وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ (1)
سوگند به آسمان و سوگند به طارق (= آنچه در شب آید) |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ (2)
و تو چه می دانی طارق چیست؟ |
النَّجْمُ الثَّاقِبُ (3)
(همان) ستارۀ در خشان است |
إِن كُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ (4)
هیچ کس نیست مگر آنکه بر او نگهبان ومحافظی (از فرشتگان) است |
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ (5)
پس انسان باید بنگرد که از چه چیز آفریده شده است |
خُلِقَ مِن مَّاءٍ دَافِقٍ (6)
از یک آب جهنده آفریده شده است |
يَخْرُجُ مِن بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ (7)
که از میان پشت وسینه بیرون می آید |
إِنَّهُ عَلَىٰ رَجْعِهِ لَقَادِرٌ (8)
بی گمان او (= خداوند) بر باز گردانیدن او (پس از مرگ) قادر است |
يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ (9)
روزی که نهانها آشکار می شود |
فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ (10)
پس اورا هیچ نیرو ویاوری نیست |
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ (11)
سوگند به آسمان پر باران |
وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ (12)
و سوگند به زمین پر شکاف |
إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ (13)
بی گمان این (قرآن) سخن جدا کنندۀ حق از باطل است |
وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ (14)
و آن (سخن) هزل وبیهوده نیست |
إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا (15)
بی گمان آنها پیوسته حیله ونیرتگ می کنند |
وَأَكِيدُ كَيْدًا (16)
ومن (هم) حیله (وتدبیر) می کنم |
فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا (17)
پس کافران را مهلت بده, اندکی آنان را رهاکن |
