وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا (1)
اندر گھڙي ڇڪي آئيندڙن جو قسم آھي |
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا (2)
۽ کولي آسانيءَ سان ڳنڍ ڇوڙيندڙن جو قسم آھي |
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا (3)
۽ چڱي طرح سان ترندڙن جو قسم آھي |
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا (4)
پوءِ ڊوڙي اڳرائي ڪندڙن جو قسم آھي |
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا (5)
پوءِ (سڀ) ڪم جي رٿيندڙن ٽولين جو قسم آھي |
يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ (6)
ته جنھن ڏينھن ڌٻڻ واري ڌٻندي |
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ (7)
ان کي پٺيان لڳندڙ (ٻيو ڌوڏو) پٺيان لڳندو |
قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ (8)
تنھن ڏينھن ڪيتريون ئي دليون ڏڪي وڃڻ واريون ھونديون |
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ (9)
انھن جون اکيون (خواريءَ سبب) جھڪيون ٿينديون |
يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ (10)
چون ٿا ته اسين پوئين پيرين موٽائباسون ڇا؟ |
أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً (11)
ھان جڏھن ڀُتا ھڏا ٿينداسون؟ |
قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ (12)
چوندا آھن ته انھي مھل اھو ٻيھر موٽڻ (وڏو) نقصان وارو آھي |
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ (13)
پوءِ اھو (واقعو) ھڪڙي سخت ھڪل آھي |
فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ (14)
پوءِ اتي جو اُتي ھڪ پڌري ميدان ۾ حاضر ٿيل ھوندا |
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ (15)
(اي پيغمبر) تو وٽ مُوسىٰ جي خبر پُھتي آھي ڇا؟ |
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى (16)
جڏھن سندس پالڻھار کيس پاڪ ميدان طُوىٰ ۾ سڏيو |
اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ (17)
ته فرعون ڏانھن وڃ ڇوته ھو حد کان لنگھيو آھي |
فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَىٰ أَن تَزَكَّىٰ (18)
پوءِ (ان کي) چؤ ته ھن ڏانھن خيال اٿئي ته تون سڌرجين؟ |
وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ (19)
۽ تنھنجي پالڻھار ڏانھن توکي (سڌو) رستو ڏيکاريان ته (تون اُن کان) ڊڄين |
فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ (20)
پوءِ فرعون کي وڏي نشاني ڏيکاريائين |
فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ (21)
پوءِ (فرعون موسى) کي ڪوڙو ڀانيو ۽ نافرماني ڪيائين |
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ (22)
وري (اُتان) پٺيرو ٿي تکو ھلڻ لڳو |
فَحَشَرَ فَنَادَىٰ (23)
پوءِ (پنھنجي قوم کي) گڏ ڪيائين پوءِ سڏيائين |
فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ (24)
پوءِ چيائين ته آءٌ اوھان جو تمام مٿاھون پالڻھار آھيان |
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ (25)
پوءِ الله ان کي آخرت ۽ دُنيا جي عذاب ۾ پڪڙيو |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَىٰ (26)
بيشڪ ھن (قصّي) ۾ انھي لاءِ نصيحت آھي جيڪو ڊڄي |
أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا (27)
ڀلا بڻاوت ۾ اوھين ڏکيا آھيو يا آسمان جنھن کي الله بڻايو؟ |
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا (28)
اُن جي مٿاھين بلند ڪيائين پوءِ اُن کي برابر بيھاريائين |
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا (29)
۽ اُن جي رات کي اوندھ ڪيائين ۽ اُن جو سوجھرو (ڏينھن جو) پڌرو ڪيائين |
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا (30)
۽ اُن کان پوءِ زمين کي وڇايائين |
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا (31)
اُن مان سندس پاڻي ۽ سندس گاھ ڪڍيائين |
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا (32)
۽ جبلن کي مُحڪم کوڙيائين |
مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (33)
اوھان جي نفعي لاءِ ۽ اوھان جي ڍورن (جي نفعي) لاءِ |
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ (34)
پوءِ جڏھن وڏو واقعو (قيامت جو) ايندو |
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَىٰ (35)
اُن ڏينھن ماڻھو اھو ياد ڪندو جيڪي (دنيا ۾) ڪمايو ھوائين |
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ (36)
۽ دوزخ اُنھيءَ لاءِ پڌرو ڪبو جيڪو ڏسڻ گھرندو |
فَأَمَّا مَن طَغَىٰ (37)
پوءِ جيڪو حد کان لنگھيو ھوندو |
وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (38)
۽ ھن دنيا جي حياتيءَ کي ڀَلو سمجھيائين |
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ (39)
تنھن جي جاءِ بيشڪ دوزخ آھي |
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ (40)
۽ جيڪو پنھنجي پالڻھار جي (حضور ۾) روبرو بيھڻ کان ڊنو ۽ نفس کي سَڌ کان جھليائين |
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ (41)
پوءِ تنھنجي جاءِ بيشڪ بھشت آھي |
يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا (42)
(اي پيغمبر) توکان قيامت بابت پُڇن ٿا ته اُن جو (واقعو) ٿيڻ ڪڏھن آھي؟ |
فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَا (43)
(اي پڇندڙ) اُن جي خبر بابت تون ڪھڙي خيال ۾ آھين؟ |
إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَاهَا (44)
اُن جي پڄاڻي (جي خبر) تنھنجي پالڻھار وٽ آھي |
إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا (45)
جيڪو قيامت کان ڊڄي رڳو تنھن لاءِ تون ڊيڄاريندڙ آھين |
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا (46)
جنھن ڏينھن اُن کي ڏسندا (تنھن ڏينھن) ائين ڀانئيندا ته ڄڻڪ ھڪڙي وقت سانجھي يا ان جي صبح کانسواءِ (دنيا ۾) رھيا ئي نه ھوا |
