لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ (1)
سوێند ده‌خۆم به ڕۆژی قیامه‌ت |
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ (2)
سوێند ده‌خۆم به ویژدانی زیندوو و نه‌فسی ڕه‌خنه له خۆگر که لۆمه‌ی خۆی ده‌کات |
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَّجْمَعَ عِظَامَهُ (3)
ئایا ئینسان واده‌زانێت هه‌رگیز ئێسکه‌کانی کۆناکه‌ینه‌وه؟ |
بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ (4)
به‌ڵێ، له‌وه زیاتریش ده‌که‌ین و توانامان هه‌یه که نه‌خشه ورده‌کانی سه‌ر په‌نجه‌کانی به‌دی بهێنینه‌وه |
بَلْ يُرِيدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ (5)
نه‌خێر، با گومانی وانه‌بات، به‌ڵکو ئاده‌میزاد ده‌یه‌وێت گوناهو تاوان بکاته پیشه‌ی خۆی به‌درێژایی ژیانی، یاخود ده‌یه‌وێت قیامه‌ت له به‌رده‌میدا به‌رپا ببێت ئینجا باوه‌ڕی پێ بهێنێت |
يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ (6)
بێ باکانه ده‌پرسێت: کوا، که‌ی ڕۆژی قیامه‌ت به‌رپا ده‌بێت؟! (به‌خه‌یاڵی خۆی زۆر به دووری ده‌زانێت) |
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ (7)
کاتێك دێت، چاو ئه‌بڵه‌ق ده‌بێت |
وَخَسَفَ الْقَمَرُ (8)
مانگیش ده‌گیرێت و تاریك ده‌بێت (ئه‌ویش هه‌ڵده‌وه‌شێت) |
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ (9)
(یاسای بوونه‌وه‌ر تێك ده‌چێت و) خۆرو مانگ کۆ ده‌کرێنه‌وه‌و ده‌درێن به‌یه‌کدا |
يَقُولُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ (10)
ئه‌و ڕۆژه ئینسان ده‌ڵێت: (ئه‌ی هاوار) بۆ کوێ ڕا بکه‌م، له کوێوه خۆم ڕزگار بکه‌م |
كَلَّا لَا وَزَرَ (11)
نه‌خێر ئیتر ده‌ربازبوون نیه (ڕزگار بوون ئه‌سته‌مه) |
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ (12)
تۆ ئیتر ده‌بێت لای په‌روه‌ردگارت ئاماده‌بیت و له‌وێ ئۆقره بگریت (بۆ لێپرسینه‌وه) |
يُنَبَّأُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ (13)
له‌و ڕۆژه‌دا ئاده‌میزاد هه‌واڵی هه‌موو ئه‌و کارو کرده‌وانه‌ی پێده‌درێت که ده‌ست پێشکه‌ریی کردووه (یاخود به ته‌ما بووه بیکات و دوای خستووه، یاخود هه‌واڵی کرده‌وه‌ی ڕابووردووی و ئاسه‌واری دوای خۆی پێ ده‌درێت) |
بَلِ الْإِنسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ (14)
به‌ڵکو ئینسان خۆی شایه‌ته به‌سه‌ر خۆیه‌وه (ئه‌ندامه‌کان شایه‌تن به‌سه‌ریه‌وه) |
وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ (15)
هه‌رچه‌نده چه‌نده‌ها پاکانه بکات و بیانوو بهێنێته‌وه (بێ سوودو بێ که‌ڵکه) |
لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ (16)
په‌له مه‌که‌و زمانت مه‌جوڵێنه، بۆ ئه‌وه‌ی په‌له بکه‌یت له وه‌رگرتنیدا |
إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ (17)
به‌ڕاستی له‌سه‌ر ئێمه‌یه کۆکردنه‌وه‌و خوێندنه‌وی |
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ (18)
جا کاتێك ئێمه ده‌یخوێنینه‌وه تۆش شوێنمان بکه‌وه له خوێندنه‌وه‌یدا |
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ (19)
پاشان به‌ڕاستی ڕوون کردنه‌وه‌شی له‌سه‌ر ئێمه‌یه |
كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ (20)
نه‌خێر، وانی یه (زیندووکردنه‌وه لێپرسینه‌وه هه‌ر ده‌بێت) دیاره ئێوه هه‌ر ئه‌م دنیایه‌تان خۆش ده‌وێت که به‌په‌له به‌سه‌ر ده‌چێت |
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ (21)
قیامه‌ت و به‌هه‌شت پشتگوێ ده‌خه‌ن و وازی لێده‌هێنن |
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ (22)
به‌مه‌رجێك ئه‌و ڕۆژه، ڕووخسارانێك گه‌شاوه‌و ناسك و ئاسووده‌ن |
إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ (23)
چونکه (هه‌ریه‌که بۆ خۆی) ته‌ماشای په‌روه‌ردگاری ده‌کات (له ته‌ماشاکردنی تێر نابێت) |
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ (24)
هه‌ر له‌و ڕۆژه‌شدا ڕووخسارانێکی تر ڕه‌ش داگیرساو گرژو تاڵ و دێزن |
تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ (25)
چاوه‌ڕوانن کاره‌ساتێکی پشت شکێنیان به‌سه‌ردا بهێنرێت |
كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ (26)
نه‌خێر ئه‌و خه‌ڵکه هه‌روا ژیانیان به‌رده‌وام نابێت به‌ڵکو کاتێك دێت که ڕۆحی یه‌ك به‌یه‌کیان ده‌گاته گه‌رووی |
وَقِيلَ مَنْ ۜ رَاقٍ (27)
ئه‌وسا ده‌وترێت، کێ فریاد ڕه‌سیه‌تی؟ |
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ (28)
به‌ڵام له‌و کاته‌دا، ئه‌و که‌سه‌ی له‌سه‌ره مه‌رگدایه دڵنیابه که ئیتر هیچ شتێك فریای ناکه‌وێت و کاتی ماڵئاواییه |
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ (29)
ئیتر قاچ و لوولاق به‌یه‌کدا ده‌ئاڵێن |
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ (30)
ئه‌وساو له‌و ڕۆژه‌دا بۆ لای په‌روه‌ردگارت ڕاپێچ ده‌کرێیت و ده‌برێیت |
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ (31)
نه‌بڕوای هێناو نه نوێژێکی به‌جوانی خوێند |
وَلَٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (32)
به‌ڵکو بڕوای نه‌هێناو پشتی تێکرد |
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّىٰ (33)
پاشان هه‌موو جار به له‌نجه‌و لارو خۆبادانه‌وه ده‌گه‌ڕایه‌وه بۆ ناو که‌سوکاری و که‌شخه‌ی ده‌کرد |
أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ (34)
(جا ئه‌م دۆزه‌خه) بۆ تۆ شیاوتره‌و له‌بارتره |
ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ (35)
پاشان هه‌ر ئه‌و سزایه بۆ تۆ شیاوتره‌و له‌بارتره |
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَكَ سُدًى (36)
ئایا ئاده‌میزاد واده‌زانێت هه‌روا وازی لێده‌هێنرێت به‌خۆڕایی (لێپرسینه‌وه‌ی نابێت؟) |
أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِيٍّ يُمْنَىٰ (37)
باشه، ئایا کاتی خۆی نوتفه‌یه‌ك نه‌بووه له‌مه‌نی که ده‌ڕژێنرایه شوێنی خۆی (که منداڵانی دایکه) |
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ (38)
پاشان خۆ هه‌ڵواسه‌رێك بوو گه‌شه‌ی کردوو و ڕۆح و ده‌زگاکانی ده‌ره‌وه‌و ناوه‌وه‌ی به‌ڕێکوپێکی پێبه‌خشی |
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَىٰ (39)
ئینجا هه‌ر له‌و مه‌نی یه هه‌ردوو جووت نێرو مێ ی دروست کردووه (که ته‌واوکاری یه‌کترن) |
أَلَيْسَ ذَٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَن يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ (40)
ئایا ئه‌و زاته‌ی ئه‌وه بکات ناتوانێت مردووه‌کان زیندوو بکاته‌وه؟ |
