﴿ٱلطَّلَٰقُ مَرَّتَانِۖ فَإِمۡسَاكُۢ بِمَعۡرُوفٍ أَوۡ تَسۡرِيحُۢ بِإِحۡسَٰنٖۗ وَلَا يَحِلُّ لَكُمۡ أَن تَأۡخُذُواْ مِمَّآ ءَاتَيۡتُمُوهُنَّ شَيۡـًٔا إِلَّآ أَن يَخَافَآ أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ ٱللَّهِۖ فَإِنۡ خِفۡتُمۡ أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ ٱللَّهِ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡهِمَا فِيمَا ٱفۡتَدَتۡ بِهِۦۗ تِلۡكَ حُدُودُ ٱللَّهِ فَلَا تَعۡتَدُوهَاۚ وَمَن يَتَعَدَّ حُدُودَ ٱللَّهِ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلظَّٰلِمُونَ ﴾
[البَقَرَة: 229]
Egskeiding mag twee maal uitgespreek word; behou hulle dan op ’n behoorlike wyse, of laat hulle met minsaamheid gaan. En dit is julle nie veroorloof om hulle iets te ontneem wat jul vroeër aan hulle gegee het (as bruidskat) nie, behalwe as albei vrees dat hulle nie die bepalinge van Allah kan nakom nie. En as julle familielede vrees dat hulle Allah se bepalinge nie kan nakom nie, dan is hulle twee sonder blaam met betrekking tot dit wat sy teruggee om daardeur vry te word. Hierdie dinge is beperkinge wat deur Allah daargestel is; oorskry hulle dus nie; en hulle wat die perke wat Allah stel, oorskry, hulle is die sondaars
ترجمة: الطلاق مرتان فإمساك بمعروف أو تسريح بإحسان ولا يحل لكم أن تأخذوا, باللغة الأفريكانية
﴿الطلاق مرتان فإمساك بمعروف أو تسريح بإحسان ولا يحل لكم أن تأخذوا﴾ [البَقَرَة: 229]