يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ (1)
ئه‌ی ئه‌و که‌سه‌ی خۆت پێچاوه‌ته‌وه، ئه‌ی محمد صلی الله علیه وسلم |
قُمْ فَأَنذِرْ (2)
هه‌سته‌و خه‌ڵکی بێداربکه‌ره‌وه (ڕاستیه‌کان ڕوون بکه‌ره‌وه) |
وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ (3)
په‌روه‌ردگارت به گه‌وره ناوببه (الله اکبر، با دروشمت بێت، مه‌زنی ئه‌و زاته ڕوون بکه‌ره‌وه) |
وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ (4)
پۆشاکت (دڵ و ده‌روونت، ڕه‌فتارت، هه‌ر هه‌مووی) خاوێن بکه (خۆت و شوێنکه‌وتووانت) |
وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ (5)
به‌رده‌وام به له‌سه‌ر واز هێنان له گوناه |
وَلَا تَمْنُن تَسْتَكْثِرُ (6)
منه‌تیش مه‌که (به‌سه‌ر که‌سدا) چاکه‌و به‌خشینه‌کانت به‌زۆر مه‌زانه له کاتێکدا به‌ته‌مای زیاتر بیت |
وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ (7)
هه‌وڵ بده له‌به‌ر خاترو ڕێزی په‌روه‌ردگارت خۆگرو ئارامگربه |
فَإِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ (8)
جا کاتێك فوو ده‌کرێت به (صور) داو ده‌زگای تایبه‌تی لێ ده‌درێت |
فَذَٰلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ (9)
ئه‌و ڕۆژه ڕۆژێکی زۆر گران و سه‌خته (که به‌سه‌ر دانیشتوانی زه‌ویدا دێت) |
عَلَى الْكَافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ (10)
له‌سه‌ر کافران هیچ ئاسان نی یه (به‌ڵکو زۆر سه‌غڵه‌تیان ده‌کات) |
ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا (11)
واز له من و ئه‌و که‌سه بهێنه که به‌ته‌نهایی (تاقانه) دروستم کردووه (هیچی نه‌بوو، که وه‌لیدی کوڕی موغه‌یره‌یه) |
وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَّمْدُودًا (12)
له‌وه‌ودوا ماڵ و سامانی زۆرو زه‌به‌نده‌م پێبه‌خشی |
وَبَنِينَ شُهُودًا (13)
چه‌نده‌ها کوڕو نه‌وه‌ش که هه‌میشه ئاماده‌ن له نزیکیدا |
وَمَهَّدتُّ لَهُ تَمْهِيدًا (14)
له هه‌موو که‌ل و په‌ل و نازو نیعمه‌تێك به‌هره‌وه‌رم کرد |
ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ (15)
له پاش ئه‌وه‌ش به‌ته‌مایه بۆی زیاتر بکه‌م |
كَلَّا ۖ إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيدًا (16)
نه‌خێر، به‌ڕاستی ئه‌و به‌رامبه‌ر فه‌رمانه‌کانی ئێمه هه‌ر سه‌رکه‌ش و که‌لله ڕه‌ق و سه‌رسه‌خته |
سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا (17)
ئه‌وسا سزای سه‌ختی پێ ئه‌چێژم |
إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ (18)
به‌ڕاستی ئه‌و بیری کرده‌وه‌و په‌یامه‌که‌ی هه‌ڵسه‌نگاند (به‌ڵام به‌هه‌ڵه) |
فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ (19)
به‌کوشت چێ و سه‌ره‌و نگوون بێت، چۆن هه‌ڵسه‌نگاندنێکی کرد |
ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ (20)
پاشان هه‌ر به‌کوشت بچێت بۆ خۆی و هه‌ڵسه‌نگاندنێك که کردی بۆ قورئان |
ثُمَّ نَظَرَ (21)
ئینجا بیری لێ کرده‌وه‌و ورد بۆوه‌و ته‌ماشای ده‌وروبه‌ری کرد |
ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ (22)
ئینجا ناوچاوی هێنایه‌وه یه‌ك (وه‌ك یه‌کێك به‌قووڵی بیربکاته‌وه) ڕه‌ش داگیرسا |
ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ (23)
پاشان ڕووی وه‌رگێڕاو خۆی به‌زلزانی |
فَقَالَ إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ (24)
به‌هه‌موو عه‌قڵیه‌وه وتی!! ئه‌م قورئانه جگه جادوو نه‌بێت که وه‌رده‌گیرێت هیچی تر نی یه |
إِنْ هَٰذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ (25)
ئه‌مه هه‌ر قسه‌ی به‌شه‌ره و هیچی تر نی یه؟ |
سَأُصْلِيهِ سَقَرَ (26)
(ئه‌و بێ ویژدانه به‌سه‌ریه‌وه ناچێت) ده‌بێت بیگه‌یه‌نمه ناو دۆزه‌خ |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ (27)
جا تۆ نازانیت دۆزه‌خ چیه |
لَا تُبْقِي وَلَا تَذَرُ (28)
هیچ ئه‌ندامێك ناهێڵێته‌وه‌و ده‌ست هه‌ڵناگرێت |
لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ (29)
پێستیان هه‌ڵده‌قرچێنێت و ڕه‌شی ده‌کات و ده‌ری ده‌خات |
عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ (30)
نۆزده فریشته سه‌رپه‌رشتی دۆزه‌خ ده‌که‌ن |
وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً ۙ وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِّلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا ۙ وَلَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ ۙ وَلِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًا ۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَن يَشَاءُ وَيَهْدِي مَن يَشَاءُ ۚ وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ ۚ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكْرَىٰ لِلْبَشَرِ (31)
جا ئێمه وه‌نه‌بێت کار گوزارانی دۆزه‌خمان له که‌سانی تر جگه له فریشته به‌دی هێنابێت، ئه‌و ژماره‌یه‌شمان ته‌نها بۆ تاقیکردنه‌وه دیاری کردووه بۆ ئه‌وانه‌ی که بێ باوه‌ڕ بوون، هه‌روه‌ها بۆ ئه‌وه‌ی ئه‌وانه‌ی کتێبیان پێدراوه دڵنیابن له ڕاستی ئه‌م قورئانه (چونکه له ته‌ورات و ئینجیلدا ئه‌و باسه هه‌یه) و بۆ ئه‌وه‌ش که ئیمانداران زیاتر باوه‌ڕیان دامه‌زراو بێت و ئه‌وانه‌ش که کتێبیان پێدراوه ئیماندارانیش حه‌ق نیه تووشی دوو دڵی ببن، با ئه‌وانه‌ی دڵ و ده‌روونیان نه‌خۆشه له دووڕووه‌کان و بێ باوه‌ڕان هه‌ر بۆ خۆیان قسه بکه‌ن و بڵێن: نیازی خوا چی یه به‌م ژماره‌یه؟ به‌و شێوه‌یه باسکرا خوا هه‌ر که‌سێکی بوێت گومڕای ده‌کات، هه‌ر که‌سێکیشی بوێت ڕێنموویی ده‌کات، که‌س ژماره‌ی سه‌ربازانی په‌روه‌ردگارت نازانێت جگه له زاتی خۆی، ئه‌و ئایه‌ت و فه‌رموودانه ته‌نها په‌ندو ئامۆژگارین بۆ ئاده‌می |
كَلَّا وَالْقَمَرِ (32)
نه‌خێر، سوێند به مانگ (ئه‌و خه‌ڵکه چاك هه‌ستی پێ ناکه‌ن) |
وَاللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ (33)
به شه‌ویش کاتێك که تێ په‌ڕی (زۆربه‌یان باوه‌ڕیان به قیامه‌ت نیه) |
وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ (34)
به به‌ره‌به‌یان کاتێك که خۆی ده‌نوێنێت.. (زۆربه‌ی خه‌ڵکی غافڵه) |
إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ (35)
به‌ڕاستی_سه‌قه‌ر_ یه‌کێکه له شته سامناك و گه‌وره‌کان |
نَذِيرًا لِّلْبَشَرِ (36)
بۆ ترساندنی سه‌رجه‌م خه‌ڵکانه |
لِمَن شَاءَ مِنكُمْ أَن يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ (37)
جا ئیتر ئه‌وه‌ی ده‌یه‌وێت با به‌ره‌و پێش بچێت (پێشبڕکێ بکات له چاکه‌کاریدا) یان خۆی دوا بخات (له‌و بواره‌دا) |
كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ (38)
چونکه له قیامه‌تدا هه‌موو که‌س بارمته‌ی ده‌ستپێشکه‌ری خۆیه‌تی (کرده‌وه‌کانی دێنه‌وه ڕێی) |
إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ (39)
جگه له ده‌سته‌ی ڕاستان و ئیماندارانی کرده‌وه چاك |
فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءَلُونَ (40)
له‌ناو به‌هه‌شته‌کاندان و پرسیار ده‌که‌ن له یه‌کتر |
عَنِ الْمُجْرِمِينَ (41)
له باره‌ی تاوانبارانه‌وه |
مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ (42)
ئه‌وه چی بوو ئێوه‌ی ڕاپێچی دۆزه‌خ کرد؟ |
قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ (43)
به که‌ساسیه‌وه ده‌ڵێن: ئێمه له نوێژگه‌ران نه‌بووین |
وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ (44)
خۆراکمان به هه‌ژاران نه‌ده‌به‌خشی |
وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ (45)
ئێمه له‌گه‌ڵ ده‌م درێژو بێ ئابڕووه‌کاندا قسه‌ی خۆمان ده‌کردو له بابه‌تی ئه‌وانمان ده‌گوت و ڕه‌خنه‌ی بێ جێمان ده‌گرت له گه‌ڵیان ڕۆده‌چووین |
وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ (46)
ئێمه بڕوامان به ڕۆژی پاداشت نه‌بوو |
حَتَّىٰ أَتَانَا الْيَقِينُ (47)
هه‌تا مردن یه‌خه‌ی پێگرتن و ڕۆژگاری ته‌مه‌نمان کۆتایی هات |
فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ (48)
که‌واته ئیتر تکای تکاکاران سوودیان پێ ناگه‌یه‌نێت |
فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ (49)
باشه، ئه‌وه بۆچی له یادخستنه‌وه پشت هه‌ڵده‌که‌ن و ڕوو وه‌رده‌گێڕن |
كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُّسْتَنفِرَةٌ (50)
ده‌ڵێی گه‌له گوێدرێژی کێوین و ده‌سڵه‌مێنه‌وه |
فَرَّتْ مِن قَسْوَرَةٍ (51)
له ترسی شێر هه‌ڵهاتوون |
بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُؤْتَىٰ صُحُفًا مُّنَشَّرَةً (52)
به‌ڵکو هه‌ریه‌ك له‌وان ده‌یه‌وێت له ئاسمانه‌وه چه‌نده‌ها نامه‌ی کراوه‌ی بۆ بێت؟ |
كَلَّا ۖ بَل لَّا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ (53)
نه‌خێر ئه‌وانه به‌هیچ شتێك داناچڵه‌کێن به‌ڵکو له دواڕۆژ ناترسن |
كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ (54)
نه‌خێر ئه‌وانه به‌سه‌ریانه‌وه ناچێت، چونکه ئه‌و قورئانه ئامۆژگاریه |
فَمَن شَاءَ ذَكَرَهُ (55)
جا ئه‌وه‌ی ده‌یه‌وێت با یادی بگرێت و شوێنی بکه‌وێت (چه‌ندی توانی له‌به‌ری بکات) |
وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ ۚ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَىٰ وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ (56)
جا ئه‌و خه‌ڵکه یاداوه‌ری وه‌رناگرێت و بیر له‌م ڕاستیانه ناکاته‌وه مه‌گه‌ر ویستی خوای له‌سه‌ر بێت (که له‌گه‌ڵ ویستی ئینسانه به‌خته‌وه‌ره‌کاندا یه‌ك ده‌که‌وێت) جا هه‌ر ئه‌و زاته‌ش شایسته‌ی ئه‌وه‌یه که خه‌ڵکی حسابی بۆ بکه‌ن و له خه‌شمی بترسن و هه‌ر ئه‌ویش له خۆی گرتووه که لێخۆشبوو بێت (له ئیماندارانی گوناهبار، کاتێك ته‌وبه ده‌که‌ن) |
