| لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ (1) Қасам ба ин шаҳр! (Макка) |
| وَأَنتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ (2) Ва ту дар ин шаҳр ҳалол хоҳӣ шуд |
| وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ (3) Ва қасам ба падару фарзандони ӯ |
| لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ (4) ки одамиро, дар ранҷу меҳнат биёфаридаем |
| أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ (5) Оё мепиндорад, ки кас бар ӯ қодир нагардад |
| يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًا (6) Мегӯяд: «Моле фаровонро харҷ кардам!» |
| أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ (7) Оё мепиндорад, ки касе ӯро надидааст |
| أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ (8) Оё барои ӯ ду чашм наёфаридаем |
| وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ (9) Ва як забону ду лаб |
| وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ (10) Ва ду роҳ ба ӯ далолат накардем |
| فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ (11) Ва ӯ дар он гузаргоҳи сахт қадам наниҳод |
| وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ (12) Ва ту чӣ донӣ, ки гузаргоҳи сахт чист |
| فَكُّ رَقَبَةٍ (13) Озод кардани банда аст |
| أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ (14) ё таъом додан дар рӯзи қаҳтӣ |
| يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ (15) хоса ба ятиме, ки хешованд бошад |
| أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ (16) ё ба мискине хокнишин (мӯҳтоҷ) |
| ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ (17) Баъд, аз он аз касоне бошад, ки имон овардаанд ва якдигарро ба сабр васият кардаанду ба шафқат |
| أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ (18) Инҳо аҳли саъодатанд |
| وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ (19) Ва касоне, ки ба оёти Мо кофиранд, аҳли шақоватанд (бадбахтиянд) |
| عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ (20) Насиби онҳост оташе, ки аз ҳар сӯ сараш пӯшидааст |