وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا (1)
Sa pamamagitan ng (mga anghel) na bumabatak (sa kaluluwa ng mga walang pananampalataya at tampalasan) ng may matinding dahas |
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا (2)
Sa pamamagitan ng (mga anghel) na mabanayad na kumukuha (ng kaluluwa ng mga sumasampalataya at mapapalad) |
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا (3)
At sa pamamagitan ng (mga anghel) na bumababa sa kalangitan na may dalang pag-uutos ng kanilang Panginoon (o ang mga lumilipad [na mga anghel] o lumalangoy [na mga planeta] sa kanilang daan o landas |
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا (4)
At sa pamamagitan nila na nagpapatuloy na nangunguna na katulad ng isang karera (alalaong baga, ang mga anghel, o mga bituin o mga kabayo, atbp) |
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا (5)
At sa pamamagitan ng mga anghel na nagsasaayos upang gawin ang Pag-uutos ng kanilang Panginoon, (kaya’t katunayang kayo na hindi sumasampalataya ay tatawagin upang magsulit) |
يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ (6)
Sa Araw na (kung ang unang Pag-ihip ng Tambuli ay gawin), ang kalupaan at kabundukan ay mayayanig nang marahas (at ang lahat ay mamamatay) |
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ (7)
Na susundan ng pangalawang Pag-ihip ng Tambuli (at ang lahat ay ibabangon) |
قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ (8)
Sa Araw na ito, ang (ibang) mga puso ay magsisitibok sa pangamba at hapis |
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ (9)
Na ang kanilang mga mata ay nakatuon sa lupa |
يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ (10)
Sa gayon , sila ay magtuturing: “Ano! Kami baga ay katotohanang ibabalik (na muli) sa aming dating anyo ng buhay |
أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً (11)
Ano? Kahit kami ay lansag- lansag na mga buto na?” |
قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ (12)
Sila ay magsasabi: “Ito, sa gayong pangyayari, ay isang pagbabalik na walang pakinabang!” |
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ (13)
Datapuwa’t katotohanang ito ay isang Hiyaw lamang (o isang Pag-ihip) |
فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ (14)
At pagmasdan! Natagpuan nila ang kanilang sarili sa ibabaw ng lupa na buhay matapos ang kanilang kamatayan |
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ (15)
Narinig na ba ninyo ang kasaysayan ni Moises |
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى (16)
Nang siya ay tawagin ng kanyang Panginoon sa banal na Lambak ng Tuwa |
اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ (17)
(Na nagsasabi): “Pumaroon ka kay Paraon. Katotohanang siya ay nagmalabis sa pagsuway at paglabag (sakanyangmgakasalanan, kawalanngpananalig, pagsamba sa mga diyus-diyosan, atbp.).” |
فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَىٰ أَن تَزَكَّىٰ (18)
At iyong sabihin (sa kanya): “Nais mo bang dalisayin ang iyong sarili (sa kasalanan ng kawalang pananalig, sa pagiging isang mananampalataya) |
وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ (19)
At upang mapatnubayan kita sa iyong Panginoon, at ikaw ay magkaroon ng pagkatakot sa Kanya?” |
فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ (20)
At ipinamalas ni Moises sa kanya ang dakilang Tanda (mga himala) |
فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ (21)
Datapuwa’t si Paraon ay nagtakwil dito at sumuway |
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ (22)
At siya ay tumalikod na labis na tumututol (laban kay Allah) |
فَحَشَرَ فَنَادَىٰ (23)
At kanyang tinipon ang kanyang tao (at mga sundalo) at sumigaw ng malakas |
فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ (24)
Na nagsasabi: “ Ako ang inyong panginoon, ang kataas-taasan.” |
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ (25)
Datapuwa’t sinakmal siya ni Allah ng kaparusahan, (at ginawa siya) na isang halimbawa, sa Kabilang Buhay , at sa buhay na ito |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَىٰ (26)
Katotohanang naririto ang isang nagtuturong tagubilin (at aral) sa sinumang may pagkatakot kay Allah |
أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا (27)
Ano? Kayo baga ay higit na mahirap likhain kaysa sa kalangitan na Kanyang itinatag |
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا (28)
Sa kaitaasan ay Kanyang itinaas ang kulandong nito at Kanyang ginawaran yaon nang kaayusan at pagiging ganap |
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا (29)
Ang kanyang gabi ay nilukuban Niya ng kadiliman, at ang kanyang katanghalian ay ginawaran Niya ng liwanag |
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا (30)
At matapos ito, ay inilatag Niya ang kalupaan nang malawak |
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا (31)
At nagpasibol Siya mula rito ng kanyang tubig at kanyang pastulan (na luntiang halaman) |
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا (32)
At ang kabundukan ay itinindig Niya nang matatag |
مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (33)
Bilang kapakinabangan sa inyo at sa inyong bakahan (at hayupan) |
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ (34)
Datapuwa’t kung dumatal na ang dakilang kapinsalaan (alalaong baga, ang Araw ng Kabayaran, atbp) |
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَىٰ (35)
Sa Araw na ang tao ay makakaala-ala ng lahat ng kanyang pinagsumikapan (pinagdaanang mga gawa) |
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ (36)
At ang Apoy ng Impiyernoayganapnamatatambadngmalapitsa(bawat) isa na nakakamasid |
فَأَمَّا مَن طَغَىٰ (37)
At sa kanya na nag-Tagha (lumabag at sumuway sa lahat ng hangganan na itinakda ni Allah, kawalan ng paniniwala, pang-aapi, kasamaan, atbp) |
وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (38)
At minahalaga ang buhay sa mundong ito (sa pamamagitan ng pagsunod sa kanyang masamang hangarin at mga pagnanasa) |
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ (39)
Katotohanan! Ang kanyang pananahanan ay Apoy ng Impiyerno |
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ (40)
Datapuwa’t siya na may pagkatakot sa kanyang pagharap (sa pagsusulit) sa kanyang Panginoon, at nagtimpi ng kanyang sarili sa marumi at maitim na hangarin at pagnanasa |
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ (41)
Katotohanan! Ang kanilang pananahanan ay Halamanan (ng Paraiso) |
يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا (42)
Sila ay nagtatanong sa iyo (o Muhammad) tungkol sa oras? Kailan kaya ang kanyang takdang panahon |
فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَا (43)
Ikaw ay walang Kaalaman na magpahayag ng anuman (tungkol) dito |
إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَاهَا (44)
Nasa iyong Panginoon lamang (ang Kaalaman) ng Takdang Araw |
إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا (45)
At ikaw (o Muhammad) ay isa lamang Tagapagbabala sa mga may pangangamba rito |
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا (46)
Sa Araw na ito ay kanilang mapagmamalas, (wari) bang sila ay umidlip lamang ng isang gabi sa mundong ito, (o ang pinakamatagal) ay hanggang sa pagdatal ng umaga |
