عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ (1)
เขา (มุฮัมมัด) ทำหน้าบึ้ง และผินหน้าไปทางอื่น |
أَن جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ (2)
เพราะชายตาบอดมาหาเขา |
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ (3)
และอะไรเล่าที่จะให้เจ้ารู้ หวังว่าเขาจะมาเพื่อซักฟอกจิตใจก็ได้ |
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَىٰ (4)
หรือเพื่อรับคำตักเตือน เพื่อที่คำตักเตือนนั้นจะเป็นประโยชน์แก่เขา |
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ (5)
ส่วนผู้ที่พอเพียงแล้ว |
فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّىٰ (6)
เจ้ากลับต้อนรับขับสู้ |
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ (7)
และไม่ใช่หน้าที่ของเจ้า การที่เขาไม่ซักฟอก |
وَأَمَّا مَن جَاءَكَ يَسْعَىٰ (8)
และส่วนผู้ที่มาหาเจ้าด้วยความพยายาม |
وَهُوَ يَخْشَىٰ (9)
และเขามีความกลัวเกรง |
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ (10)
เจ้ากลับเมินเฉย |
كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ (11)
มิใช่เช่นนั้น แท้จริงมันเป็นข้อเตือนใจ |
فَمَن شَاءَ ذَكَرَهُ (12)
ดังนั้นผู้ใดประสงค์ก็ให้รำลึกถึงข้อเตือนใจนั้น |
فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ (13)
ซึ่งมีอยู่ในคัมภีร์อันทรงเกียรติ |
مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ (14)
ที่ได้รับการเทิดทูน ได้รับความบริสุทธิ์ |
بِأَيْدِي سَفَرَةٍ (15)
ด้วยมือของมลาอิกะฮฺ |
كِرَامٍ بَرَرَةٍ (16)
ผู้ทรงเกียรติ ทรงคุณธรรม |
قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ (17)
มนุษย์นั้นถูกสังหารเสียก็ดี เขาช่างเนรคุณเสียนี่กระไร |
مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ (18)
จากสิ่งใดเล่าพระองค์ทรงบังเกิดเขามา |
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (19)
จากเชื้ออสุจิหยดหนึ่งพระองค์ทรงบังเกิดเขา แล้วก็กำหนดสภาวะแก่เขา |
ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ (20)
แล้วพระองค์ก็ทรงแผ้วทางให้สะดวกแก่เขา |
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ (21)
ต่อมาพระองค์ให้เขาตายไป แล้วให้เขาลงหลุม |
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنشَرَهُ (22)
ครั้นเมื่อพระองค์ทรงประสงค์ ก็ทรงให้เขาฟื้นคืนชีพ |
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ (23)
มิใช่เช่นนั้น เขามิได้ปฏิบัติในสิ่งที่พระองค์ทรงใช้เขา |
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ (24)
มนุษย์จงพิจารณาดูอาหารของเขาซิ |
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا (25)
เราได้หลั่งน้ำฝนลงมามากมายอย่างไร |
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا (26)
แล้วเราได้แยกแผ่นดินออกไป |
فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا (27)
และเราได้ให้เมล็ดพืชงอกเงยขึ้นจากในแผ่นดิน |
وَعِنَبًا وَقَضْبًا (28)
และองุ่นและพืชผัก |
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا (29)
และมะกอกและอินทผลัม |
وَحَدَائِقَ غُلْبًا (30)
และเรือกสวนที่หนาทึบ |
وَفَاكِهَةً وَأَبًّا (31)
และผลไม้และทุ่งหญ้า |
مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (32)
ทั้งนี้เพื่อเป็นประโยชน์แก่พวกเจ้าและสัตว์เลี้ยงของพวกเจ้า |
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ (33)
ครั้นเมื่อเสียงกัมปนาทมาถึง |
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ (34)
วันที่ผู้คนจะหนีจากพี่น้องของเขา |
وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ (35)
และจากแม่ของเขา และพ่อของเขา |
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ (36)
และจากภริยาของเขา และลูก ๆ ของเขา |
لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ (37)
สำหรับแต่ละคนในหมู่พวกเขาในวันนั้น มีภาระพอตัวเขาอยู่แล้ว |
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ (38)
หลายใบหน้าในวันนั้นแจ่มใส |
ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ (39)
หัวเราะดีใจร่าเริง |
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ (40)
และหลายใบหน้าในวันนั้นมีฝุ่นจับ |
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ (41)
ความหม่นหมองจะปกคลุมบนใบหน้านั้น |
أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (42)
ชนเหล่านั้นคือพวกปฏิเสธศรัทธาพวกประพฤติชั่ว |
