﴿وَقَالَ رَجُلٞ مُّؤۡمِنٞ مِّنۡ ءَالِ فِرۡعَوۡنَ يَكۡتُمُ إِيمَٰنَهُۥٓ أَتَقۡتُلُونَ رَجُلًا أَن يَقُولَ رَبِّيَ ٱللَّهُ وَقَدۡ جَآءَكُم بِٱلۡبَيِّنَٰتِ مِن رَّبِّكُمۡۖ وَإِن يَكُ كَٰذِبٗا فَعَلَيۡهِ كَذِبُهُۥۖ وَإِن يَكُ صَادِقٗا يُصِبۡكُم بَعۡضُ ٱلَّذِي يَعِدُكُمۡۖ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي مَنۡ هُوَ مُسۡرِفٞ كَذَّابٞ ﴾
[غَافِر: 28]
Man seko’ nang baiman ka’ antara kaluarga Fir’aun nang nyosokatni’ iman nya bakata, “Ahe ke’ kao mao’ munuh surakng karana ia bakata, “Tuhanku ialah Allah”, padahal sungguh, ia udah atakng’ ka’ kao mang ngincakng’ bukti-bukti nang nyata dari Tuhannyu. Man kade’ ia surakng pangalok maka ia lah nang akan nanggung (dosa) aloknya koa; man kade’ ia surakng nang banar, pasti sabagian (bencana) nang diancamatnnya ka’ kao akan manimpanyu. Sasungguhnya Allah nana’ mare’ patunjuk ka’ urakng nang ngalampaui’ batas man pangalok
ترجمة: وقال رجل مؤمن من آل فرعون يكتم إيمانه أتقتلون رجلا أن يقول, باللغة كيندايان
﴿وقال رجل مؤمن من آل فرعون يكتم إيمانه أتقتلون رجلا أن يقول﴾ [غَافِر: 28]