عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ (1)
مُنھن ۾ گُھنڊ وڌائين ۽ مُنھن موڙيائين |
أَن جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ (2)
ھن ڪري جو وٽس نابين آيو |
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ (3)
۽ ڪنھن سمجھايئي جيڪر اُھو سڌرجي ھا |
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَىٰ (4)
يا نصيحت ٻڌي ھا پوءِ اُھا نصيحت ٻڌڻ نفعو ڏئيس ھا |
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ (5)
پر جنھن بي پرواھي ڪئي |
فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّىٰ (6)
پوءِ تنھن (جي سڌاري) لاءِ تون پٺيان پيو آھين |
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ (7)
ھن ۾ توتي (ڪا ميار) ڪانھي ته اُھو نه سُڌرجي |
وَأَمَّا مَن جَاءَكَ يَسْعَىٰ (8)
۽ جيڪو تو وٽ ڊوڙندو آيو |
وَهُوَ يَخْشَىٰ (9)
۽ اُھو (پنھنجي الله کان) ڊڄي ٿو |
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ (10)
پوءِ تنھن کان تون ويسلو ٿئين ٿو |
كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ (11)
ائين نه آھي بيشڪ اھي (قرآن جون آيتون) ھڪ نصيحت آھي |
فَمَن شَاءَ ذَكَرَهُ (12)
پوءِ جيڪو گھُري سو قرآن ياد رکي |
فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ (13)
(بيشڪ قرآن جون آيتون) تعظيم وارن ورقن ۾ لکيل آھن |
مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ (14)
جي مٿاھان ۽ پاڪ آھن |
بِأَيْدِي سَفَرَةٍ (15)
لکندڙن جي ھٿن ۾ |
كِرَامٍ بَرَرَةٍ (16)
جي سڳورا ڀلارا آھن |
قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ (17)
ماڻھو ماريو وڃي جو ڪھڙو نه بي شُڪر آھي |
مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ (18)
(ڌيان ڪري ته الله) ڪھڙي شيءَ مان پيدا ڪيس |
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (19)
مني جي ڦڙي مان، خلقيائينس پوءِ اندازو مقرر ڪيائينس |
ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ (20)
وري (نڪرڻ جي) واٽ سنھنجي ڪيائينس |
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ (21)
وري ماريائينس پوءِ قبر ۾ رکايائينس |
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنشَرَهُ (22)
وري جڏھن گھرندو تڏھن اُن کي جيئرو ڪندو |
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ (23)
ائين نه آھي جيڪي فرمايائينس سو پورو نه ڪيائين |
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ (24)
پوءِ جڳائي ته ماڻھو پنھنجي کاڌي ڏانھن نھاري ڏسي |
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا (25)
ته اسان پاڻي کي چڱيءَ طرح آسمان کان پلٽيو |
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا (26)
وري زمين کي پوري طرح چيريوسون |
فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا (27)
پوءِ منجھس اَن ڄمايوسون |
وَعِنَبًا وَقَضْبًا (28)
۽ ڊاکون ۽ ترڪاريون |
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا (29)
۽ زيتون ۽ کجيون |
وَحَدَائِقَ غُلْبًا (30)
۽ گھاٽا باغ |
وَفَاكِهَةً وَأَبًّا (31)
۽ ميوو ۽ گاھ (به) |
مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (32)
اوھان جي نفعي لاءِ ۽ اوھان جي ڍورن لاءِ |
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ (33)
پوءِ جڏھن ڪَن ٻوڙا ڪندڙ (دھشت واري) ھڪل ايندي |
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ (34)
انھي ڏينھن آدمي پنھنجي ڀاءُ کان ڀڄندو |
وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ (35)
۽ (پڻ) پنھنجي ماءُ کان ۽ پنھنجي پيءُ کان |
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ (36)
۽ پنھنجي گھر واريءَ کان ۽ پنھنجي پٽن کان ڀڄندو |
لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ (37)
انھن مان سڀڪنھن مڙس لاءِ اُن ڏينھن اھڙي حالت ھوندي جو کيس بس ھوندي |
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ (38)
ڪيترائي منھن اُن ڏينھن روشن ھوندا |
ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ (39)
کِلندڙ ۽ (تمام) سرھا ھوندا |
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ (40)
۽ ڪيترائي منھن (ھوندا) جن تي اُن ڏينھن رئي پيل ھوندي |
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ (41)
جن کي ڪارنھن ويڙھي ويندي |
أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (42)
اھي ئي مُنڪر بدڪار آھن |
