وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ (1)
Савганд ба шаб, он гоҳ ки чаҳонро бо торикиаш бипӯшад |
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ (2)
ва савганд ба рӯз, он гоҳ ки ошкор шавад |
وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنثَىٰ (3)
ва савганд, ба он ки нару модаро биёфарид |
إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّىٰ (4)
ки ҳосили кӯшишҳои шумо гуногун аст |
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ (5)
Аммо касе, ки бахшоишу парҳезгорӣ кард |
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ (6)
ва он беҳтаринро тасдиқ кард (калимаи тайибаро) |
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَىٰ (7)
пас барои биҳишт омодааш мекунем |
وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ (8)
Аммо он кас кӣ бахиливу беэҳтиёҷӣ кард |
وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ (9)
ва он беҳтаринро такзиб кард (дурӯғ баровард) |
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ (10)
ӯро барои дӯзах омода месозем |
وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّىٰ (11)
Ва чун ҳалокаш даррасад, дороияш ба ҳолаш фоида набахшад |
إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَىٰ (12)
Ва он чӣ бар Мост, роҳнамоист |
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَىٰ (13)
Ва аз они Мост он ҷаҳону ин чаҳон |
فَأَنذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّىٰ (14)
Пас шуморо аз оташе, ки забона мезанад, метарсонам |
لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى (15)
ҷуз аҳли бадбахтӣ ба он дарнаяфтад |
الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (16)
он ки дурӯғ баровард ва рӯйгардон шуд |
وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى (17)
Ва парҳезгортарин мардумро аз он дур доранд |
الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّىٰ (18)
он кӣ моли худ мебахшояд ва покӣ меҷӯяд |
وَمَا لِأَحَدٍ عِندَهُ مِن نِّعْمَةٍ تُجْزَىٰ (19)
Ва ҳеҷ касро бар (гардани) ӯ ҳаққе набошад, ки акнун мукофот хоҳад |
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَىٰ (20)
Ғайри ҷустани хушнудии Парвардигори баландмартабаи худ |
وَلَسَوْفَ يَرْضَىٰ (21)
Ва ба зудӣ хушнуд шавад |
