Quran with Tajik translation - Surah Al-Isra’ ayat 95 - الإسرَاء - Page - Juz 15
﴿قُل لَّوۡ كَانَ فِي ٱلۡأَرۡضِ مَلَٰٓئِكَةٞ يَمۡشُونَ مُطۡمَئِنِّينَ لَنَزَّلۡنَا عَلَيۡهِم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ مَلَكٗا رَّسُولٗا ﴾
[الإسرَاء: 95]
﴿قل لو كان في الأرض ملائكة يمشون مطمئنين لنـزلنا عليهم من السماء﴾ [الإسرَاء: 95]
| Abdolmohammad Ayati Bigu: «Agar dar rui zamin faristagon ʙa oromi roh meraftand, ʙarojason ʙa pajomʙari faristae az osmon nozil mekardem» |
| Abdolmohammad Ayati Bigū: «Agar dar rūi zamin fariştagon ʙa oromī roh meraftand, ʙarojaşon ʙa pajomʙarī fariştae az osmon nozil mekardem» |
| Khoja Mirov Bigu ej Pajomʙar, dar cavoʙi inkorason: Agar dar rui zamin ʙa coi insonho faristagon mezistand va ʙo poji xud misli insonho ʙa oromi roh meraftand, ʙarojason ʙa pajomʙari faristae az osmon nozil mekardem, vale ahli rui zamin ʙasarand, pas sazovor ast, ki pajomʙar az cinsi ʙasar ʙosad, to suxanasro ʙifahmand |
| Khoja Mirov Bigū ej Pajomʙar, dar çavoʙi inkoraşon: Agar dar rūi zamin ʙa çoi insonho fariştagon mezistand va ʙo poji xud misli insonho ʙa oromī roh meraftand, ʙarojaşon ʙa pajomʙarī fariştae az osmon nozil mekardem, vale ahli rūi zamin ʙaşarand, pas sazovor ast, ki pajomʙar az çinsi ʙaşar ʙoşad, to suxanaşro ʙifahmand |
| Khoja Mirov Бигӯ эй Паёмбар, дар ҷавоби инкорашон: Агар дар рӯи замин ба ҷои инсонҳо фариштагон мезистанд ва бо пойи худ мисли инсонҳо ба оромӣ роҳ мерафтанд, барояшон ба паёмбарӣ фариштае аз осмон нозил мекардем, вале аҳли рӯи замин башаранд, пас сазовор аст, ки паёмбар аз ҷинси башар бошад, то суханашро бифаҳманд |
| Islam House [Ej Pajomʙar] Bigu: «Agar dar zamin [ʙa coji inson] faristagone ʙudand, ki [hamcun sumo] ʙo oromis roh meraftand, hatman, az osmon faristaero [az cinsi xudason ʙa unvoni] pajomʙar ʙar onon nozil mekardem» |
| Islam House [Ej Pajomʙar] Bigū: «Agar dar zamin [ʙa çoji inson] fariştagone ʙudand, ki [hamcun şumo] ʙo oromiş roh meraftand, hatman, az osmon fariştaero [az çinsi xudaşon ʙa unvoni] pajomʙar ʙar onon nozil mekardem» |
| Islam House [Эй Паёмбар] Бигӯ: «Агар дар замин [ба ҷойи инсон] фариштагоне буданд, ки [ҳамчун шумо] бо оромиш роҳ мерафтанд, ҳатман, аз осмон фариштаеро [аз ҷинси худашон ба унвони] паёмбар бар онон нозил мекардем» |