Quran with Tamil translation - Surah al-‘Imran ayat 37 - آل عِمران - Page - Juz 3
﴿فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٖ وَأَنۢبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنٗا وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّاۖ كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيۡهَا زَكَرِيَّا ٱلۡمِحۡرَابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزۡقٗاۖ قَالَ يَٰمَرۡيَمُ أَنَّىٰ لَكِ هَٰذَاۖ قَالَتۡ هُوَ مِنۡ عِندِ ٱللَّهِۖ إِنَّ ٱللَّهَ يَرۡزُقُ مَن يَشَآءُ بِغَيۡرِ حِسَابٍ ﴾
[آل عِمران: 37]
﴿فتقبلها ربها بقبول حسن وأنبتها نباتا حسنا وكفلها زكريا كلما دخل عليها﴾ [آل عِمران: 37]
| Abdulhameed Baqavi Akave, avarutaiya iraivan atai anpay ankikarittu paricuttamakavum, alakakavum atai valarac ceytu atai (valarkka) jakariyya porupperruk kollumarum ceytan. Jakariyya appillai irunta matattirkul nulaiyum potellam, avalitattil (etenum) unavup porul iruppataik kantu ‘‘maryame! Itu unakku etu? (Enkiruntu vantatu?)'' Enru ketpar. Atarkaval ‘‘itu allahvitamiruntutan (varukiratu). Enenral, niccayamaka allah, tan virumpiyavarkalukku alavinriye unavalikkiran'' enru kuruval |
| Abdulhameed Baqavi Ākavē, avaruṭaiya iṟaivaṉ atai aṉpāy aṅkīkarittu paricuttamākavum, aḻakākavum atai vaḷarac ceytu atai (vaḷarkka) jakariyyā poṟuppēṟṟuk koḷḷumāṟum ceytāṉ. Jakariyyā appiḷḷai irunta māṭattiṟkuḷ nuḻaiyum pōtellām, avaḷiṭattil (ētēṉum) uṇavup poruḷ iruppataik kaṇṭu ‘‘maryamē! Itu uṉakku ētu? (Eṅkiruntu vantatu?)'' Eṉṟu kēṭpār. Ataṟkavaḷ ‘‘itu allāhviṭamiruntutāṉ (varukiṟatu). Ēṉeṉṟāl, niccayamāka allāh, tāṉ virumpiyavarkaḷukku aḷaviṉṟiyē uṇavaḷikkiṟāṉ'' eṉṟu kūṟuvāḷ |
| Jan Turst Foundation avalutaiya iraivan aval pirarttanaiyai alakiya muraiyil erruk kontan;. Akkulantaiyai alakaka valarttitac ceytan;. Atanai valarkkum poruppai jakariyya errukkollumpati ceytan. Jakariyya aval irunta mihrapukkul (tolum araikkup) pokum potellam, avalitam unavu iruppataik kantar, "maryame! I(vvunavana)tu unakku enkiruntu vantatu?" Enru avar kettar; "itu allahvitamiruntu kitaittatu - niccayamaka allah tan natiyavarkalukkuk kanakkinri unavalikkinran" enru aval(patil) kurinal |
| Jan Turst Foundation avaḷuṭaiya iṟaivaṉ avaḷ pirārttaṉaiyai aḻakiya muṟaiyil ēṟṟuk koṇṭāṉ;. Akkuḻantaiyai aḻakāka vaḷarttiṭac ceytāṉ;. Ataṉai vaḷarkkum poṟuppai jakariyyā ēṟṟukkoḷḷumpaṭi ceytāṉ. Jakariyyā avaḷ irunta mihrāpukkuḷ (toḻum aṟaikkup) pōkum pōtellām, avaḷiṭam uṇavu iruppataik kaṇṭār, "maryamē! I(vvuṇavāṉa)tu uṉakku eṅkiruntu vantatu?" Eṉṟu avar kēṭṭār; "itu allāhviṭamiruntu kiṭaittatu - niccayamāka allāh tāṉ nāṭiyavarkaḷukkuk kaṇakkiṉṟi uṇavaḷikkiṉṟāṉ" eṉṟu avaḷ(patil) kūṟiṉāḷ |
| Jan Turst Foundation அவளுடைய இறைவன் அவள் பிரார்த்தனையை அழகிய முறையில் ஏற்றுக் கொண்டான்;. அக்குழந்தையை அழகாக வளர்த்திடச் செய்தான்;. அதனை வளர்க்கும் பொறுப்பை ஜகரிய்யா ஏற்றுக்கொள்ளும்படி செய்தான். ஜகரிய்யா அவள் இருந்த மிஹ்ராபுக்குள் (தொழும் அறைக்குப்) போகும் போதெல்லாம், அவளிடம் உணவு இருப்பதைக் கண்டார், "மர்யமே! இ(வ்வுணவான)து உனக்கு எங்கிருந்து வந்தது?" என்று அவர் கேட்டார்; "இது அல்லாஹ்விடமிருந்து கிடைத்தது - நிச்சயமாக அல்லாஹ் தான் நாடியவர்களுக்குக் கணக்கின்றி உணவளிக்கின்றான்" என்று அவள்(பதில்) கூறினாள் |