الر ۚ تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ وَقُرْآنٍ مُّبِينٍ (1)
Елиф–лам–ра. Ова се ајети од Книгата, од Куранот јасен |
رُّبَمَا يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ كَانُوا مُسْلِمِينَ (2)
Неверниците честопати ќе зажалат што не станале муслимани |
ذَرْهُمْ يَأْكُلُوا وَيَتَمَتَّعُوا وَيُلْهِهِمُ الْأَمَلُ ۖ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (3)
Пушти ги нека јадат и нека се насладуваат, и нека ги мами надежта – ќе дознаат тие |
وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا وَلَهَا كِتَابٌ مَّعْلُومٌ (4)
А ниту една населба не сме уништиле, а да не ѝ бил пропишан одреден рок |
مَّا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا يَسْتَأْخِرُونَ (5)
Ниту еден народ не може да го забрза ниту да го успори својот крај |
وَقَالُوا يَا أَيُّهَا الَّذِي نُزِّلَ عَلَيْهِ الذِّكْرُ إِنَّكَ لَمَجْنُونٌ (6)
Тие велат: „Еј ти, кому му се објавува Куранот, ти навистина си луд |
لَّوْ مَا تَأْتِينَا بِالْمَلَائِكَةِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (7)
Зошто мелеци не ни донесеш, ако е вистина тоа што го велиш?“ |
مَا نُنَزِّلُ الْمَلَائِكَةَ إِلَّا بِالْحَقِّ وَمَا كَانُوا إِذًا مُّنظَرِينَ (8)
Ние мелеците ги испраќаме само со Вистината, и тогаш не би им се дало време да чекаат |
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ (9)
Ние го објавуваме Куранот и Ние над него ќе бдееме |
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ فِي شِيَعِ الْأَوَّلِينَ (10)
И пред тебе на поранешните народи Пратеници им испраќавме |
وَمَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (11)
И ниту еден Пратеник не им дојде, а да не го исмејуваа |
كَذَٰلِكَ نَسْلُكُهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ (12)
Ете така Ние го внесуваме Куранот во срцата на престапниците |
لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ ۖ وَقَدْ خَلَتْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ (13)
Тие во него нема да веруваат, а веќе е применета законитоста на казнувањето врз дамнешните народи |
وَلَوْ فَتَحْنَا عَلَيْهِم بَابًا مِّنَ السَّمَاءِ فَظَلُّوا فِيهِ يَعْرُجُونَ (14)
Кога на небото би отвориле порта поради нив и тие низ неа да се искачуваат |
لَقَالُوا إِنَّمَا سُكِّرَتْ أَبْصَارُنَا بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَّسْحُورُونَ (15)
тие повторно би рекле: „Само ни се причинува, ние сме маѓепсани луѓе.“ |
وَلَقَدْ جَعَلْنَا فِي السَّمَاءِ بُرُوجًا وَزَيَّنَّاهَا لِلنَّاظِرِينَ (16)
Ние на небото големи ѕвезди создадовме и за тие што ги набљудуваат ги украсивме |
وَحَفِظْنَاهَا مِن كُلِّ شَيْطَانٍ رَّجِيمٍ (17)
и ги чуваме од секој проклет шејтан |
إِلَّا مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ مُّبِينٌ (18)
А тој што скришно прислушкува ќе го стигне светилка видлива |
وَالْأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَيْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ شَيْءٍ مَّوْزُونٍ (19)
А Земјата ја распостеливме ипонеанеподвижни планини расфрлавме и направивме на неа сè со мерка да расте |
وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ وَمَن لَّسْتُمْ لَهُ بِرَازِقِينَ (20)
И од неа ви даваме храна, а и на тие што вие не ги храните |
وَإِن مِّن شَيْءٍ إِلَّا عِندَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَّعْلُومٍ (21)
И не постои ништо чиишто ризници не ги поседуваме, а од тоа Ние даваме само толку колку што е потребно |
وَأَرْسَلْنَا الرِّيَاحَ لَوَاقِحَ فَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَسْقَيْنَاكُمُوهُ وَمَا أَنتُمْ لَهُ بِخَازِنِينَ (22)
Ние праќаме ветрови да оплодуваат, а од небото спуштаме дожд, па со него ве напојуваме – вие не можете да располагате со тоа |
وَإِنَّا لَنَحْنُ نُحْيِي وَنُمِيتُ وَنَحْنُ الْوَارِثُونَ (23)
И само Ние даваме живот и смрт, и само Ние сме вечни |
وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَقْدِمِينَ مِنكُمْ وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَأْخِرِينَ (24)
И само Ние ги знаеме тие што ви претходеа, и само Ние ги знаеме тие што подоцна ќе дојдат |
وَإِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَحْشُرُهُمْ ۚ إِنَّهُ حَكِيمٌ عَلِيمٌ (25)
А Тој, Господарот твој, навистина ќе ги собере. Тој е Мудар и Зналец |
وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ (26)
Ние го создадовме Адем од глина, од сува кал |
وَالْجَانَّ خَلَقْنَاهُ مِن قَبْلُ مِن نَّارِ السَّمُومِ (27)
А уште претходно ги создадовме џинните од вжарен оган |
وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِّن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ (28)
И кога Господарот твој им рече на мелеците: „Јас ќе го создадам човекот од глина, од сува кал |
فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ (29)
И кога ќе му дадам лик и кога во него ќе вдахнам душа, вие поклонете му се со сеџда.“ |
فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ (30)
Сите мелеци, заедно, се поклонија |
إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَىٰ أَن يَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ (31)
освен Иблис; тој не сакаше со нив да се поклони |
قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا لَكَ أَلَّا تَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ (32)
„О, Иблис,“ – рече Тој – „зошто ти не сакаше да се поклониш?“ |
قَالَ لَمْ أَكُن لِّأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ (33)
„Не ми доликува да се поклонувам на човек кој си го создал од глина, од сува кал.“ |
قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٌ (34)
„Тогаш, излегувај од џеннетот!“ – рече Тој – „Биди проклет |
وَإِنَّ عَلَيْكَ اللَّعْنَةَ إِلَىٰ يَوْمِ الدِّينِ (35)
И проклетството нека се задржи на тебе сè до Судниот ден!“ |
قَالَ رَبِّ فَأَنظِرْنِي إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ (36)
„Господару мој,“ - рече тој – „дај ми време до Денот кога тие ќе бидат оживеани!“ |
قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنظَرِينَ (37)
„Ти се дава рок“ – рече Тој |
إِلَىٰ يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ (38)
до Денот веќе одреден.“ |
قَالَ رَبِّ بِمَا أَغْوَيْتَنِي لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَلَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ (39)
„Господару мој,“ – рече – „затоа што ме донесе во заблуда, јас на нив на Земјата пороците како убави ќе им ги претставувам и ќе се потрудам сите да ги заведам |
إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ (40)
освен Твоите искрени робови меѓу нив“ |
قَالَ هَٰذَا صِرَاطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ (41)
„Ова е Вистинскиот пат кон Мене.“ – рече Тој |
إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغَاوِينَ (42)
„Ти нема да имаш никаква власт над робовите Мои, освен над тие што ќе те следат, од тие заталканите.“ |
وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِينَ (43)
За сите нив, местото на средбата, џехеннемот ќе биде |
لَهَا سَبْعَةُ أَبْوَابٍ لِّكُلِّ بَابٍ مِّنْهُمْ جُزْءٌ مَّقْسُومٌ (44)
тој седум порти ќе има и низ секоја одреден број од нив ќе мине |
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (45)
Тие што се плашеле од Аллах и што се чувале од тоа што им е забрането, тие во џеннетските градини покрај изворите ќе бидат |
ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ آمِنِينَ (46)
„Влезете во нив безбедни, од стравот ослободени!“ |
وَنَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَىٰ سُرُرٍ مُّتَقَابِلِينَ (47)
И Ние злобата од нивните гради ќе ја отстраниме, тие како браќа на диваните едни спроти други ќе седат |
لَا يَمَسُّهُمْ فِيهَا نَصَبٌ وَمَا هُم مِّنْهَا بِمُخْرَجِينَ (48)
тука замор нема да чувствуваат, тие од таму никогаш нема да излезат |
۞ نَبِّئْ عِبَادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (49)
Кажи им на робовите Мои дека Јас, навистина, Сум Тој што простува и дека Сум Милостив |
وَأَنَّ عَذَابِي هُوَ الْعَذَابُ الْأَلِيمُ (50)
но и дека Мојата казна, навистина е болна казна |
وَنَبِّئْهُمْ عَن ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ (51)
И извести ги за гостите на Ибрахим |
إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ إِنَّا مِنكُمْ وَجِلُونَ (52)
когамувлегоа имурекоа: „Мир!“ Тој рече: „Ние сеисплашивме одвас.“ |
قَالُوا لَا تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَامٍ عَلِيمٍ (53)
„Не плаши се!“ – рекоа, ти носиме радосна вест, учен и мудар син ќе имаш |
قَالَ أَبَشَّرْتُمُونِي عَلَىٰ أَن مَّسَّنِيَ الْكِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ (54)
„Ми носите радосна вест сега кога староста ме стигна?“ – рече тој – „Со што ме израдувавте?“ |
قَالُوا بَشَّرْنَاكَ بِالْحَقِّ فَلَا تَكُن مِّنَ الْقَانِطِينَ (55)
„Ти носиме радосна вест, која навистина ќе се оствари,“ – рекоа тие – „затоа не губи надеж!“ |
قَالَ وَمَن يَقْنَطُ مِن رَّحْمَةِ رَبِّهِ إِلَّا الضَّالُّونَ (56)
„Надеж во милоста на својот Господар можат да изгубат само тие што се во заблуда.“ – рече тој |
قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ (57)
И запраша: „А што сакате вие, о, гласници?“ |
قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَىٰ قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ (58)
„Ние сме му испратени на народот престапнички,“ - рекоа |
إِلَّا آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِينَ (59)
„само сите Лутови чеда ќе ги спасиме |
إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَا ۙ إِنَّهَا لَمِنَ الْغَابِرِينَ (60)
освен жената негова. Одлучивме дека таа ќе остане со останатите и казната ќе ја вкуси.“ |
فَلَمَّا جَاءَ آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ (61)
И кога гласниците му дојдоа на Лут |
قَالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ مُّنكَرُونَ (62)
тој рече: „Вие сте ми навистина непознати!“ |
قَالُوا بَلْ جِئْنَاكَ بِمَا كَانُوا فِيهِ يَمْتَرُونَ (63)
„Не!“ – рекоа тие. „Ние ти доаѓаме со тоа во што овие постојано се сомневаа |
وَأَتَيْنَاكَ بِالْحَقِّ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ (64)
ти доаѓаме со тоа што навистина ќе се случи, а ние вистината ја зборуваме |
فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِّنَ اللَّيْلِ وَاتَّبِعْ أَدْبَارَهُمْ وَلَا يَلْتَفِتْ مِنكُمْ أَحَدٌ وَامْضُوا حَيْثُ تُؤْمَرُونَ (65)
Отпатувај со своето семејство во подоцнежниот дел од ноќта, а ти оди последен, и никој од вас нека не се врти назад, туку продолжете во правецот кој ви е нареден!“ |
وَقَضَيْنَا إِلَيْهِ ذَٰلِكَ الْأَمْرَ أَنَّ دَابِرَ هَٰؤُلَاءِ مَقْطُوعٌ مُّصْبِحِينَ (66)
И Ние му го објавивме тоа што ќе се случи: дека тие, сите до последен, во мугрите уништени ќе бидат |
وَجَاءَ أَهْلُ الْمَدِينَةِ يَسْتَبْشِرُونَ (67)
И дојдоа жителите на градот, весели |
قَالَ إِنَّ هَٰؤُلَاءِ ضَيْفِي فَلَا تَفْضَحُونِ (68)
„Ова се мои гости,“ – рече – „па не засрамувајте ме |
وَاتَّقُوا اللَّهَ وَلَا تُخْزُونِ (69)
и плашете се од Аллах, и не понижувајте ме!“ |
قَالُوا أَوَلَمْ نَنْهَكَ عَنِ الْعَالَمِينَ (70)
„А зарем не ти забранивме кого било да примаш?“ – повикаа тие |
قَالَ هَٰؤُلَاءِ بَنَاتِي إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ (71)
„Ако веќе сакате нешто да сторите, ете ви ги ќерките мои!“ – рече тој |
لَعَمْرُكَ إِنَّهُمْ لَفِي سَكْرَتِهِمْ يَعْمَهُونَ (72)
Се колнам во животот твој, тие во пијанството свое талкаа |
فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُشْرِقِينَ (73)
И нив ги снајде страшен глас, кога Сонцето излегуваше |
فَجَعَلْنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّن سِجِّيلٍ (74)
и Ние сторивме тоа што беше горе да биде долу, и врз нив како дожд од камења од скаменета глина истуривме |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّلْمُتَوَسِّمِينَ (75)
Тоа се навистина поуки, за тие што внимателно гледаат |
وَإِنَّهَا لَبِسَبِيلٍ مُّقِيمٍ (76)
Тој е покрај патот, и сега постои |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِّلْمُؤْمِنِينَ (77)
Тоа е навистина поука за тие што веруваат |
وَإِن كَانَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ لَظَالِمِينَ (78)
А и жителите на Ејка беа неверници |
فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ وَإِنَّهُمَا لَبِإِمَامٍ مُّبِينٍ (79)
па ние ги казнивме, и двата се видливи покрај патот |
وَلَقَدْ كَذَّبَ أَصْحَابُ الْحِجْرِ الْمُرْسَلِينَ (80)
И жителите на Хиџр ги сметаа Пратениците за лажни |
وَآتَيْنَاهُمْ آيَاتِنَا فَكَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ (81)
а Ние Нашите докази им ги дадовме, но тие од нив главите ги свртеа |
وَكَانُوا يَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا آمِنِينَ (82)
Тие куќите во ридови ги делкаа, верувајќи дека се сигурни |
فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُصْبِحِينَ (83)
па и нив во мугри страшен глас ги снајде |
فَمَا أَغْنَىٰ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ (84)
и од никаква корист не им беше тоа што го стекнаа |
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ ۗ وَإِنَّ السَّاعَةَ لَآتِيَةٌ ۖ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ (85)
Ние небесата и Земјата и тоа што е меѓу нив, со Вистината го создадовме. Часот на оживување навистина ќе дојде, затоа ти великодушно прости |
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ (86)
Господарот твој создава сè и Тој е Сезнајниот |
وَلَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعًا مِّنَ الْمَثَانِي وَالْقُرْآنَ الْعَظِيمَ (87)
Ние ти ги објавивме седумте ајети140 кои се повторуваат141 и Големиот Куран |
لَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَىٰ مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ (88)
Не гледај допадливо кон тоа што Ние им го даваме за уживање на некои од нив и не биди тажен поради нив, а кон верниците биди благ |
وَقُلْ إِنِّي أَنَا النَّذِيرُ الْمُبِينُ (89)
и кажи: „Јас само јавно опоменувам“ |
كَمَا أَنزَلْنَا عَلَى الْمُقْتَسِمِينَ (90)
како што и следбениците на Книгата ги опоменавме |
الَّذِينَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِينَ (91)
тие што Куранот го сметаа за магија |
فَوَرَبِّكَ لَنَسْأَلَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ (92)
И се колнам во Господарот твој, сите нив на одговорност ќе ги повикаме |
عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ (93)
поради тоа што го правеа |
فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ (94)
Тијавноисповедајготоаштотисенаредуваиоставигимногубошците |
إِنَّا كَفَيْنَاكَ الْمُسْتَهْزِئِينَ (95)
Ние ќе те заштитиме од тие што се исмејуваат |
الَّذِينَ يَجْعَلُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ ۚ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (96)
што покрај Аллах друг бог земаат; и ќе знаат тие |
وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ بِمَا يَقُولُونَ (97)
Ние добро знаеме дека ти е тешко во душата поради тоа што тие го зборуваат |
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَكُن مِّنَ السَّاجِدِينَ (98)
затоа слави Го Господарот свој изаблагодарувај Му, и извршувај сеџда |
وَاعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّىٰ يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ (99)
и обожувај Го Господарот свој сè додека не ти дојде смртта |
