وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ (1)
Қараңғылығы басқан сәтте,түнге |
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ (2)
Жарқыраған сәтте күндізге |
وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنثَىٰ (3)
Және еркек,ұрғашыны жаратқанға серт |
إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّىٰ (4)
Негізінен кәсіптерің түрлі-түрлі |
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ (5)
Ал енді әлде кім (Алла жолында) берсе,тақуалық қылса |
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ (6)
Жақсылықты дұрыс деп білсе |
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَىٰ (7)
Сонда оның жолын оңайластырамыз |
وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ (8)
Ал енді әлде кім сараңдық істесе,елемесе |
وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ (9)
Жақсылықты жасынға шығарса |
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ (10)
Сонда оның ауырлыққа ұшырауын оңайластырамыз |
وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّىٰ (11)
(Тозаққа) жығылған сәтте,оның малы оған пайда бермейді |
إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَىٰ (12)
Негізінде тура жол көрсету бізге тән |
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَىٰ (13)
Сөз жоқ,ақирет те дүние де біздікі |
فَأَنذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّىٰ (14)
Сондықтан сендерге жалындаған отты ескерттім |
لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى (15)
Оған жауыздар ғана кіреді |
الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (16)
Сондай өтірік деп жалтарғандар |
وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى (17)
Тақуарақ болған одан ұзақтастырылады |
الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّىٰ (18)
Сондай малын сарып қылып тазарғандар |
وَمَا لِأَحَدٍ عِندَهُ مِن نِّعْمَةٍ تُجْزَىٰ (19)
Оның онда ешкімге берер еселі сыйлығы жоқ. (Біреудің өзіне істегенінің бодауы үшін емес) |
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَىٰ (20)
Бірақ ұлы Раббының дидарына ғана іздейді |
وَلَسَوْفَ يَرْضَىٰ (21)
Сондай ақ ол,таяуда разы болады |
