﴿وَلَمَّا فَتَحُواْ مَتَٰعَهُمۡ وَجَدُواْ بِضَٰعَتَهُمۡ رُدَّتۡ إِلَيۡهِمۡۖ قَالُواْ يَٰٓأَبَانَا مَا نَبۡغِيۖ هَٰذِهِۦ بِضَٰعَتُنَا رُدَّتۡ إِلَيۡنَاۖ وَنَمِيرُ أَهۡلَنَا وَنَحۡفَظُ أَخَانَا وَنَزۡدَادُ كَيۡلَ بَعِيرٖۖ ذَٰلِكَ كَيۡلٞ يَسِيرٞ ﴾
[يُوسُف: 65]
Ha ba bula mekotla ea bona, ba hlokomela hore ba khutlile le thepa eo baneng ba ile ananya ka eona. Ba re: “Oho ntat’a rona! Ke eng seo re ka se kopang se fetang sena? Thepa eo re neng re ilo ananya ka eona re khutlile le eona. Re tla fumanela batho ba habo rona lijo le hona ho hlokomela moena’rona, re tla be re phaelle mojaro oa kamele o tletseng. Sena seo re tlileng le sona hona joale se ea fokola.”
ترجمة: ولما فتحوا متاعهم وجدوا بضاعتهم ردت إليهم قالوا ياأبانا ما نبغي هذه, باللغة السوتو
﴿ولما فتحوا متاعهم وجدوا بضاعتهم ردت إليهم قالوا ياأبانا ما نبغي هذه﴾ [يُوسُف: 65]