إِذَا السَّمَاءُ انفَطَرَتْ (1)
کاتێك ئاسمان له‌ت له‌ت و پارچه پارچه ده‌بێت |
وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انتَثَرَتْ (2)
کاتێك ئه‌ستێره و هه‌ساره‌کان په‌رش و بلاو ده‌بنه‌وه و ورد و خاش ده‌بن |
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ (3)
کاتێك ده‌ریاکان ده‌ته‌قێنرێنه‌وه |
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ (4)
کاتێك که گۆره‌کان ژێره و ژوور ده‌کرێن (مردووه‌کانی ناویان ده‌هێنرێنه ده‌ره‌وه و زیندوو ده‌کرێنه‌وه) |
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ (5)
ئه‌وسا هه‌رکه‌س ده‌زانێت چی پێشخستووه و چی دواخستووه، چی ده‌ستپێشکه‌ری کردووه و چیشی هێشتۆته‌وه (له کارو کرده‌وه‌ی چاك، یان خراپ که خه‌ڵکی دوای خۆی چاویان لێ کردووه) |
يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ (6)
ئه‌ی ئینسان!! تۆ چی وای لێکردویت که سه‌رکه‌ش بیت به‌رامبه‌ر په‌روه‌ردگاری میهره‌بان و به‌ڕێزت؟ چی وای لێکردویت که وه‌کو پێویست قه‌دری نه‌زانیت؟ (نافه‌رمان و یاخی بیت؟) |
الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ (7)
(به‌مه‌رجێك) ئه‌و په‌روه‌ردگاره تۆی دروست کردووه، به ڕێكوپێکترین شێوه، به‌جوانترین شێواز (ئه‌ندامه‌کان هه‌موو له‌شوێنی تایبه‌تی خۆیاندا دانراون که بتوانن کارو فرنانی خۆیان به‌چاکی ئه‌نجام بده‌ن و ئه‌و ئه‌ندامانه‌ش که جووتن قه‌باره و درێژی و شێوه‌یان چوونیه‌که، جگه له‌وه‌ی که یارمه‌تی و ته‌باییه‌کی ته‌واو هه‌یه له‌نێوانیاندا و هه‌مووان هاوکارن) |
فِي أَيِّ صُورَةٍ مَّا شَاءَ رَكَّبَكَ (8)
له‌هه‌ر شێوه و شێوازێكدا که ویستوویه‌تی تۆی ڕێکخستووه و ئه‌ندامه‌کانتی به‌یه‌که‌وه لکاندووه |
كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ (9)
واز بهێنن له بێ ئاگایی، (نه‌ده‌بوو وابێت به‌رامبه‌ر ئه‌و په‌روه‌ردگاره جوانکاره‌ت، سه‌ره‌ڕای ئه‌و هه‌موو ڕوون کردنه‌وانه) به‌ڵکو بڕوا به‌ڕۆژی پاداشت ناکه‌ن |
وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ (10)
بێگومان ئێوه چاودێرتان له‌سه‌ر دانراوه |
كِرَامًا كَاتِبِينَ (11)
له فریشته به‌ڕێزه تۆمارکاره‌کان |
يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ (12)
که ئاگاو زانان به‌هه‌وو ئه‌و کرده‌وه و ڕه‌فتارانه‌ی که ئه‌نجامی ده‌ده‌ن |
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ (13)
(سه‌رئه‌نجام) به‌ڕاستی چاکان، خواناسان له‌ناو نازو نیعمه‌تدا ژیانی پڕ له شادی و خۆشی ده‌به‌نه‌سه‌ر |
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ (14)
بێگومان تاوانبارو تاوانکاره‌کانیش له‌ناو دۆزه‌خدا ژیانی پڕ له ئێش و ئازار ده‌به‌نه‌سه‌ر |
يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ (15)
که له ڕۆژی قیامه‌تدا ده‌خرێنه ناوی و دووچاری ده‌بن |
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ (16)
له‌ناویدا ئه‌وان به‌هیچ شێوه‌یه‌ك ڕزگاریان نابێت و ناتوانن لێی دووربکه‌نه‌وه و خۆیانی لێ بشارنه‌وه |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ (17)
جا تۆ ئه‌ی ئینسان چووزانیت ڕۆژی قیامه‌ت چیه و چۆنه؟ |
ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ (18)
پاشان تۆ چووزانیت ئه‌و ڕۆژه چۆن ڕۆژێکه، (چه‌ند سه‌خته، چه‌ند سامناکه، چه‌نده پڕ له مه‌ینه‌ته) |
يَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَيْئًا ۖ وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِّلَّهِ (19)
ئه‌و ڕۆژه که‌س فریای که‌س ناکه‌وێت، که‌س هیچ شتێکی له ده‌ست نایه‌ت بۆ که‌سانی تر، ئه‌و ڕۆژه هه‌موو شتێك به‌ده‌ست خوایه، فه‌رمان ته‌نها فه‌رمانی په‌روه‌ردگاری دادپه‌روه‌ره |
