اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ (1)
(ئه‌ی محمد صلی الله علیه وسلم) بخوێنه به‌ناوی ئه‌و په‌روه‌ردگاره‌ته‌وه که هه‌موو شتێکی دروست کردووه |
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ (2)
ئاده‌میزادی له چه‌ند خانه‌یه‌کی هه‌ڵواسراو (له‌ناو منداڵداندا) دروست کردووه |
اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ (3)
بخوێنه، له‌کاتێکدا هه‌ر په‌روه‌ردگاری تۆ به‌خشنده‌یه |
الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ (4)
ئه‌و زاته‌یه که به‌هۆی قه‌ڵه‌مه‌وه زانستی و زانیاری فێر کردووه |
عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ (5)
ئاده‌میزادی فێری ئه‌و شتانه کردووه که نه‌یزانیوون |
كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَىٰ (6)
نه‌خێر (له‌گه‌ڵ ئه‌و هه‌موو چاکه‌و ڕێزه‌دا که خوا به‌خشیویه‌تی به ئینسان) به‌ڕاستی خه‌ڵکی سه‌رکه‌شی ده‌که‌ن، یاخی ده‌بن، سته‌م ده‌که‌ن |
أَن رَّآهُ اسْتَغْنَىٰ (7)
له‌به‌ر ئه‌وه‌ی هه‌ر ئاده‌میزاد هه‌ستی کرد ده‌وڵه‌مه‌ندو بێ نیازه (له‌ڕووی ئابووری، یان ته‌ندروستی، یان زانستی... هتد)یه‌وه |
إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الرُّجْعَىٰ (8)
(ئه‌وه فه‌رامۆش ده‌کات که): بێگومان سه‌ره‌نجام گه‌ڕانه‌وه هه‌ر بۆ لای په‌روه‌ردگارته‌و (له‌سه‌ر که‌ش و یاخیه‌کان ده‌پرسێته‌وه) |
أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَىٰ (9)
باشه، پێم بڵێ ئایا ئه‌و که‌سه‌ی که فه‌رمان ده‌دات و ڕێگری ده‌کات؟ |
عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰ (10)
له به‌نده‌یه‌کی خوا کاتێك نوێژ ده‌کات |
أَرَأَيْتَ إِن كَانَ عَلَى الْهُدَىٰ (11)
ئه‌ی ئه‌گه‌ر ئه‌و که‌سه‌ی قه‌ده‌غه‌ی لێده‌کرێت له‌سه‌ر ڕێبازی هیدایه‌ت و چاکه بێت |
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَىٰ (12)
یان فه‌رمان به خواناسی بکات |
أَرَأَيْتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (13)
ئه‌ی ئه‌گه‌ر (کابرای خوانه‌ناس) به‌رنامه‌ی خوا به‌درۆ بزانێت و پشتی تێ بکات |
أَلَمْ يَعْلَم بِأَنَّ اللَّهَ يَرَىٰ (14)
ئایا نه‌یزانیووه که خوا ده‌یبینێت و ئاگای (له گوفتارو کرداریه‌تی)؟ |
كَلَّا لَئِن لَّمْ يَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ (15)
نه‌خێر.. سوێند به‌خوا ئه‌گه‌ر کۆڵ نه‌دات و کۆتایی (به دوژمنکاری نه‌هێنێت)، ئێمه پێشه سه‌ری ده‌گرین (بۆ دۆزه‌خ کێشی ده‌که‌ین) |
نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ (16)
ئه‌و پێشه سه‌ره درۆزنه تاوانکاره (پێشه سه‌ر: جێگه‌ی بیر کردنه‌وه‌و تێفکرانه) |
فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ (17)
ئینجا وازی لێبهێنه، با هاوه‌ڵ و هاوبیرو باوه‌ڕانی بانگ بکات و (کۆیان بکاته‌وه بۆ دژایه‌تی ئیمانداران) |
سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ (18)
ئێمه‌ش فریشته‌کانی کاربه‌ده‌ستی دۆزه‌خی بۆ بانگ ده‌که‌ین (تا تۆڵه‌ی لێ بسێنن و له دۆزه‌خ توندی بکه‌ن) |
كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِب ۩ (19)
نه‌خێر به‌گوێی ئه‌و جۆره که‌سانه مه‌که، تۆ هه‌ر سه‌رگه‌رمی نوێژو سوژده ببه‌و به به‌ندایه‌تی خۆت له په‌روه‌ردگارت نزیك بکه‌ره‌وه |
