وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ (1)
سوگند به شب هنگامی که (همه چیز را) بپوشاند |
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ (2)
و سوگند به روز هنگامی که آشکار شود |
وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنثَىٰ (3)
و سوگند به آنکه نر وماده را آفرید |
إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّىٰ (4)
که یقیناً سعی (وتلاش) شما مختلف است |
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ (5)
پس اما کسی که (در راه خدا) بخشید وپرهیزگاری کرد |
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ (6)
و (سخنان) نیک را تصدیق کرد |
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَىٰ (7)
پس ما اورا برای (راه) آسان توفیق می دهیم |
وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ (8)
و اما کسی که بخل ورزید و بی نیازی طلبید |
وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ (9)
و (نیز سخنان) نیک را تکذیب کرد |
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ (10)
پس بزوری اورا برای (راه) دشوار سوق می دهیم |
وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّىٰ (11)
وهنگامی که سرازیر (جهنم) شود, مالش به حال او سودی نخواهد داشت |
إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَىٰ (12)
مسلماً هدایت (وراهنمائی) کردن بر (عهدۀ) ماست |
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَىٰ (13)
ومحققاً آخرت ودنیا از آنٍ ماست |
فَأَنذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّىٰ (14)
پس من شما را از آتشی شعله ور بیم دادم |
لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى (15)
به آن (آتش کسی) جز بدبخت ترین (مردم) در نیفتد |
الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (16)
(همان) کسی که (آیات مارا) تکذیب کرد |
وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى (17)
وبزودی پرهیزکار ترین (مردم) از آن دور داشته می شود |
الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّىٰ (18)
(همان) کسی مال خود را (در راه خدا) می بخشد تا پاک شود |
وَمَا لِأَحَدٍ عِندَهُ مِن نِّعْمَةٍ تُجْزَىٰ (19)
وهیچ کس را بر او نعمت (وحقی) نیست, تا بخواهد (با انفاق) پاداش دهد |
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَىٰ (20)
مگر (برای) بدست آوردن وجه (و خشودی) پروردگار برترین |
وَلَسَوْفَ يَرْضَىٰ (21)
وبه راستی خشنود خواهد شد |
