﴿وَٱلَّذِينَ تَبَوَّءُو ٱلدَّارَ وَٱلۡإِيمَٰنَ مِن قَبۡلِهِمۡ يُحِبُّونَ مَنۡ هَاجَرَ إِلَيۡهِمۡ وَلَا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمۡ حَاجَةٗ مِّمَّآ أُوتُواْ وَيُؤۡثِرُونَ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ وَلَوۡ كَانَ بِهِمۡ خَصَاصَةٞۚ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفۡسِهِۦ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ ﴾
[الحَشر: 9]
Man urakng-urakng (ansar) nang udah manampati kota Madinah man udah baiman sanape (ka atangan) iaka’koa (muhajirin) iaka’koa mancintai urakng-urakng nang bahijrah ka’ tampat iaka’koa. Man iaka’koa nana’ manaruh kainginan dalapm ati iaka’koa tahadap ahe nang di bare’atn ka’iaka’koa (muhajirin) man ia iaka’koa ngutamakan (muhajirin) atas diri’nya babarp, meskipun ia iaka’koa uga’ mamaluatn. Man sae nang di jaga diri’nya dari kasangke’atn, maka iaka’koa lah urakng-urakng nang barnto’ng
ترجمة: والذين تبوءوا الدار والإيمان من قبلهم يحبون من هاجر إليهم ولا يجدون, باللغة كيندايان
﴿والذين تبوءوا الدار والإيمان من قبلهم يحبون من هاجر إليهم ولا يجدون﴾ [الحَشر: 9]