إِذَا السَّمَاءُ انفَطَرَتْ (1)
Он гоҳ, ки осмон бишикофад |
وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انتَثَرَتْ (2)
ва он гоҳ ки ситоратон пароканда шаванд |
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ (3)
ва он гоҳ, ки дарёҳо ба ҳам бипайванданд |
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ (4)
ва он гоҳ, ки қабрҳо зеру забар (шикофта) гардаид |
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ (5)
ҳар кас медонад, чӣ чиз пешопеш фиристода ва чӣ чиз бар ҷой гузоштааст |
يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ (6)
Эй одамӣ, чӣ чиз туро ба Парвардигори каримат мағрур кардааст? (фирефтааст) |
الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ (7)
Он кӣ туро биёфарид, ва аъзоят дуруст кард ва туро мӯътадил қомат кард |
فِي أَيِّ صُورَةٍ مَّا شَاءَ رَكَّبَكَ (8)
Ва ба ҳар сурате, ки хост, аъзои туро ба ҳам андохт (таркиб дод) |
كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ (9)
Не, не шумо рӯзи ҷазоро дурӯғ меҳисобед |
وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ (10)
Ҳол он ки бар шумо муҳофизоне (фариштагоне) вобаста шудаанд |
كِرَامًا كَاتِبِينَ (11)
котибоне бузургвор |
يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ (12)
медонанд, ки шумо чӣ мекунед |
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ (13)
Албатта некӯкорон дар неъматанд |
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ (14)
ва гуноҳкорон дар ҷаҳаннам |
يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ (15)
Дар рӯзи шумор (қиёмат) ба ҷаҳаннам дароянд |
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ (16)
ва аз он ғоиб нашаванд |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ (17)
Ту чӣ донӣ, ки рӯзи шумор чист |
ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ (18)
Боз ҳам ту чӣ донӣ, ки рӯзи шумор чист |
يَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَيْئًا ۖ وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِّلَّهِ (19)
Рӯзест, ки касе барои каси дигар ҳеҷ коре натаванад кард ва дар он рӯз фармон фармони Худо бошад |
