وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا (1)
Pasha ata që me forcë rrëmbejnë |
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا (2)
Dhe pasha ata që ngadalë pranojnë |
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا (3)
Edhe ata që shpejt notojnë |
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا (4)
Edhe ata që fort konkurojnë |
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا (5)
Dhe pasha ata që të gjitha çështjet i rregullojnë |
يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ (6)
Atë ditë kur dridhja të ushtojë |
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ (7)
Edhe tjetra të pasojë |
قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ (8)
Atë ditë zemrat do të jenë të shqetësuara |
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ (9)
Shikimet të frikësuara |
يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ (10)
Thonë: “A thua, njëmend, duhet të bëhemi prapë kështu si jemi |
أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً (11)
E kur të bëhemi eshtra të kalbura?” |
قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ (12)
Thonë: “E ajo është përsëritje shkatrrimtare” |
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ (13)
Ajo do të jetë vetëm një bërtimë |
فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ (14)
Dhe ja, ata – të gjithë, do të vinë |
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ (15)
A të ka ardhur rrëfimi për Musaun |
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى (16)
Kur Zoti i tij e thirri në luginën e shenjtë Tuva |
اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ (17)
Shko te Faraoni se ai, njëmend, e ka tepruar |
فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَىٰ أَن تَزَكَّىٰ (18)
Dhe thuaj: “A do të pastrohesh |
وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ (19)
Dhe të të drejtojë te Zoti yt. Edhe t’i frikësohesh?” |
فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ (20)
Dhe apstaj i tregoi mrekullinë më të madhe |
فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ (21)
Por ai përgënjeshtroi dhe nuk e dëgjoi |
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ (22)
Pastaj ia ktheu shpinën dhe iku |
فَحَشَرَ فَنَادَىٰ (23)
I mblodhi (magjistarët), i thirri |
فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ (24)
Dhe u tha: “Unë jam zoti juaj më i madhi” |
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ (25)
Dhe All-llahu e përfshiu me dënim edhe për këtë, edhe të parat |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَىٰ (26)
Në këtë ka mësim për ata që frikësohet |
أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا (27)
A është më rëndë t’ju krijojë juve apo qiellin që e ka ngritur |
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا (28)
Ngriti kupën e tij dhe e përsosi |
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا (29)
Natën ia bëri të errët dhe nxori ditën |
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا (30)
E pastaj e rrafshoi tokën |
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا (31)
Prej saj nxorri ujë dhe kullosat e saj |
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا (32)
Kurse malet i përforcoi |
مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (33)
Për t’u kënaqur ju edhe kafshët tuaja |
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ (34)
Por kur t’u vijë fatkeqësia më e madhe |
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَىٰ (35)
Dita kur njeriu do t’i kujtohet çka ka punuar |
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ (36)
Dhe kur t’i shfaqet, atij që sheh, xhehennemi (Xhehim) |
فَأَمَّا مَن طَغَىٰ (37)
Edhe atij që e ka tepruar |
وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (38)
E ka zgjedhur dhe këtë botë më shumë e ka dashur |
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ (39)
Pa dyshim xhehennemi do të jetë strehimore |
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ (40)
Ndërsa ai që është frikësuar të dalë para Zotit të vet dhe e ka përmbajtur veten nga lakmia |
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ (41)
Me siguri xhennetin do ta ketë strehimore |
يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا (42)
Të pyesin për Ditën e Kijametit: “Kur do të bëhet” |
فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَا (43)
Ti nuk di çka të flasësh për të |
إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَاهَا (44)
përfundimi i tij është te Zoti yt |
إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا (45)
Pa dyshim ti do ta qortosh vetëm atë i cili frikësohet atij |
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا (46)
Atë ditë kur ta përjetojnë atë do t’u duket sikur kanë jetuar vetëm një mbrëmje ose vetëm një mëngjes |
