وَالْفَجْرِ (1)
ขอสาบานด้วยยามรุ่งอรุณ |
وَلَيَالٍ عَشْرٍ (2)
และด้วยค่ำคืนทั้งสิบ |
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ (3)
และด้วยสิ่งที่เป็น คู่ และที่เป็นคี่ |
وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ (4)
และด้วยเวลากลางคืนเมื่อมันโคจรไป |
هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ (5)
ในดังกล่าวนั้นเป็นการสาบาน สำหรับผู้ที่มีปัญญามิใช่หรือ |
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ (6)
เจ้าไม่เห็นดอกหรือว่า พระเจ้าของเจ้ากระทำต่อพวกอ๊าดอย่างไร |
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ (7)
(แห่ง) อิร็อม พวกมีเสาหินสูงตะหง่าน |
الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ (8)
ซึ่งเยี่ยงนั้นมิได้ถูกสร้างตามหัวเมืองต่าง ๆ |
وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ (9)
และพวกซะมูดผู้สกัดหิน ณ หุบเขา |
وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ (10)
และฟิรเอานฺ เจ้าแห่งตรึงเสาเต๊นท์ |
الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ (11)
บรรดาผู้ละเมิดเหล่านั้นตามหัวเมืองต่าง ๆ |
فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ (12)
แล้วก่อความเสียหายอย่างมากมายในหัวเมืองเหล่านั้น |
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ (13)
ดังนั้นพระเจ้าของเจ้าจึงกระหน่ำการลงโทษนานาชนิดบนพวกเขา |
إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ (14)
แท้จริงพระเจ้าของเจ้านั้นทรงเฝ้าดูอย่างแน่นอน |
فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ (15)
ส่วนมนุษย์นั้น เมื่อพระเจ้าของเขาทรงทดสอบเขา โดยทรงให้เกียรติเขาและทรงโปรดปรานเขา เขาก็จะกล่าวว่าพระเจ้าของฉันทรงยกย่องฉัน |
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ (16)
แต่ครั้งเมื่อพระองค์ทรงทดสอบเขาทรงให้การครองชีพของเขาเป็นที่คับแคบแก่เขา เขาก็จะกล่าวว่า พระเจ้าของฉันทรงเหยียดหยามฉัน |
كَلَّا ۖ بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ (17)
มิใช่เช่นนั้นดอก แต่ว่าพวกเจ้ามิได้ให้เกียรติแก่เด็กกำพร้าต่างหาก |
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (18)
และพวกเจ้ามิได้ส่งเสริมกันในการให้อาหารแก่คนยากจนขัดสน |
وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا (19)
และพวกเจ้ากินมรดกกันอย่างหมดเกลี้ยง |
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا (20)
และพวกเจ้ารักสมบัติกันอย่างมากมาย |
كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا (21)
หามิได้ เมื่อแผ่นดินถูกทำให้สั่นสะเทือนเป็นผุยผง |
وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا (22)
และพระเจ้าของเจ้าเสด็จมาพร้อมทั้งมะลาอิกะฮฺด้วยเป็นแถว ๆ |
وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّكْرَىٰ (23)
และวันนั้นนรกญะฮันนัมจะถูกนำมาให้ปรากฏ ในวันนั้นมนุษย์จะรำลึกขึ้นมาได้ แต่การรำลึกนั้นจะมีผลแก่เขาได้อย่างไร |
يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي (24)
เขาจะกล่าวว่า โอ้ถ้าฉันได้ทำความดีไว้ล่วงหน้าสำหรับชีวิตของฉัน |
فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ (25)
แล้วในวันนั้นไม่มีผู้ใดลงโทษเช่น การลงโทษของพระองค์ |
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ (26)
และไม่มีผู้ใดผูกมัด เช่นการผูกมัดของพระองค์ |
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ (27)
โอ้ชีวิตที่สงบแน่นเอ๋ย |
ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً (28)
จงกลับมายังพระเจ้าของเจ้าด้วยความยินดีและเป็นที่ปิติเถิด |
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي (29)
แล้วจงเข้ามาอยู่ในหมู่ปวงบ่าวของข้าเถิด |
وَادْخُلِي جَنَّتِي (30)
และจงเข้ามาอยู่ในสวนสวรรค์ของข้าเถิด |
