وَالصَّافَّاتِ صَفًّا (1)
ขอสาบานด้วย (มะลาอิกะฮฺ) ผู้เข้าแถวตามลำดับ |
فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا (2)
และ (มะลาอิกะฮฺ) ผู้ควบคุมอย่างรัดกุม |
فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًا (3)
และ (มะลาอิกะฮฺ) ผู้อ่านขัอตักเตือน |
إِنَّ إِلَٰهَكُمْ لَوَاحِدٌ (4)
แท้จริง พระเจ้าของพวกเจ้านั้นทรงเอกะอย่างแน่นอน |
رَّبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ (5)
พระเจ้าแห่งชั้นฟ้าทั้งหลายและแผ่นดิน และสิ่งที่อยู่ในระหว่างทั้งสอง และพระเจ้าแห่งทิศทางตะวันออก |
إِنَّا زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِزِينَةٍ الْكَوَاكِبِ (6)
แท้จริง เราได้ประดับท้องฟ้าแห่งโลกดุนยาอย่างสวยงามด้วยดวงดาวทั้งหลาย |
وَحِفْظًا مِّن كُلِّ شَيْطَانٍ مَّارِدٍ (7)
และเพื่อป้องกันจากชัยฏอนมารร้ายทุกตัวที่ดื้อรั้นพยศ |
لَّا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَىٰ وَيُقْذَفُونَ مِن كُلِّ جَانِبٍ (8)
พวกมันจะไม่สามารถรับฟัง (จากมะลาอิกะฮฺผู้อยู่) ในชั้นฟ้าชั้นสูงได้ และพวกมันจะถูกขว้างจากทุกๆ ด้าน |
دُحُورًا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ (9)
ถูกขับไล่ใสส่งออกมา และสำหรับพวกมันนั้นจะได้รับการลงโทษอย่างต่อเนื่อง |
إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ (10)
เว้นแต่ตัวใดที่มันฉกฉวยเอาไปได้แม้แต่ครั้งเดียว ก็จะมีเปลวเพลิงอันโชติช่วงไล่ติดตามมันไป |
فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَم مَّنْ خَلَقْنَا ۚ إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّن طِينٍ لَّازِبٍ (11)
เจ้าจงถามพวกเขา (บรรดาผู้ปฏิเสธการฟื้นคืนชีพ) ซิว่า พวกเขามีความแข็งแกร่งยิ่งในสิ่งที่ถูกสร้างมากระนั้นหรือ ? หรือว่าสิ่งที่เราได้สร้างมันมา แท้จริงเราได้สร้างพวกเขามาจากดินเหนียว |
بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَ (12)
แต่เจ้าคงแปลกใจ ขณะที่พวกเขาเยาะเย้ย |
وَإِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَ (13)
และเมื่อพวกเขาถูกเตือนให้รำลึกพวกเขาก็จะไม่ยอมรับข้อตักเตือน |
وَإِذَا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ (14)
และเมื่อพวกเขามองเห็นสิ่งปาฏิหาริย์พวกเขาก็ชักชวนกันเยาะเย้ย |
وَقَالُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ (15)
และพวกเขากล่าวว่า “นี่มิใช่อื่นใดเลย นอกจากเล่ห์กลอย่างชัดแจ้ง” |
أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ (16)
เมื่อเราตายไปแล้ว และเราได้กลายเป็นดินผงและกระดูก เราจะถูกให้ฟื้นคืนชีพอีกแน่ละหรือ |
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ (17)
แล้วบรรพบุรุษของพวกเรารุ่นก่อน ๆ นั้นด้วยหรือ |
قُلْ نَعَمْ وَأَنتُمْ دَاخِرُونَ (18)
จงกล่าวเถิดมุฮัมมัด “ใช่แล้ว และพวกเจ้าจะเป็นผู้อับอายขายหน้าอีกด้วย” |
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ يَنظُرُونَ (19)
ความจริงมันเป็นเพียงเสียงแผดตะโกนก้องเพียงครั้งเดียว แล้วพวกเขาจะจ้องมอง |
وَقَالُوا يَا وَيْلَنَا هَٰذَا يَوْمُ الدِّينِ (20)
แล้วพวกเขาก็กล่าวว่า “โอ้ความหายนะแก่เรา นี่คือวันแห่งการตอบแทน” |
هَٰذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ (21)
(มะลาอิกะฮฺจะตอบว่า) “นี่คือวันแห่งการชี้ขาดตัดสิน ซึ่งพวกท่านเคยปฏิเสธมัน” |
۞ احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَ (22)
จงรวบรวมบรรดาผู้อธรรม และบรรดาสหายของพวกเขา และสิ่งที่พวกเขาเคารพสักการะ |
مِن دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَىٰ صِرَاطِ الْجَحِيمِ (23)
อื่นจากอัลลอฮฺ แล้วจงแนะนำทางแก่พวกเขาไปสู่ทางแห่งนรก |
وَقِفُوهُمْ ۖ إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ (24)
และจงยับยั้งพวกเขาไว้ เพราะพวกเขาจะต้องถูกสอบสวน |
مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ (25)
(จะมีเสียงถามขึ้นว่า) “เกิดอะไรขึ้นแก่พวกเจ้า ทำไมจึงไม่ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน” |
بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ (26)
แต่ว่าพวกเขาในวันนั้น เป็นผู้ยอมจำนนโดยสิ้นเชิง |
وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ (27)
และบางคนในหมู่พวกเขาจะหันมาหากัน ไต่ถามซึ่งกันและกัน |
قَالُوا إِنَّكُمْ كُنتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَمِينِ (28)
พวกเขากล่าวว่า “แท้จริงพวกท่านเคยเข้ามาหาเราทางด้านขวา” |
قَالُوا بَل لَّمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ (29)
พวกเขา (หัวหน้า) กล่าวว่า “เปล่าดอก ! พวกท่านต่างหากที่ไม่ยอมศรัทธา” |
وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُم مِّن سُلْطَانٍ ۖ بَلْ كُنتُمْ قَوْمًا طَاغِينَ (30)
และเราไม่มีอำนาจใด ๆ เหนือพวกท่าน แต่ว่าพวกท่านเป็นหมู่ชนที่ดื้อรั้นต่างหาก |
فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَا ۖ إِنَّا لَذَائِقُونَ (31)
ดังนั้น พระดำรัสของพระเจ้าของเราจึงคู่ควรแก่เราแล้วแท้จริงเรานั้นเป็นผู้ต้องลิ้มรสอย่างแน่นอน |
فَأَغْوَيْنَاكُمْ إِنَّا كُنَّا غَاوِينَ (32)
เราได้แนะนำพวกท่านให้หลงผิดทั้ง ๆที่ความจริงพวกเราก็หลงผิดอยู่แล้ว |
فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ (33)
แท้จริง พวกเขาในวันนั้นย่อมมีส่วนแบ่งร่วมกันในการได้รับโทษ |
إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ (34)
แท้จริงเช่นนั้นแหละ เราได้ปฏิบัติต่อบรรดาผู้มีความผิด |
إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ (35)
เพราะว่าพวกเขาเหล่านั้นเมื่อได้มีการกล่าวแก่พวกเขาว่า ไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากอัลลอฮฺ พวกเขาก็หยิ่งผยอง |
وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ (36)
และพวกเขาจะกล่าวว่า “จะให้เราทอดทิ้งพระเจ้าต่าง ๆ ของพวกเราเพื่อนักกวีบ้า คนหนึ่งกระนั้นหรือ? “ |
بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ (37)
เปล่าดอก ! เขา (มุฮัมมัด) ได้นำสัจธรรมมา และเพื่อยืนยันบรรดาร่อซูลต่างหาก |
إِنَّكُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِيمِ (38)
แท้จริง พวกเจ้าจะต้องลิ้มรสการลงโทษอันเจ็บปวดอย่างแน่นอน |
وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (39)
และพวกเจ้าจะไม่ได้รับการตอบแทนอื่นใด นอกจากสิ่งที่พวกเจ้าได้กระทำเอาไว้ |
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (40)
เว้นแต่ปวงบ่าวของอัลลอฮฺผู้ซื่อสัตย์ |
أُولَٰئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَّعْلُومٌ (41)
ชนเหล่านั้น สำหรับพวกเขาจะได้รับปัจจัยยังชีพที่แน่นอน |
فَوَاكِهُ ۖ وَهُم مُّكْرَمُونَ (42)
ผลไม้หลากชนิด และพวกเขาก็ได้รับเกียรติ |
فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ (43)
ในสวนสวรรค์หลากหลายอันรื่นรมย์ |
عَلَىٰ سُرُرٍ مُّتَقَابِلِينَ (44)
อยู่บนเตียงหันหน้าเข้าหากัน |
يُطَافُ عَلَيْهِم بِكَأْسٍ مِّن مَّعِينٍ (45)
คนรับใช้จะวนเวียนรอบตัวพวกเขาพร้อมด้วยแก้ว (เหล้า) ที่มาจากลำธาร |
بَيْضَاءَ لَذَّةٍ لِّلشَّارِبِينَ (46)
(เหล้านั้น) ขาวบริสุทธิ์ อร่อยแก่บรรดาผู้ดื่ม |
لَا فِيهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنزَفُونَ (47)
ในนั้นจะไม่ทำให้ปวดมึนศีรษะ และพวกเขาก็จะไม่มึนเมาจากมัน |
وَعِندَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِينٌ (48)
และ ณ ที่พวกเขานั้นมีบรรดาหญิงบริสุทธิ์ ผู้ลดสายตาลงต่ำ มีดวงตาโตสวย |
كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَّكْنُونٌ (49)
เสมือนหนึ่งพวกนางเป็นไข่ถูกหุ้มเปลือกเอาไว้ |
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ (50)
แล้ว (ชาวสวรรค์เหล่านั้น) บางคนในหมู่บ้านพวกเขาจะเข้ามาหากัน ไต่ถาม (ทุกข์สุข) ซึ่งกันและกัน |
قَالَ قَائِلٌ مِّنْهُمْ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٌ (51)
คนหนึ่งในหมู่บ้านพวกเขาก็กล่าวขึ้นว่า “แท้จริง ฉันมีเพื่อนคนหนึ่ง” |
يَقُولُ أَإِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِينَ (52)
“เขาเคยกล่าวว่า แท้จริงท่านเป็นคนหนึ่งในหมู่ผู้เชื่อมั่น (ในวันปรโลก) จริงหรือ |
أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَدِينُونَ (53)
เมื่อเราตายไปแล้ว และเราได้กลายเป็นดินผงและกระดูก เราจะถูกตอบแทนจริงหรือ? “ |
قَالَ هَلْ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ (54)
เขา (ชาวสวรรค์) กล่าว (แก่เพื่อน ๆ ของเขา) ว่า “พวกท่านอยากจะมองดูไหมเล่า? “ |
فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِي سَوَاءِ الْجَحِيمِ (55)
ครั้นเมื่อเขามองลงไป ก็เห็น (เพื่อนของเขา) อยู่ท่ามกลางไฟที่ลุกโชติช่วง |
قَالَ تَاللَّهِ إِن كِدتَّ لَتُرْدِينِ (56)
เขาจึงกล่าวขึ้นว่า “ขอสาบานด้วยพระนามของอัลลอฮฺ ท่านเกือบทำให้ฉันพังพินาศ” |
وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّي لَكُنتُ مِنَ الْمُحْضَرِينَ (57)
“และหากมิใช่ความโปรดปรานแห่งพระเจ้าของฉันแล้ว ฉันจะต้องอยู่ในหมู่ผู้ถูกนำมาลงโทษอย่างแน่นอน” |
أَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّتِينَ (58)
“ดังนั้น เราจะไม่ตาย |
إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَىٰ وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ (59)
เว้นแต่การตายของเราครั้งแรกและเราจะไม่ถูกลงโทษ กระนั้นหรือ |
إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (60)
แท้จริง นี่คือความสำเร็จครั้งยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน |
لِمِثْلِ هَٰذَا فَلْيَعْمَلِ الْعَامِلُونَ (61)
เพื่อเยี่ยง (การตอบแทน) นี้ บรรดาผู้ต่อสู้ดิ้นรนจงต่อสู้ต่อไปเถิด |
أَذَٰلِكَ خَيْرٌ نُّزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ (62)
นั่นเป็นการต้อนรับที่ดีกว่า หรือว่าต้นซักกูม |
إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِّلظَّالِمِينَ (63)
แท้จริง เราได้จัดทำไว้เป็นการทดสอบแก่บรรดาผู้อธรรม |
إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ (64)
แท้จริง มันเป็นต้นไม้ที่เอาออกมาจากก้นบึ้งของนรกที่มีไฟลุกโชติช่วง |
طَلْعُهَا كَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّيَاطِينِ (65)
ผลของมันคล้ายกับหัวของชัยฏอน |
فَإِنَّهُمْ لَآكِلُونَ مِنْهَا فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ (66)
แล้วพวกเขาจะกินมัน และพวกเขาจะเติมมันให้เต็มท้อง |
ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْهَا لَشَوْبًا مِّنْ حَمِيمٍ (67)
แล้วนอกจากนั้น พวกเขาจะได้น้ำดื่มที่ผสมจากน้ำเดือด |
ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِيمِ (68)
แล้วแท้จริงทางกลับของพวกเขานั้นย่อมไปสู่ไฟที่ลุกโชติช่วงอย่างแน่นอน |
إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءَهُمْ ضَالِّينَ (69)
แท้จริงพวกเขาพบบรรพบุรุษของพวกเขาอยู่ในการหลงผิด |
فَهُمْ عَلَىٰ آثَارِهِمْ يُهْرَعُونَ (70)
แล้วพวกเขาก็ยังรีบเร่งเจริญรอยตามพวกเขา |
وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ (71)
และโดยแน่นอน ส่วนมากของชนรุ่นก่อนหน้าพวกเขาได้หลงผิด |
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِيهِم مُّنذِرِينَ (72)
และโดยแน่นอน เราได้ส่งผู้ตักเตือนไปในหมู่พวกเขา |
فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنذَرِينَ (73)
ดังนั้นเจ้าจงดูเถิดว่า ผลสุดท้ายของพวกที่ถูกเตือนนั้นเป็นอย่างไร |
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (74)
เว้นแต่ปวงบ่าวของอัลลอฮฺผู้ซื่อสัตย์ |
وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ (75)
และโดยแน่นอนนูหฺได้ร้องขอเราดังนั้นผู้ตอบสนองช่างประเสริฐเสียนี่กระไร |
وَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ (76)
และเราได้ช่วยเขาและชุมชนของเขาให้พ้นจากทุกข์ภัยอันมหันต์ |
وَجَعَلْنَا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْبَاقِينَ (77)
และเราได้ให้ลูกหลานของเขายังคงมีชีวิตเหลืออยู่ |
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (78)
และเราได้ปล่อยทิ้งไว้ (เกียรติคุณ) แก่เขาในกลุ่มชนรุ่นหลัง ๆ |
سَلَامٌ عَلَىٰ نُوحٍ فِي الْعَالَمِينَ (79)
ความศานติจงมีแด่นูหฺในหมู่ประชาชาติทั้งหลาย |
إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (80)
แท้จริง เช่นนั้นแหละเราจะตอบแทนผู้กระทำความดีทั้งหลาย |
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (81)
แท้จริง เขา(นูหฺ) อยู่ในปวงบ่าวของเราผู้ศรัทธา |
ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ (82)
แล้วเราได้ให้พวกอื่นจมน้ำตาย |
۞ وَإِنَّ مِن شِيعَتِهِ لَإِبْرَاهِيمَ (83)
และแท้จริง ผู้ที่ดำเนินตามแนวทางของเขานั้น คืออิบรอฮีม |
إِذْ جَاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ (84)
เมื่อเขาได้เข้าหาพระเจ้าของเขาด้วยจิตใจที่บริสุทธิ์ |
إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ (85)
เมื่อเขาได้กล่าวแก่บิดาของเขาและหมู่ชนของเขาว่า “พวกท่านเคารพภักดีอะไรกัน? “ |
أَئِفْكًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِيدُونَ (86)
“เพื่อความเท็จกระนั้นหรือ ที่พวกท่านปรารถนาพระเจ้าอื่นจากอัลลอฮฺ ?” |
فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ (87)
“ดังนั้น ความนึกคิดของพวกท่านที่มีต่อพระเจ้าแห่งสากลโลกจะเป็นอย่างไร ?” |
فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ (88)
เขา (อิบรอฮีม) จึงจ้องมองไปยังดวงดาวทั้งหลาย |
فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٌ (89)
แล้วเขาก็กล่าวขึ้นว่า “แท้จริงฉันไม่สบายจริง ๆ “ |
فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِينَ (90)
ดังนั้น พวกเขาจึงหันหลังให้เขาและกลับออกไป |
فَرَاغَ إِلَىٰ آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ (91)
แล้วอิบรอฮีมก็บ่ายหน้าไปยังเจว็ดต่าง ๆ ของพวกเขา แล้วพูดว่า “พวกเจ้าไม่กิน (อาหารเหล่านี้) บ้างหรือ |
مَا لَكُمْ لَا تَنطِقُونَ (92)
“ทำไมพวกเจ้าจึงไม่พูดเล่า ?” |
فَرَاغَ عَلَيْهِمْ ضَرْبًا بِالْيَمِينِ (93)
แล้วเขาก็หันไปตีพวกมันด้วยมือขวา (ซึ่งถือขวานอยู่) |
فَأَقْبَلُوا إِلَيْهِ يَزِفُّونَ (94)
แล้วพวกเขาก็รีบวิ่งมาหาเขา |
قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ (95)
อิบรอฮีมจึงกล่าวว่า “พวกท่านเคารพภักดีสิ่งที่พวกท่านแกะสลัก (มัน) กระนั้นหรือ |
وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ (96)
“ทั้ง ๆ ที่อัลลอฮฺทรงสร้างพวกท่านและสิ่งที่พวกท่านประดิษฐ์มันขึ้นมา” |
قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْيَانًا فَأَلْقُوهُ فِي الْجَحِيمِ (97)
พวกเขากล่าวว่า “จงสร้างสถานที่แห่งหนึ่ง (เตาเผา) สำหรับเขา แล้วโยนเขาไปในไฟที่ลุกโชน” |
فَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِينَ (98)
ดังนั้น พวกเขาต้องการวางแผนร้ายแก่เขา แต่เราได้ทำให้พวกเขาต่ำต้อย |
وَقَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَىٰ رَبِّي سَيَهْدِينِ (99)
และอิบรอฮีมกล่าวว่า “ฉันจะไปหาพระเจ้าของฉัน แน่นอนพระองค์จะทรงแนะทางให้แก่ฉัน |
رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ (100)
“ข้าแต่พรเจ้าของข้าพระองค์ ขอพระองค์ทรงประทานบุตรที่มาจากหมู่คนดีให้แก่ข้าพระองค์ด้วย” |
فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِيمٍ (101)
ดังนั้น เราจึงแจ้งข่าวดีแก่เขา (ว่าจะได้) ลูกคนหนึ่ง ที่มีความอดทนขันติ (คือ อิสมาอีล) |
فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَيَّ إِنِّي أَرَىٰ فِي الْمَنَامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانظُرْ مَاذَا تَرَىٰ ۚ قَالَ يَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ ۖ سَتَجِدُنِي إِن شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ (102)
ครั้นเมื่อเขา (อิสมาอีล) เติบโตขึ้นไปไหนมาไหนกับเขา (อิบรอฮีม) ได้แล้ว อิบรอฮีมได้กล่าวขึ้นว่า “โอ้ลูกเอ๋ย ! แท้จริงพ่อได้เห็นในขณะฝันว่า พ่อได้เชือดเจ้า จงคิดดูซิว่าเจ้าจะเห็นเป็นอย่างไร? “ เขากล่าวว่า “โอ่พ่อจ๋า! พ่อจงปฏิบัติตามที่พ่อได้ถูกบัญชามาเถิด หากอัลลอฮฺทรงประสงค์ พ่อจะเห็นฉันว่า ฉันอยู่ในหมู่ผู้มีความอดทน” |
فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ (103)
ครั้นเมื่อทั้งสอง (พ่อและลูก) ได้ยอมมอบตน (แด่อัลลอฮฺ) อิบรอฮีมได้ให้อีสมาอีลคว่ำหน้าลงกับพื้น |
وَنَادَيْنَاهُ أَن يَا إِبْرَاهِيمُ (104)
และเราได้เรียกเขาว่า “โอ้ อิบรอฮีม” เอ๋ย |
قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا ۚ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (105)
“แน่นอน เจ้าได้ปฏิบัติถูกต้องตามฝันแล้ว” แท้จริง เช่นนั้นแหละเราจะตอบแทนผู้กระทำความดีทั้งหลาย |
إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِينُ (106)
แท้จริง นั่นคือ การทดสอบที่ชัดแจ้งแน่นอน |
وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ (107)
และเราได้ให้ค่าไถ่ตัวเขาด้วยสัตว์เชือดพลีอันใหญ่หลวง |
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (108)
และเราได้ปล่อยทิ้งไว้ (เกียรติคุณ) แก่เขาในกลุ่มชนรุ่นหลัง ๆ |
سَلَامٌ عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ (109)
ศานติจงมีแต่อิบรอฮีม |
كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (110)
เช่นนั้นแหละ เราจะตอบแทนผู้กระทำความดีทั้งหลาย |
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (111)
แท้จริง เขา (อิบรอฮีม) เป็นคนหนึ่งในปวงบ่าวของเราผู้ศรัทธา |
وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِيًّا مِّنَ الصَّالِحِينَ (112)
เราได้แจ้งข่าวดีแก่เขาว่า จะได้ (ลูกคนหนึ่ง) อิสฮาก เป็นนะบี (จะเป็นหนึ่ง) ในหมู่คนดีทั้งหลาย |
وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلَىٰ إِسْحَاقَ ۚ وَمِن ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ مُبِينٌ (113)
และเราได้ให้ความจำเริญแก่เขาและแก่อิสฮาก และในหมู่ลูกหลานของเขาทั้งสองนั้นมีผู้ทำความดีและมีผู้อธรรมแก่ตัวของเขาเองอย่างชัดแจ้ง |
وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (114)
และโดยแน่นอน เราได้ให้ความโปรดปรานแก่มูซาและฮารูณ |
وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ (115)
และเราได้ช่วยเขาทั้งสองและหมู่ชนของเขาทั้งสอง ให้พ้นจากความเคราะห์ร้ายอันใหญ่หลวง |
وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ (116)
และเราได้ช่วยเหลือพวกเขา ดังนั้น พวกเขาจึงเป็นผู้มีชัยชนะ |
وَآتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَبِينَ (117)
และเราได้ประทานคัมภีร์แก่เขาทั้งสองซึ่งสมบูรณ์ชัดเจน (เตารอฮฺ) |
وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ (118)
และเราได้แนะนำเขาทั้งสองสู่แนวทางที่เที่ยงตรง |
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْآخِرِينَ (119)
และเราได้ปล่อยทิ้งไว้ (เกียรติคุณ) แก่เขาทั้งสองในกลุ่มชนรุ่นหลัง ๆ |
سَلَامٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (120)
ศานติจงมีแด่มูซาและฮารูณ |
إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (121)
แท้จริง เช่นนั้นแหละเราจะตอบแทนผู้กระทำความดีทั้งหลาย |
إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (122)
แท้จริง เขาทั้งสองเป็นปวงบ่าวของเราผู้ศรัทธา |
وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (123)
และแท้จริง อิลยาสนั้นเป็นคนหนึ่งในบรรดาร่อซูล |
إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ (124)
เมื่อเขากล่าวแก่หมู่ชนของเขาว่า “พวกท่านไม่ยำเกรงอัลลอฮฺหรือ |
أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ (125)
“พวกท่านเคารพสักการะบะอฺลฺ (เจว็ด) |
اللَّهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (126)
“อัลลอฮฺคือพระเจ้าของพวกท่านและพระเจ้าของบรรพบุรุษของพวกท่านแต่เก่าก่อน” |
فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ (127)
ดังนั้น พวกเขาจะถูกนำมาลงโทษอย่างแน่นอน |
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (128)
นอกจากปวงบ่าวของอัลลอฮฺผู้บริสุทธิ์ใจ |
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (129)
และเราได้ปล่อยทิ้งไว้ (เกียรติคุณ) แก่เขาในกลุ่มชนรุ่นหลัง ๆ |
سَلَامٌ عَلَىٰ إِلْ يَاسِينَ (130)
ศานติจงมีแด่วงศ์วานของยาซีน |
إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (131)
แท้จริง เช่นนั้นแหละเราจะตอบแทนผู้กระทำความดีทั้งหลาย |
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (132)
แท้จริง เขาเป็นคนหนึ่งในปวงบ่าวของเราผู้ศรัทธา |
وَإِنَّ لُوطًا لَّمِنَ الْمُرْسَلِينَ (133)
และแท้จริง ลูฏนั้นเป็นคนหนึ่งในบรรดาร่อซูล |
إِذْ نَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ (134)
เมื่อเราได้ช่วยเขาและพรรคพวกของเขาทั้งหมดให้รอดพ้น |
إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ (135)
นอกจากหญิงแก่คนหนึ่งเหลืออยู่ในหมู่ผู้รั้งท้าย |
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ (136)
แล้วเราได้ทำลายล้างคนอื่น ๆ ทั้งหมด |
وَإِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِم مُّصْبِحِينَ (137)
และแท้จริง พวกเจ้าจะต้องเดินผ่าน (ไปมา) สถานที่ของพวกเขาในยามเช้า |
وَبِاللَّيْلِ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (138)
และยามค่ำคืน ดังนั้น แล้วพวกเจ้าจะไม่พิจารณาดูดอกหรือ |
وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (139)
และแท้จริง ยูนุสนั้นอยู่ในหมู่ผู้ที่ถูกส่งมาเป็นร่อซูล |
إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (140)
จงรำลึก ขณะที่เขาได้หนีไปยังเรือที่บรรทุกผู้คนเต็มเพียบ |
فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ (141)
ดังนั้น ยูนุสได้เข้าร่วมจับฉลาก แล้วเขาจึงอยู่ในหมู่ผู้ถูกพิชิต (แพ้ในการจับฉลาก) |
فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٌ (142)
แล้วปลาตัวใหญ่ได้กลืนเขา และเขาสมควรที่จะถูกตำหนิ |
فَلَوْلَا أَنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ (143)
หากว่าเขามิได้เป็นคนหนึ่งในหมู่ผู้แซ่ซ้องสดุดีแล้ว |
لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ (144)
แน่นอน เขาจะอยู่ในท้องปลาจวบจนกระทั่งวันฟื้นคืนชีพ |
۞ فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ سَقِيمٌ (145)
แล้วเราได้เหวี่ยงเขาขึ้นบนที่โล่งริมฝั่ง ในสภาพที่ป่วย |
وَأَنبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِّن يَقْطِينٍ (146)
และเราได้ให้มีต้นไม้ (พันธ์ไม้เลื้อย) น้ำเต้างอกเงยขึ้น ปกคลุมตัวเขา |
وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَىٰ مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ (147)
และเราได้ส่งเขาไปยัง (หมู่บ้านของเขา) มีจำนวนหนึ่งแสนคนหรือเกินกว่านั้น |
فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَىٰ حِينٍ (148)
แล้วพวกเขาก็ศรัทธา ดังนั้น เราจึงปล่อยให้พวกเขามีความสุขสำราญชั่วระยะเวลาหนึ่ง |
فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ (149)
ดังนั้น (มุฮัมมัด) จงถามพวกเขาซิว่า พระเจ้าของเจ้ามีบุตรหญิงหลายคน และพวกเขามีบุตรชายหลายคนกระนั้นหรือ |
أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِكَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ (150)
หรือว่าเราได้สร้างมะลาอิกะฮฺเป็นเพศหญิง โดยที่พวกเขารู้เห็นเป็นพยาน |
أَلَا إِنَّهُم مِّنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ (151)
พึงทราบเถิด แท้จริงพวกเขานั้นเนื่องจากการกล่าวเท็จของพวกเขาพวกเขาจึงกล่าวว่า |
وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (152)
“อัลลอฮฺทรงให้กำเนิดบุตรชาย!” และแท้จริงพวกเขานั้นเป็นผู้กล่าวเท็จอย่างแน่นอน |
أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِينَ (153)
อัลลอฮฺทรงเลือกบุตรหญิงแทนบุตรชายกระนั้นหรือ |
مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ (154)
เกิดอะไรขึ้นแก่พวกเจ้า! ทำไมพวกเจ้าจึงตัดสินเช่นนั้น |
أَفَلَا تَذَكَّرُونَ (155)
พวกเจ้ามิได้ใคร่ครวญดูบ้างหรือ |
أَمْ لَكُمْ سُلْطَانٌ مُّبِينٌ (156)
หรือว่าพวกเจ้ามีหลักฐานอันชัดแจ้ง |
فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (157)
ดังนั้น พวกเจ้าจงนำคัมภีร์ของพวกเจ้ามาแสดง หากพวกเจ้าเป็นผู้สัตย์จริง |
وَجَعَلُوا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا ۚ وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ (158)
และพวกเขากล่าวอ้างความสัมพันธ์ (ทางเครือญาติ) ระหว่างพระองค์กับพวกญินและโดยแน่นอนพวกญินรู้ดีว่าแท้จริงพวกมันจะถูกนำตัวมาปรากฏต่อหน้าอัลลอฮฺ (เพื่อการลงโทษ) |
سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ (159)
มหาบริสุทธิ์ยิ่งแด่อัลลอฮฺ จากสิ่งที่พวกเขากล่าวอ้าง |
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (160)
เว้นแต่ปวงบ่าวของอัลลอฮฺผู้ซื่อสัตย์ |
فَإِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ (161)
แน่นอน พวกเจ้าและสิ่งที่พวกเจ้าเคารพบูชานั้น |
مَا أَنتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِنِينَ (162)
พวกเจ้าไม่สามารถทำให้ผู้ใดหลงทางไปได้ |
إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ (163)
นอกจากผู้ที่จะเข้าไปอยู่ในไฟอันลุกโชติช่วง |
وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَّعْلُومٌ (164)
และไม่มีผู้ใดในหมู่พวกเรา เว้นแต่เขาได้มีตำแหน่งที่ได้กำหนดไว้แล้ว |
وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ (165)
และแท้จริง เรานั้นเป็นผู้ที่ยืนเข้าแถวอยู่แล้ว |
وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ (166)
และแท้จริง เรานั้นเป็นผู้แซ่ซ้องสดุดีอัลลอฮฺ |
وَإِن كَانُوا لَيَقُولُونَ (167)
และพวกเขาเหล่านั้น (กุฟฟารมักกะฮฺ) เคยกล่าวไว้ว่า |
لَوْ أَنَّ عِندَنَا ذِكْرًا مِّنَ الْأَوَّلِينَ (168)
“หากว่าเรามีข้อตักเตือน (คัมภีร์) อยู่กับเรา เช่นเดียวกับหมู่ชนในสมัยก่อน ๆ” |
لَكُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (169)
“แน่นอน เราก็จะเป็นบ่าวของอัลลอฮฺผู้ซื่อสัตย์” |
فَكَفَرُوا بِهِ ۖ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (170)
แต่พวกเขาปฏิเสธ ไม่ศรัทธาต่ออัลกุรอาน แล้วพวกเขาก็จะได้รู้เห็น |
وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ (171)
และโดยแน่นอน ลิขิตของเราได้บันทึกไว้ก่อนแล้ว แก่ปวงบ่าวของเราที่เป็นร่อซูล |
إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ (172)
ว่า แน่นอน พวกเขาจะได้รับความช่วยเหลือ |
وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ (173)
และแท้จริง ไพร่พลของเรานั้น สำหรับพวกเขาจะเป็นผู้มีชัยชนะ |
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّىٰ حِينٍ (174)
ดังนั้น เจ้าจงหันเหออกจากพวกเขาชั่วระยะหนึ่ง |
وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ (175)
และจงเฝ้าคอยดูพวกเขาเถิด แล้วพวกเขาก็จะเห็นมันเอง |
أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ (176)
พวกเขาเร่งรีบต่อการลงโทษของเรากระนั้นหรือ |
فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاءَ صَبَاحُ الْمُنذَرِينَ (177)
ครั้นเมื่อการลงโทษได้ลงมาที่หน้าบ้านพักของพวกเขา ยามเช้าของบรรดาผู้ถูกตักเตือนนั้นมันช่างชั่วช้าเสียนี่กระไร |
وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّىٰ حِينٍ (178)
และเจ้าจงหันเหออกจากพวกเขาระยะหนึ่ง |
وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ (179)
และจงเฝ้าคอยดูเถิด แล้วพวกเขาก็จะเห็นมันเอง |
سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ (180)
มหาบริสุทธิ์ยิ่งแด่พระเจ้าของเจ้าพระเจ้าแห่งอำนาจจากสิ่งที่พวกเขากล่าวอ้าง |
وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ (181)
ศานติจงมีแด่บรรดาร่อซูลทั้งหลาย |
وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (182)
และบรรดาการสรรเสริญทั้งมวลเป็นของอัลลอฮฺ พระเจ้าแห่งสากลโลก |
