ إِلَىٰٓ أُمِّكَ كَيۡ تَقَرَّ عَيۡنُهَا وَلَا تَحۡزَنَۚ وَقَتَلۡتَ نَفۡسٗا فَنَجَّيۡنَٰكَ مِنَ ٱلۡغَمِّ وَفَتَنَّٰكَ فُتُونٗاۚ فَلَبِثۡتَ سِنِينَ فِيٓ أَهۡلِ مَدۡيَنَ ثُمَّ جِئۡتَ عَلَىٰ قَدَرٖ يَٰمُوسَىٰ ﴾
[طه: 40]
(Yakoa) katika kamarkapala nang bini bajalatn, lalu ia bakata (ka’ kaluarga Pir’aun Mulih ke’ aku nojokkatn ka’ kao urakng nan nae ngawannya?”Maka Kami mulangkatn k uwe’nyu, agar sanang atinya man nana’ basadih ati, man kao paranah munuh urakng 512 lalu Kami salamatatn kao dari kasulitatn (nang miah) man Kami udah nyobai’nyu mang sangahe cobaan (nang barat), lalu kao badiapm sangahe tahutn ka’ antara panduduk Madyan, 513 udah koa kao kao Musa, atakng manurut waktu nang ditatapatn
ترجمة: إذ تمشي أختك فتقول هل أدلكم على من يكفله فرجعناك إلى أمك, باللغة كيندايان
﴿إذ تمشي أختك فتقول هل أدلكم على من يكفله فرجعناك إلى أمك﴾ [طه: 40]