وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا (1)
Кояш белән вә аның нуры белән ант итәм |
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا (2)
Вә ай белән, әгәр ул кояшка иярсә |
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا (3)
Вә көндез белән, әгәр ул караңгылыкны капласа |
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا (4)
Вә төн белән, әгәр яктылыкны капласа |
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا (5)
Вә күк һәм аны бина итүче Аллаһ белән ант итәм |
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا (6)
Вә җир һәм аны түшәүче Аллаһ белән ант итәм |
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا (7)
Вә нәфес белән һәм нәфесне үз файдасына яраклы иткән Аллаһ белән ант итәм |
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا (8)
Өйрәтте Аллаһ ул нәфескә явызлыкны һәм өйрәтте тәкъвалекне, яхшылыкны |
قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا (9)
Тәхкыйк коткарды нәфесен гөнаһтан, аны пакьлаган кеше |
وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا (10)
Тәхкыйк Аллаһуның нигъмәтләреннән мәхрүм булды, җаһиллек белән нәфесен гөнаһка чумырган кеше |
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا (11)
Сәмуд кавеме пәйгамбәрләрне ялганга тотты, нәфесләренең чиктән чыгуы сәбәпле |
إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا (12)
Дөяне үтерергә ашыктылар Сәмуд кавеменең явызлары |
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا (13)
Аларга Аллаһуның расүле Салих г-м: "Аллаһ дөясенә зарар тидерүдән һәм дөянең өлеше булган суны алудан сакланыгыз", – диде |
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا (14)
Алар исә Салихны ялганга тоттылар һәм дөяне бугазладылар, Раббылары аларны ґәзаб белән каплады, үзләренең гөнаһлары сәбәпле аларга ґәзабны һәммәсенә тигез бирде |
وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا (15)
Аллаһ аларны ґәзаб кылганы өчен ахырда һичкемнән курыкмый |
