حم (1)
حم (حا . میم) |
تَنزِيلُ الْكِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ (2)
نازل شدن (این) کتاب از سوی خداوند پیروزمند حکیم است |
إِنَّ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِّلْمُؤْمِنِينَ (3)
یقیناً در آسمانها وزمین نشانه های برای مومنان است |
وَفِي خَلْقِكُمْ وَمَا يَبُثُّ مِن دَابَّةٍ آيَاتٌ لِّقَوْمٍ يُوقِنُونَ (4)
و (نیز) در آفرینش شما, و(در) آنچه از جنبندگان پراکنده می سازد, نشانه های است برای گروهی که یقین دارند |
وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَمَا أَنزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِن رِّزْقٍ فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَتَصْرِيفِ الرِّيَاحِ آيَاتٌ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (5)
و (نیز در) آمد وشد شب وروز, ورزقی (= بارانی) که خداوند از آسمان نازل کرده پس بوسیلۀ آن زمین را بعد از مردنش زنده گرداند و(نیز در) وزش بادها, نشانه های است برای گروهی که خرد می ورزند |
تِلْكَ آيَاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ ۖ فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَ اللَّهِ وَآيَاتِهِ يُؤْمِنُونَ (6)
اینها آیات خداوند است که ما آنها را به حق, بر تو می خوانیم, پس به کدام سخن بعد (از سخن) خدا, وآیات او ایمان می آورند؟ |
وَيْلٌ لِّكُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ (7)
وای بر هر دروغگوی گنهکار |
يَسْمَعُ آيَاتِ اللَّهِ تُتْلَىٰ عَلَيْهِ ثُمَّ يُصِرُّ مُسْتَكْبِرًا كَأَن لَّمْ يَسْمَعْهَا ۖ فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ (8)
که آیات خدا را که بر او خوانده می شود, می شنود, سپس متکبرانه اصرار (بر کفر) دارد, گویی که آن را نشینده است, پس او را به عذابی دردناک بشارت ده |
وَإِذَا عَلِمَ مِنْ آيَاتِنَا شَيْئًا اتَّخَذَهَا هُزُوًا ۚ أُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ (9)
و هرگاه چیزی از آیات ما را فراگیرد, آن را به مسخرۀ می گیرد, اینان برایشان عذاب خوار کننده ای است |
مِّن وَرَائِهِمْ جَهَنَّمُ ۖ وَلَا يُغْنِي عَنْهُم مَّا كَسَبُوا شَيْئًا وَلَا مَا اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ أَوْلِيَاءَ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (10)
از پشت سرشان جهنم است, وآنچه را بدست آورده اند به حالشان سودمند نخواهد بود, ونه آنچه به جای خدا (برای خود) دوست (ومعبود) بر گزیده اند (آنها را نجات می دهد) وبرای آنها عذاب بزرگی است |
هَٰذَا هُدًى ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ لَهُمْ عَذَابٌ مِّن رِّجْزٍ أَلِيمٌ (11)
این (قرآن) هدایت است, وکسانی که به آیات پروردگارشان کافر شدند, برای شان عذابی از سخت ترین عذابهای درد آور است |
۞ اللَّهُ الَّذِي سَخَّرَ لَكُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِيَ الْفُلْكُ فِيهِ بِأَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (12)
خداوند (همان) کسی است که دریا را برای شما مسخر کرد, تا کشتیها به فرمان او در آن روان باشند, و(نیز) تا شما (با سفر وتجارت) از فضل او (روزی) بجویید, وباشد که شما سپاسگزارید |
وَسَخَّرَ لَكُم مَّا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا مِّنْهُ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (13)
وآنچه را که در آسمانها وآنچه را که در زمین است همگی از آن اوست که برای شما مسخّر (و رام) کرد, بی گمان در این نشانه های است برای گروهی که اندیشه می کنند |
قُل لِّلَّذِينَ آمَنُوا يَغْفِرُوا لِلَّذِينَ لَا يَرْجُونَ أَيَّامَ اللَّهِ لِيَجْزِيَ قَوْمًا بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (14)
(ای پیامبر) به مؤمنان بگو: « از (خطای) کسانی که به ایام الله (= روزهای گرفت وپیروزی ایمان بر کفر) امید ندارند, در گذرند( ), تا (خداوند) هر گروهی را به (سبب) آنچه که انجام می دادند, سزا دهد» |
مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَيْهَا ۖ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ (15)
هرکس کار شایسته ای انجام دهد, پس به سود خود اوست, وکسی که مرتکب کار بدی شود, پس به زیان خود اوست, آنگاه (همه) به سوی پروردگارتان باز گردانده می شوید |
وَلَقَدْ آتَيْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ الْكِتَابَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ وَرَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ (16)
ویقیناً ما بنی اسرائیل را کتاب (آسمانی) وحکومت ونبوت بخشیدیم, و از پاکیزه ها روزیشان دادیم, وآنها را بر جهانیان (زمانشان) برتری دادیم |
وَآتَيْنَاهُم بَيِّنَاتٍ مِّنَ الْأَمْرِ ۖ فَمَا اخْتَلَفُوا إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ۚ إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (17)
وآنها را در امر (دین) نشانه های روشنی عطا کردیم, پس آنها اختلاف نکردند مگر بعد از آنکه برای آنان علم ودانش آمد, (آن هم) از روی تجاوز (و ستم) به یکدیگر بود. بی گمان پروردگارتو روز قیامت در آنچه اختلاف می کردند در میان آنها داوری می کند |
ثُمَّ جَعَلْنَاكَ عَلَىٰ شَرِيعَةٍ مِّنَ الْأَمْرِ فَاتَّبِعْهَا وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ (18)
سپس تو را (ای پیامبر) بر راه (و شریعتی) روشن از دین قرار دادیم. پس از آن پیروی کن, و از (هوی و) هوسهای کسانی که نمی دانند پیروی نکن |
إِنَّهُمْ لَن يُغْنُوا عَنكَ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا ۚ وَإِنَّ الظَّالِمِينَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۖ وَاللَّهُ وَلِيُّ الْمُتَّقِينَ (19)
بی شک آنها هرگز نمی توانند تو را از خدا بی نیاز کنند, (وعذاب اورا از تو دفع نمایند) ومسلماً ستمکاران برخی شان یاور برخی دیگراند, وخداوند یاور پر هیزگاران است |
هَٰذَا بَصَائِرُ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِّقَوْمٍ يُوقِنُونَ (20)
این (قرآن) برای مردم مایۀ بصیرت است, وبرای گروهی که یقین دارند, هدایت ورحمت است |
أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ اجْتَرَحُوا السَّيِّئَاتِ أَن نَّجْعَلَهُمْ كَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَوَاءً مَّحْيَاهُمْ وَمَمَاتُهُمْ ۚ سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ (21)
آیا کسانی که مرتکب بدیها شدند, گمان کردند که (ما) آنها را همچون کسانی قرار می دهیم که ایمان آورده اند وکارهای شایسته انجام داده اند, که زندگی شان ومرگشان یکسان باشد؟! چه بد داوری می کنند |
وَخَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَلِتُجْزَىٰ كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (22)
و خداوند آسمانها وزمین را به حق آفریده است, وتا هرکس را در برابر آنچه که انجام داده است پاداش دهد, و به آنها ستمی نخواهد شد |
أَفَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَٰهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَىٰ عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَىٰ سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَىٰ بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَن يَهْدِيهِ مِن بَعْدِ اللَّهِ ۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ (23)
آیا دیده ای کسی را که معبود خود را هوای (نفسانی) خویش قرار داد, وخداوند از روی علم او را گمراه کرد, وبر گوشش ودلش مهر نهاد, وبر دیده اش پرده قرار داد؟! پس (اگر خدا هدایتش نکند( چه کسی بعد از خدا اورا هدایت خواهد کرد؟ آیا پند نمی گیرید؟) |
وَقَالُوا مَا هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا الدُّنْيَا نَمُوتُ وَنَحْيَا وَمَا يُهْلِكُنَا إِلَّا الدَّهْرُ ۚ وَمَا لَهُم بِذَٰلِكَ مِنْ عِلْمٍ ۖ إِنْ هُمْ إِلَّا يَظُنُّونَ (24)
و (مشرکان) گفتند: «چیزی جز (این) زندگانی دنیای ما, (در کار) نیست, می میریم وزنده می شویم, وجز طبیعت (و روزگار) ما را هلاک نمی سازد» وآنها به این (امر) هیچ علمی ندارند, وآنها جز (وهم و) گمان می کنند |
وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ مَّا كَانَ حُجَّتَهُمْ إِلَّا أَن قَالُوا ائْتُوا بِآبَائِنَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (25)
وهنگامی که آیات روشن ما بر آنها خوانده شود, حجتشان جز این نیست که گویند: «اگر را ستگویید, نیاکان ما را (زنده کنید و) بیاورید» |
قُلِ اللَّهُ يُحْيِيكُمْ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يَجْمَعُكُمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا رَيْبَ فِيهِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (26)
(ای پیامبر) بگو: «خداوند شما را زنده می کند, سپس شما را می میراند, باز شما را در روز قیامت ـ که تردیدی در آن نیست ـ جمع می کند. ولیکن بیشتر مردم نمی دانند |
وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يَوْمَئِذٍ يَخْسَرُ الْمُبْطِلُونَ (27)
وفرمانروایی آسمانها وزمین از آنِ خداست, وروزی که قیامت بر پا شود, اهل باطل زیان خواهند کرد |
وَتَرَىٰ كُلَّ أُمَّةٍ جَاثِيَةً ۚ كُلُّ أُمَّةٍ تُدْعَىٰ إِلَىٰ كِتَابِهَا الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (28)
و (در آن روز) هرامتی را می بینی که به زانو در آمده, هر امتی به سوی نامۀ اعمالش خوانده می شود, (وبه آنها گفته می شود:) «امروز در برابر آنچه می کردید, پاداش می یابید» |
هَٰذَا كِتَابُنَا يَنطِقُ عَلَيْكُم بِالْحَقِّ ۚ إِنَّا كُنَّا نَسْتَنسِخُ مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (29)
این کتاب ماست که به حق بر علیه شما سخن می گوید (و گواهی می دهد) البته ما آنچه را که می کردید, می نوشتیم |
فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَيُدْخِلُهُمْ رَبُّهُمْ فِي رَحْمَتِهِ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْمُبِينُ (30)
پس اما کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند, پروردگارشان آنها در رحمت خود (= بهشت) داخل می کند, این همان کامیابی بزرگ است |
وَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا أَفَلَمْ تَكُنْ آيَاتِي تُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ فَاسْتَكْبَرْتُمْ وَكُنتُمْ قَوْمًا مُّجْرِمِينَ (31)
واما کسانی که کافر شدند, (به آنها گفته می شود:) آیا آیات من بر شما خوانده نمی شد, پس شما تکبر کردید, و قومی مجرم بودید؟ |
وَإِذَا قِيلَ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَالسَّاعَةُ لَا رَيْبَ فِيهَا قُلْتُم مَّا نَدْرِي مَا السَّاعَةُ إِن نَّظُنُّ إِلَّا ظَنًّا وَمَا نَحْنُ بِمُسْتَيْقِنِينَ (32)
وچون گفته می شود: «بی گمان وعدۀ خداوند حق است, و(در آمدن) قیامت هیچ شکی نیست» می گفتید: «ما نمی دانیم قیامت چیست؟ ما فقط گمانی داریم, و ما (در بارۀ آن) یقین کننده نیستیم» |
وَبَدَا لَهُمْ سَيِّئَاتُ مَا عَمِلُوا وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (33)
وبدیهای آنچه کرده اند, برای آنان آشکار شد, وآنچه که مسخره اش می کردند آنها را فرو گرفت |
وَقِيلَ الْيَوْمَ نَنسَاكُمْ كَمَا نَسِيتُمْ لِقَاءَ يَوْمِكُمْ هَٰذَا وَمَأْوَاكُمُ النَّارُ وَمَا لَكُم مِّن نَّاصِرِينَ (34)
و (به آنها) گفته می شود: «امروز شما را فراموش می کنیم, همان گونه که (شما) دیدار امروزتان را فراموش کردید, وجایگاه شما آتش (دوزخ) است, وشما هیچ یاوری ندارید |
ذَٰلِكُم بِأَنَّكُمُ اتَّخَذْتُمْ آيَاتِ اللَّهِ هُزُوًا وَغَرَّتْكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا ۚ فَالْيَوْمَ لَا يُخْرَجُونَ مِنْهَا وَلَا هُمْ يُسْتَعْتَبُونَ (35)
این بدان سبب است که شما آیات خدا را به مسخره گرفتید, وزندگی دنیا شما را فریفت». پس امروز نه آنها از آن (دوزخ) بیرون آورده می شوند, ونه هیچ عذری از آنها پذیرفته می شود |
فَلِلَّهِ الْحَمْدُ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَرَبِّ الْأَرْضِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (36)
پس ستایش مخصوص خداست, پروردگار آسمانها و پروردگار زمین, پروردگار جهانیان |
وَلَهُ الْكِبْرِيَاءُ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (37)
وکبریاء وبزرگی در آسمانها وزمین, از آنِ اوست( ), واو پیروزمند حکیم است |
