﴿وَلَمَّا رَجَعَ مُوسَىٰٓ إِلَىٰ قَوۡمِهِۦ غَضۡبَٰنَ أَسِفٗا قَالَ بِئۡسَمَا خَلَفۡتُمُونِي مِنۢ بَعۡدِيٓۖ أَعَجِلۡتُمۡ أَمۡرَ رَبِّكُمۡۖ وَأَلۡقَى ٱلۡأَلۡوَاحَ وَأَخَذَ بِرَأۡسِ أَخِيهِ يَجُرُّهُۥٓ إِلَيۡهِۚ قَالَ ٱبۡنَ أُمَّ إِنَّ ٱلۡقَوۡمَ ٱسۡتَضۡعَفُونِي وَكَادُواْ يَقۡتُلُونَنِي فَلَا تُشۡمِتۡ بِيَ ٱلۡأَعۡدَآءَ وَلَا تَجۡعَلۡنِي مَعَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّٰلِمِينَ ﴾
[الأعرَاف: 150]
Man katika Musa udah mulakng ka’ kaumnya, mang bera’ man basadih ati ia bakata, “Sidimiah jahatnya pabuatatn n kita’ karajaatn salama kaampusatn ku! A ke’ kita’ mao’ mandolo’ia’ janji Tuhan kita’?” 342. Musa pun nabakatni’ lauh- lauh(Taurat)koa man nyingi’i kapala saudaranya(Harun)nya narik ka arahnya.(Harun) Bakata ”Wahe nak we’ Urakng ka’koa uudah nganggap aku lam man amperihan iaka’koa munuha’ aku, sabab koa amelah kao majoat munsuh- munsuh ka’koa batarivatn ngolo’ nele’ kamalanganku man amelah sampe kao nyajiatn aku sebage urakng-urakng nang jalim”
ترجمة: ولما رجع موسى إلى قومه غضبان أسفا قال بئسما خلفتموني من بعدي, باللغة كيندايان
﴿ولما رجع موسى إلى قومه غضبان أسفا قال بئسما خلفتموني من بعدي﴾ [الأعرَاف: 150]