﴿إِذۡ قَالَ ٱللَّهُ يَٰعِيسَى ٱبۡنَ مَرۡيَمَ ٱذۡكُرۡ نِعۡمَتِي عَلَيۡكَ وَعَلَىٰ وَٰلِدَتِكَ إِذۡ أَيَّدتُّكَ بِرُوحِ ٱلۡقُدُسِ تُكَلِّمُ ٱلنَّاسَ فِي ٱلۡمَهۡدِ وَكَهۡلٗاۖ وَإِذۡ عَلَّمۡتُكَ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡحِكۡمَةَ وَٱلتَّوۡرَىٰةَ وَٱلۡإِنجِيلَۖ وَإِذۡ تَخۡلُقُ مِنَ ٱلطِّينِ كَهَيۡـَٔةِ ٱلطَّيۡرِ بِإِذۡنِي فَتَنفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيۡرَۢا بِإِذۡنِيۖ وَتُبۡرِئُ ٱلۡأَكۡمَهَ وَٱلۡأَبۡرَصَ بِإِذۡنِيۖ وَإِذۡ تُخۡرِجُ ٱلۡمَوۡتَىٰ بِإِذۡنِيۖ وَإِذۡ كَفَفۡتُ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ عَنكَ إِذۡ جِئۡتَهُم بِٱلۡبَيِّنَٰتِ فَقَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۡهُمۡ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ مُّبِينٞ ﴾
[المَائدة: 110]
Man ingatlah, ke’Allah bafirman, “Wahe Isa Putra Maryam! Ingatlah nikmatKu ka’kao man ka’ we’nyu sawaktu aku nguatatn nyu mang Roh kudus. Kita’lah dapat babicara mang manusia ka’waktu masih dalapm oanan man saudah aya’ man ingatlah ke’ Aku ngajaratn nulis ka’kao. (uga’) Hikmah, Taurat man Injil. Man ingatlah ke’ kao mambantuk dari tanah barupa burukng man sa’izin Ku, kamudiatn kao siup lalu manjadi seko’ burukng (nang sabanarnya) man sa’izin Ku. Man ingatlah, ke kao nyambuhatn urakng nang buta sajak di maramakatn man urakng nang bapanyakit pamuruk mang sa’izin Ku man ingatlah ke’ kao ngaluaratn urakng mati 9dari subur manjadi idup) man sa’izin Ku, man ingatlah ke’ Aku mangalangi Bani Israil (dari kainginan iaka’koa munuha’nyu) waktu kao ngamukaatn ka’iaka’koa katarangan- katarangan nang nyata. Lalu urakng- urakng kafir ka’antara iaka’koa bakata: Nian nana’ lain inggelah seher nang nyata”
ترجمة: إذ قال الله ياعيسى ابن مريم اذكر نعمتي عليك وعلى والدتك إذ, باللغة كيندايان
﴿إذ قال الله ياعيسى ابن مريم اذكر نعمتي عليك وعلى والدتك إذ﴾ [المَائدة: 110]