Quran with Tajik translation - Surah al-‘Imran ayat 161 - آل عِمران - Page - Juz 4
﴿وَمَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَن يَغُلَّۚ وَمَن يَغۡلُلۡ يَأۡتِ بِمَا غَلَّ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۚ ثُمَّ تُوَفَّىٰ كُلُّ نَفۡسٖ مَّا كَسَبَتۡ وَهُمۡ لَا يُظۡلَمُونَ ﴾
[آل عِمران: 161]
﴿وما كان لنبي أن يغل ومن يغلل يأت بما غل يوم القيامة﴾ [آل عِمران: 161]
| Abdolmohammad Ayati Hec pajomʙare xijonat nakunad va har ki ʙa cize xijonat kunad, onro dar ruzi qijomat ʙo xud ovarad. Sipae cazoi amali har kas ʙa tamomi doda xohad sud va ʙar kase sitame nasavad |
| Abdolmohammad Ayati Heç pajomʙare xijonat nakunad va har kī ʙa cize xijonat kunad, onro dar rūzi qijomat ʙo xud ovarad. Sipae çazoi amali har kas ʙa tamomi doda xohad şud va ʙar kase sitame naşavad |
| Khoja Mirov Va az Pajomʙar hargiz xijonat nameojad. Va har ki ʙa cize xijonat kunad, onro dar ruzi qijomat ʙo xud ovarad, to sarmanda savad. Sipas cazoi amali har kas ʙa purragi doda xohad sud va ʙar kase sitame nasavad |
| Khoja Mirov Va az Pajomʙar hargiz xijonat nameojad. Va har kī ʙa cize xijonat kunad, onro dar rūzi qijomat ʙo xud ovarad, to şarmanda şavad. Sipas çazoi amali har kas ʙa purragī doda xohad şud va ʙar kase sitame naşavad |
| Khoja Mirov Ва аз Паёмбар ҳаргиз хиёнат намеояд. Ва ҳар кӣ ба чизе хиёнат кунад, онро дар рӯзи қиёмат бо худ оварад, то шарманда шавад. Сипас ҷазои амали ҳар кас ба пуррагӣ дода хоҳад шуд ва бар касе ситаме нашавад |
| Islam House Va sazovor nest hec pajomʙare [ʙo giriftani sahmi izofi az ƣanoim ʙa ashoʙas] xijonat kunad; va har ki xijonat kunad, ruzi qijomat, ʙo on ci [dar on] xijonat kardaast, meojad; sipas ʙa har kas podosi har ci [az neku ʙad] kardaast, ʙa tavri komil doda mesavad va ʙa onon sitam naxohad sud |
| Islam House Va sazovor nest heç pajomʙare [ʙo giriftani sahmi izofī az ƣanoim ʙa ashoʙaş] xijonat kunad; va har ki xijonat kunad, rūzi qijomat, ʙo on ci [dar on] xijonat kardaast, meojad; sipas ʙa har kas podoşi har ci [az neku ʙad] kardaast, ʙa tavri komil doda meşavad va ʙa onon sitam naxohad şud |
| Islam House Ва сазовор нест ҳеҷ паёмбаре [бо гирифтани саҳми изофӣ аз ғаноим ба асҳобаш] хиёнат кунад; ва ҳар ки хиёнат кунад, рӯзи қиёмат, бо он чи [дар он] хиёнат кардааст, меояд; сипас ба ҳар кас подоши ҳар чи [аз неку бад] кардааст, ба таври комил дода мешавад ва ба онон ситам нахоҳад шуд |