حم (1)
حم (حا . میم) |
عسق (2)
عسق ( عین . سین . قاف) |
كَذَٰلِكَ يُوحِي إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكَ اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (3)
این گونه خداوند پیروزمند حکیم به سوی تو و پیامبرانی که پیش از تو بودند, وحی می کند |
لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ (4)
آنچه در آسمانها وآنچه در زمین است از آنِ اوست, واو بلند مرتبۀ بزرگ است |
تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِن فَوْقِهِنَّ ۚ وَالْمَلَائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِمَن فِي الْأَرْضِ ۗ أَلَا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (5)
نزدیک است که آسمانها (بخاطر عظمت الهی) بر فراز یکدیگر شکافته (ومتلاشی) شوند, وفرشتگان به ستایش پروردگارشان تسبیح می گویند, وبرای کسانی که در زمین هستند آمرزش می طلبند, آگاه باش, همانا خداوند آمرزندۀ مهربان است |
وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ اللَّهُ حَفِيظٌ عَلَيْهِمْ وَمَا أَنتَ عَلَيْهِم بِوَكِيلٍ (6)
وکسانی که جز او دوستان (وسرپرستانی) گرفته اند, خداوند بر آنها نگهبان (ومراقب) است, وتو (ای پیامبر) متعهد (ومسئول) بر آنها نیستی |
وَكَذَٰلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِّتُنذِرَ أُمَّ الْقُرَىٰ وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لَا رَيْبَ فِيهِ ۚ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ (7)
واین چنین قرآنی عربی به تو وحی کردیم تا «ام القری» (= مکه) وکسانی را که پیرامون آن هستند هشدار دهی, واز روز جمع شدن (= روز قیامت) که در آن شک وتردیدی نیست, بترسانی, (که در آن روز) گروهی در بهشت, وگروهی در آتش سوزانند |
وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَهُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَٰكِن يُدْخِلُ مَن يَشَاءُ فِي رَحْمَتِهِ ۚ وَالظَّالِمُونَ مَا لَهُم مِّن وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ (8)
واگر خدا می خواست یقیناً (همه ی) آنها را یک امت قرار می داد, ولیکن هرکس را که بخواهد در رحمتش داخل می کند, وبرای ستمکاران هیج یار ویاوری نیست |
أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ ۖ فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِيُّ وَهُوَ يُحْيِي الْمَوْتَىٰ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (9)
آیا آنها جز او دوستانی (برای خود) بر گزیده اند؟ در حالی که الله فقط کارساز (ودوست حقیقی) است, واوست که مردگان را زنده می کند, واوست که بر هر چیزی تواناست |
وَمَا اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ مِن شَيْءٍ فَحُكْمُهُ إِلَى اللَّهِ ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبِّي عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ (10)
ودر هر چیزی که در آن اختلاف کنید, پس حکم (وداوری) آن با الله است, این الله, پروردگار من است. بر او توکل کردم, وبه (سوی) او باز می گردم |
فَاطِرُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ جَعَلَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجًا وَمِنَ الْأَنْعَامِ أَزْوَاجًا ۖ يَذْرَؤُكُمْ فِيهِ ۚ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ ۖ وَهُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ (11)
(او) آفرینندۀ آسمانها وزمین است, واز خودتان برای شما همسرانی قرار داد, و(نیز) جفتهایی از چهار پایان (آفرید) شما را بدین (وسیله) افزون می کند, هیچ چیز همانند او نیست, و او شنوای بیناست |
لَهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَيَقْدِرُ ۚ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (12)
کلید های آسمانها وزمین از آن اوست, روزی هر که را بخواهد گسترش می دهد, و(برای هر کس که بخواهد) تنگ می گیرد,به درستى كه او به همه چیزداناست |
۞ شَرَعَ لَكُم مِّنَ الدِّينِ مَا وَصَّىٰ بِهِ نُوحًا وَالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَمَا وَصَّيْنَا بِهِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ وَعِيسَىٰ ۖ أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَلَا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ ۚ كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ ۚ اللَّهُ يَجْتَبِي إِلَيْهِ مَن يَشَاءُ وَيَهْدِي إِلَيْهِ مَن يُنِيبُ (13)
دینی را برای شما تشریع کرد, از همان گونه که به نوح توصیه کرده بود, واز آنچه بر تو وحی کرده ایم, وبه ابراهیم وموسی وعیسی سفارش کرده ایم( ), که دین را بر پا دارید ودر آن فرقه فرقه نشوید, بر مشرکان گران است, آنچه شما آنها را بدان دعوت می کنید. خداوند هر که را بخواهد بر می گزیند, وهر که به سوی او باز گردد, هدایت می کند |
وَمَا تَفَرَّقُوا إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ۚ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى لَّقُضِيَ بَيْنَهُمْ ۚ وَإِنَّ الَّذِينَ أُورِثُوا الْكِتَابَ مِن بَعْدِهِمْ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ مُرِيبٍ (14)
آنها پراکنده نشدند مگر بعد از آنکه علم (ودانش) به سراغشان آمد (وکاملاً آگاهی یافتند, آن هم) از روی حسادت در میان خود (بود) واگر فرمانی پیش از این از جانب پروردگارت صادر نشده بود, (که آنها) تا زمانی معین (مهلت) داده است, یقیناً در میان آنها داوری می شد, وبی گمان کسانی که بعد از آنها وارث کتاب شده اند, در بارۀ آن سخت در شک وتردیدند, (ونسبت به آن بد بینند) |
فَلِذَٰلِكَ فَادْعُ ۖ وَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ ۖ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ ۖ وَقُلْ آمَنتُ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ مِن كِتَابٍ ۖ وَأُمِرْتُ لِأَعْدِلَ بَيْنَكُمُ ۖ اللَّهُ رَبُّنَا وَرَبُّكُمْ ۖ لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَكُمْ أَعْمَالُكُمْ ۖ لَا حُجَّةَ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ ۖ اللَّهُ يَجْمَعُ بَيْنَنَا ۖ وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ (15)
پس به این (دین) دعوت کن, وهمانگونه که مأمور شده ای پایداری (واستقامت) ورز, واز هوی وهوسهای آنان پیروی مکن, وبگو: « به هر کتابی که خداوند نازل کرده است, ایمان آورده ام, ومأمورم در میان شما به عدالت رفتار کنم, خداوند پروردگار ما, وپروردگار شماست, (نتیجۀ) اعمال ما از آنِ ما, و(نتیجۀ) اعمال شما از آنٍ شماست, بین ما و شما هیچ جدال (وخصومتی) نیست, خداوند ما و شما را (دریک جا) گرد می آورد, وبازگشت (همه) به سوی اوست» |
وَالَّذِينَ يُحَاجُّونَ فِي اللَّهِ مِن بَعْدِ مَا اسْتُجِيبَ لَهُ حُجَّتُهُمْ دَاحِضَةٌ عِندَ رَبِّهِمْ وَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ (16)
وکسانی که در (بارۀ) خداوند محاجه می کنند, پس از آنکه (فرمان) او پذیرفته شد, دلیلشان نزد پروردگارشان باطل (وبی اساس) است, وخشم (خداوند) بر آنهاست. وعذاب شدیدی برای آنهاست |
اللَّهُ الَّذِي أَنزَلَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ وَالْمِيزَانَ ۗ وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ قَرِيبٌ (17)
خداوند کسی است که کتاب ومیزان را به حق نازل کرد, و تو چه می دانی شاید قیامت نزدیک باشد |
يَسْتَعْجِلُ بِهَا الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِهَا ۖ وَالَّذِينَ آمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْهَا وَيَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ ۗ أَلَا إِنَّ الَّذِينَ يُمَارُونَ فِي السَّاعَةِ لَفِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ (18)
کسانی که به آن ایمان ندارند, در (رسیدن) آن شتاب می کنند, وکسانی که ایمان آورده اند (پیوسته) ازآن بیمناکند, ومی دانند که آن حق است, آگاه باشید, بی گمان کسانی که در (بارۀ) قیامت جدال می کنند, در گمراهی دور ودراز هستند |
اللَّهُ لَطِيفٌ بِعِبَادِهِ يَرْزُقُ مَن يَشَاءُ ۖ وَهُوَ الْقَوِيُّ الْعَزِيزُ (19)
خداوند نسبت به بندگانش لطیف (ومهربان) است, هر کس را بخواهد روزی می دهد, واو توانای پیروزمنداست |
مَن كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِي حَرْثِهِ ۖ وَمَن كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِن نَّصِيبٍ (20)
کسی که کِشت آخرت را بخواهد, در کشت او (برکت می دهیم, و) می افزاییم, وکسی کشت دنیا را بخواهد, از آن به او می دهیم,و او در آخرت هیچ (نصیب و) بهره ای ندارد |
أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ شَرَعُوا لَهُم مِّنَ الدِّينِ مَا لَمْ يَأْذَن بِهِ اللَّهُ ۚ وَلَوْلَا كَلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ ۗ وَإِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (21)
آیا (مشرکان) معبودانی دارند که بدون اجازۀ خداوند آیینی برای آنها مقرر داشته اند؟! واگر وعدۀ فیصله بخش (سابق, در تأخیر عذابشان) نبود, یقیناً در میان آنها داوری می شد, وبی گمان برای ستمکاران عذابی دردناک است |
تَرَى الظَّالِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا كَسَبُوا وَهُوَ وَاقِعٌ بِهِمْ ۗ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فِي رَوْضَاتِ الْجَنَّاتِ ۖ لَهُم مَّا يَشَاءُونَ عِندَ رَبِّهِمْ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ (22)
(در روز قیامت) ستمکاران را می بینی که از آنچه به دست آورده اند, بیمناکند, و(کیفر) آن به آنها خواهد رسید. وکسانی که ایمان آورده اند وکارهای شایسته انجام داده اند در باغهای بهشتند, وهرچه بخواهند نزد پروردگارشان برای آنها (مهیا) است. این همان فضل (وبخشش) بزرگ است |
ذَٰلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ۗ قُل لَّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَىٰ ۗ وَمَن يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَّزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ (23)
این همان چیزی است که خداوند بندگانش را که ایمان آورده اند وکارهای شایسته انجام داده اند, به آن مژده می دهد. بگو: «من بر (رساندن) آن هیچ پاداشی از شما در خواست نمی کنم, جز محبت خویشاوندی, (که بجای آورید)»( ). وهرکس که نیکی کند, بر نیکی اش می افزاییم, بی گمان خداوند آمرزندۀ قدر شناس است |
أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا ۖ فَإِن يَشَإِ اللَّهُ يَخْتِمْ عَلَىٰ قَلْبِكَ ۗ وَيَمْحُ اللَّهُ الْبَاطِلَ وَيُحِقُّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (24)
آیا می گویند: «(پیامبر) بر خدا دروغ بسته است؟!» پس اگر خدا بخواهد بر قلب تو مهر می زند, وخداوند باطل را محو می کند, وحق را با سخنان خویش محقق (وپا برجا) می سازد, بی گمان او به راز سینه ها آگاه است |
وَهُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَعْفُو عَنِ السَّيِّئَاتِ وَيَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ (25)
و او کسی است که از بندگانش توبه می پذیرد, واز بدیها در می گذرد, وآنچه را انجام می دهید می داند |
وَيَسْتَجِيبُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَيَزِيدُهُم مِّن فَضْلِهِ ۚ وَالْكَافِرُونَ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ (26)
(دعای) کسانی را که ایمان آورده وکارهای شایسته انجام داده اند, اجابت می کند, واز فضل (وکرم) خویش آنان را افزون می دهد, وبرای کافران, عذاب شدیدی است |
۞ وَلَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِي الْأَرْضِ وَلَٰكِن يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ مَّا يَشَاءُ ۚ إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِيرٌ بَصِيرٌ (27)
واگر خداوند روزی را برای بندگانش فراخ (وگشاده) می گرداند, یقیناً در زمین فساد می کردند, ولکن به اندازه ای که بخواهد نازل می کند, بی گمان او به بندگانش دانای بیناست |
وَهُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِن بَعْدِ مَا قَنَطُوا وَيَنشُرُ رَحْمَتَهُ ۚ وَهُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ (28)
و او کسی است که باران (سودمند) را پس از آنکه نا امید شدند, نازل می کند, ورحمت خود را می گستراند, و اوکارسازٍ ستوده است |
وَمِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَثَّ فِيهِمَا مِن دَابَّةٍ ۚ وَهُوَ عَلَىٰ جَمْعِهِمْ إِذَا يَشَاءُ قَدِيرٌ (29)
واز نشانه های او آفرینش آسمانها وزمین است, وآنچه از جنبدگان که در آن دو پراکنده است. و او هرگاه بخواهد, بر گرد آوری آنها تواناست |
وَمَا أَصَابَكُم مِّن مُّصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَيَعْفُو عَن كَثِيرٍ (30)
وهر مصیبتی که به شما رسد, به خاطر کارهایی است که انجام داده اید, و(خداوند) از بسیاری (گناهان) در می گذرد |
وَمَا أَنتُم بِمُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ ۖ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ اللَّهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ (31)
وشما هرگز در زمین عاجز کننده نیستید (ونمی توانید از او بگریزید) و شما را غیر از خدا, هیچ یار ویاوری نیست |
وَمِنْ آيَاتِهِ الْجَوَارِ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ (32)
واز نشانه های او کشتیهایی است که همچون کوه در دریا روانند |
إِن يَشَأْ يُسْكِنِ الرِّيحَ فَيَظْلَلْنَ رَوَاكِدَ عَلَىٰ ظَهْرِهِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (33)
اگر بخواهد باد را (از حرکت) باز می دارد, پس کشتیها بر پشت آن (دریا) بی حرکت بمانند, بی گمان در این نشانه هایی برای هر صبر کنندۀ شکر گزاری است |
أَوْ يُوبِقْهُنَّ بِمَا كَسَبُوا وَيَعْفُ عَن كَثِيرٍ (34)
یا (اگر بخواهد) آنها (= سرنشینان کشتی) را به خاطر اعمالشان نابود (وغرق) می سازد, واز بسیاری (گناهان) در می گذرد |
وَيَعْلَمَ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِنَا مَا لَهُم مِّن مَّحِيصٍ (35)
و(تا) کسانی که در آیات ما مجادله می کنند, بدانند که هیچ گریزگاهی ندارند |
فَمَا أُوتِيتُم مِّن شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَمَا عِندَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ لِلَّذِينَ آمَنُوا وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ (36)
پس آنچه به شما داده است, متاع زود گذر زندگی دنیاست, وآنچه نزد خداست برای کسانی که ایمان آورده اند وبر پروردگارشان توکّل می کنند بهتر وپایدار تراست |
وَالَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ وَإِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ يَغْفِرُونَ (37)
و(همان) کسانی که از گناهان بزرگ( ) وزشتیها اجتناب می کنند, وهنگامی که خشمگین شوند, گذشت می کنند |
وَالَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَمْرُهُمْ شُورَىٰ بَيْنَهُمْ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ (38)
و کسانی که (دعوت) پروردگارشان را اجابت کردند, ونماز را بر پا می دارند, وکارهایشان بین آنان به (صورت) مشورت است, واز آنچه به آنها روزی داده ایم. (در راه خدا) انفاق می کنند |
وَالَّذِينَ إِذَا أَصَابَهُمُ الْبَغْيُ هُمْ يَنتَصِرُونَ (39)
وکسانی که چون ستمی به آنها برسد, انتقام می گیرند |
وَجَزَاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِّثْلُهَا ۖ فَمَنْ عَفَا وَأَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ (40)
و جزایی بدی, بدیی است همانند آن, پس هر کس که در گذرد, واصلاح (وآشتی) کند, پاداشش بر خداوند است, بی گمان او ستمکاران را دوست ندارد |
وَلَمَنِ انتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ فَأُولَٰئِكَ مَا عَلَيْهِم مِّن سَبِيلٍ (41)
وکسی که پس از ستمی که بر او رفته است, انتقام بگیرد, پس اینانند که هیچ راه (ملامتی) بر آنان نیست |
إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَظْلِمُونَ النَّاسَ وَيَبْغُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ ۚ أُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (42)
تنها راه (ملامت) بر کسانی است که به مردم ستم می کنند, ودر زمین به ناحق سرکشی (وستم) می کنند, اینانند که بر ایشان عذابی دردناک است |
وَلَمَن صَبَرَ وَغَفَرَ إِنَّ ذَٰلِكَ لَمِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ (43)
وکسی که شکیبایی کند, و در گذرد, بی گمان این از کارهای سترگ (پسندیده) است |
وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِن وَلِيٍّ مِّن بَعْدِهِ ۗ وَتَرَى الظَّالِمِينَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ يَقُولُونَ هَلْ إِلَىٰ مَرَدٍّ مِّن سَبِيلٍ (44)
و کسی را که خدا گمراه کند, پس بعد از او برایش هیچ ولی (وکارسازی) نیست, وستمکاران را (روز قیامت) می بینی که چون عذاب (الهی) را مشاهده کنند, می گویند: «آیا هیچ راهی به سوی بازگشت وجود دارد؟!» |
وَتَرَاهُمْ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا خَاشِعِينَ مِنَ الذُّلِّ يَنظُرُونَ مِن طَرْفٍ خَفِيٍّ ۗ وَقَالَ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ الْخَاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ وَأَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ أَلَا إِنَّ الظَّالِمِينَ فِي عَذَابٍ مُّقِيمٍ (45)
وآنها را می بینی که بر آن (= آتش) عرضه می شوند, که از شدت خواری خاشعند, از گوشۀ چشم نیم گشوده, نگاه می کنند, وکسانی که ایمان آورده اند می گویند: «بی گمان زیانکاران کسانی هستند که در روز قیامت خود وخانواده ی خویش را به زیان افکندند». آگاه باشید که ستمکاران در عذابی دایم خواهند بود |
وَمَا كَانَ لَهُم مِّنْ أَوْلِيَاءَ يَنصُرُونَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ ۗ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِن سَبِيلٍ (46)
وآنها جز خدا, یا ورانی ندارند, که یاریشان کنند, وکسی را که خدا گمراه سازد, پس برایش هیچ راه (نجاتی) نیست |
اسْتَجِيبُوا لِرَبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لَّا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ ۚ مَا لَكُم مِّن مَّلْجَإٍ يَوْمَئِذٍ وَمَا لَكُم مِّن نَّكِيرٍ (47)
(دعوت) پروردگارتان را اجابت کنید, پیش از آنکه روزی فرا رسد که از (جانب) خدا (راه) بازگشتی در آن نیست, در آن روز پناهی نخواهید داشت, وهیچ مدافعی (وراه انکاری) ندارید |
فَإِنْ أَعْرَضُوا فَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا ۖ إِنْ عَلَيْكَ إِلَّا الْبَلَاغُ ۗ وَإِنَّا إِذَا أَذَقْنَا الْإِنسَانَ مِنَّا رَحْمَةً فَرِحَ بِهَا ۖ وَإِن تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ فَإِنَّ الْإِنسَانَ كَفُورٌ (48)
پس (ای پیامبر) اگر (مشرکان اعراض کنند, (نگران نباش), ما تو را نگهبان بر آنها نفرستاده ایم, بر (عهده ی) تو جز تبلیغ (رسالت) نیست, وما چون رحمتی از سوی خود به انسان بچشانیم, به آن شاد می شود, واگر به خاطر کارهایی که انجام داده اند بلایی به آنها برسد, پس (به ناسپاسی می پردازند) بی گمان انسان بسیار نا سپاس است |
لِّلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ ۚ يَهَبُ لِمَن يَشَاءُ إِنَاثًا وَيَهَبُ لِمَن يَشَاءُ الذُّكُورَ (49)
فرمانروایی آسمانها وزمین از آن خداست, هر چه را بخواهد می آفریند, به هر کس بخواهد دختر می بخشد, وبه هرکس بخواهد پسر می بخشد |
أَوْ يُزَوِّجُهُمْ ذُكْرَانًا وَإِنَاثًا ۖ وَيَجْعَلُ مَن يَشَاءُ عَقِيمًا ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ قَدِيرٌ (50)
یا پسر و دختر ـ هر دو ـ با هم می دهد, وهرکس را که بخواهد عقیم می گرداند, بی گمان او دانای قادر است |
۞ وَمَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلَّا وَحْيًا أَوْ مِن وَرَاءِ حِجَابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسُولًا فَيُوحِيَ بِإِذْنِهِ مَا يَشَاءُ ۚ إِنَّهُ عَلِيٌّ حَكِيمٌ (51)
و برای هیچ بشری (ممکن) نیست که خدا با او سخن بگوید, مگر با وحی یا از پس پرده یا رسولی بفرستد که به فرمان او (= خداوند) آنچه را بخواهد (به او) وحی کند, بی گمان او بلند مرتبه ی حکیم است |
وَكَذَٰلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ رُوحًا مِّنْ أَمْرِنَا ۚ مَا كُنتَ تَدْرِي مَا الْكِتَابُ وَلَا الْإِيمَانُ وَلَٰكِن جَعَلْنَاهُ نُورًا نَّهْدِي بِهِ مَن نَّشَاءُ مِنْ عِبَادِنَا ۚ وَإِنَّكَ لَتَهْدِي إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (52)
واین گونه بر تو (ای پیامبر) روحی (= قرآن کریم) را به فرمان خود وحی کردیم, تو (پیش از این) نمی دانستی کتاب وایمان چیست, ولی ما آن را نوری قرار دادیم, با آن هر کس از بندگانمان را که بخواهیم, هدایت می کنیم, ومسلماً تو (ای پیامبر) به راه راست هدایت می کنی |
صِرَاطِ اللَّهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ أَلَا إِلَى اللَّهِ تَصِيرُ الْأُمُورُ (53)
راه خدایی که آنچه در آسمانها وآنچه در زمین است از آنٍ اوست, آگاه باشید, که (همه ی) کارها به سوی خدا باز می گردد |
