اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ (1)
(ای پیامبر) بخوان به نام پروردگارت که (هستی را) آفرید |
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ (2)
(همان خدایی که) انسان را از خون بسته آفرید |
اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ (3)
بخوان, وپروردگارت (از همه) بزرگوار تراست |
الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ (4)
(همان) کسی که بوسیلۀ قلم (نوشتن) آموخت |
عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ (5)
به انسان آنچه را که نمی دانست آموخت |
كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَىٰ (6)
حقا که انسان طغیان (وسرکشی) می کند |
أَن رَّآهُ اسْتَغْنَىٰ (7)
چون خون را بی نیاز ببیند |
إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الرُّجْعَىٰ (8)
یقیناً بازگشت (همه) به سوی پروردگارتو ست |
أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَىٰ (9)
(ای پیامبر) آیا دیده ای آن کسی که باز می دارد |
عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰ (10)
بنده ای را هنگامی که نماز می خواند؟ |
أَرَأَيْتَ إِن كَانَ عَلَى الْهُدَىٰ (11)
به من خبر بده اگر این (بنده) بر (راه) هدایت باشد |
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَىٰ (12)
یا (مردم را) به پر هیزگاری فرمان دهد (سزای کسی که اورا آزاد دهد جیست؟) |
أَرَأَيْتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (13)
به من خبر ده اگر این (شخص سرکش, حق را) تکذیب کرد, و رویگردان شد (آیا سزا اور عذاب نیست؟) |
أَلَمْ يَعْلَم بِأَنَّ اللَّهَ يَرَىٰ (14)
آیا نمی داند که مسلماً, خداوند (همه اعمالش را) می بیند؟ |
كَلَّا لَئِن لَّمْ يَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ (15)
چنین نیست (که او گمان می کند) اگر باز نیاید (دوست از شرارت بر ندارد) محققاً ناصیه اش = (موی یشانی اش) را خواهیم گرفت وکشید |
نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ (16)
(همان) پیشانی در وغگوی خطا کار را |
فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ (17)
پس باید اهل مجلسش (وهمدمانش) را بخواند |
سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ (18)
ما (نیز) بزودی ماموران آتش را فرا می خوانیم |
كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِب ۩ (19)
چنین نیست (که او می پندارد) هرگز اورا اطاعت نکن, وسجد کن و (به خداوند) تقرب جوی |
