﴿لَا يُكَلِّفُ ٱللَّهُ نَفۡسًا إِلَّا وُسۡعَهَاۚ لَهَا مَا كَسَبَتۡ وَعَلَيۡهَا مَا ٱكۡتَسَبَتۡۗ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذۡنَآ إِن نَّسِينَآ أَوۡ أَخۡطَأۡنَاۚ رَبَّنَا وَلَا تَحۡمِلۡ عَلَيۡنَآ إِصۡرٗا كَمَا حَمَلۡتَهُۥ عَلَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِنَاۚ رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلۡنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِۦۖ وَٱعۡفُ عَنَّا وَٱغۡفِرۡ لَنَا وَٱرۡحَمۡنَآۚ أَنتَ مَوۡلَىٰنَا فَٱنصُرۡنَا عَلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡكَٰفِرِينَ ﴾
[البَقَرَة: 286]
Allah inak merek beban kak urakng malainkan sasuai man kasanggupanya. Ia namu pahala dari kabaiant nya nangnay karajaan. Man namu siksa dari kajahatannya iaka’koa bado’a “ ya Allah kami amolah kao ngukum kame kade’ kami lupa / lalai, babuat salah ya tuhan kami amelah kao bebani man beban nang barat salemae kao marek beban kak urakng – urakng sanape kami. Ya tujan kami amelah kao ubakant nang barakat kak kami selemae urakng – urakng senapek kami, karna kami luak mampu ngubaknya, maapkant kami, ampuni kami, man rahmatilah kami kaolah pelindung kami.maka tolonglah / bantoklah kami ngadapik urakng –urakng kapir
ترجمة: لا يكلف الله نفسا إلا وسعها لها ما كسبت وعليها ما اكتسبت, باللغة كيندايان
﴿لا يكلف الله نفسا إلا وسعها لها ما كسبت وعليها ما اكتسبت﴾ [البَقَرَة: 286]