وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا (1)
سوگند به آیه‌هائی که (توسّط جبرئیل، پیاپی بر محمّد) فرو فرستاده می‌شود! برای پخش خوبیها و نیکیها |
فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا (2)
و سوگند به آیه‌هائی که (سائر ادیان را) سخت در هم نوردیده و منسوخ می‌کنند |
وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا (3)
و سوگند به آیه‌هائی که (حکمت و هدایت را در دل جهانیان) به گونه‌ی گسترده‌ای پخش می‌کنند |
فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا (4)
و سوگند به آیه‌هائی که (حق و باطل را) کاملاً از هم جدا می‌سازند |
فَالْمُلْقِيَاتِ ذِكْرًا (5)
و سوگند به آیه‌هائی که یاد (خدا) و پند و اندرز (آسمانی) را (به مردم) می‌رسانند |
عُذْرًا أَوْ نُذْرًا (6)
برای (اتمام حجّت با بندگان و رفع) عذر، و بیم دادن (ایشان از عذاب) |
إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ (7)
قطعاً چیزی که از آن بیم داده می‌شوید (و قیامت نام دارد) به وقوع می‌پیوندد |
فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ (8)
هنگامی که ستارگان محو و تاریک می‌گردند |
وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِجَتْ (9)
و هنگامی که آسمان شکافته می‌گردد |
وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ (10)
و هنگامی که کوهها برکنده و پراکنده می‌گردند |
وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ (11)
و هنگامی که برای پیغمبران تعیین وقت می‌گردد (تا برای ادای شهادت بر ملّت خود، حاضر شوند) |
لِأَيِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ (12)
(این کارها) برای چه روزی پس انداخته و در نظر گرفته شده‌اند؟ |
لِيَوْمِ الْفَصْلِ (13)
برای روز قضاوت (در میان مردم) و جدائی انداختن (میان حق و باطل، و صفوف مؤمنان از صفوف کافران، و نیکوکاران از بدکاران، و بالأخره بهشتیان از دوزخیان) |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الْفَصْلِ (14)
تو چه می‌دانی روز داوری و جدائی چیست؟ |
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (15)
در آن روز، وای به حال تکذیب‌کنندگان |
أَلَمْ نُهْلِكِ الْأَوَّلِينَ (16)
آیا ما پیشینیان (تکذیب‌کننده) را نابود نساخته‌ایم؟ |
ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِينَ (17)
سپس پسینیان را به دنبالشان روانه نکرده‌ایم؟ |
كَذَٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ (18)
ما با گناهکاران چنین رفتار می‌کنیم |
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (19)
در آن روز، وای به حال تکذیب‌کنندگان |
أَلَمْ نَخْلُقكُّم مِّن مَّاءٍ مَّهِينٍ (20)
آیا ما شما را از آب حقیر و ناچیزی (به نام منی) نیافریده‌ایم؟ |
فَجَعَلْنَاهُ فِي قَرَارٍ مَّكِينٍ (21)
و آن را در جایگاهی استوار قرار داده‌ایم (که رحم مادر است و آن اندازه مناسب و جالب و عجیب است که هر انسانی را در شگفتی فرو می‌برد) |
إِلَىٰ قَدَرٍ مَّعْلُومٍ (22)
تا مدّت زمانی مشخّص (که دوران ماندگاری جنین در شکم پایان می‌گیرد، و روز ولادت فرا می‌رسد) |
فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ (23)
ما توانائی (این کار را) داشته‌ایم (که از نطفه‌ی ناچیز و حقیری چنان انسان شریف و کاملی بسازیم) و ما بهترین توانا بوده و هستیم |
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (24)
در آن روز، وای به حال تکذیب‌کنندگان |
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ كِفَاتًا (25)
آیا ما زمین را گردآورنده (ی مردمان در حال حیات بر روی خود، و در حال ممات در دل خود) نساخته‌ایم؟ |
أَحْيَاءً وَأَمْوَاتًا (26)
هم در حال حیات و هم در حال ممات؟ |
وَجَعَلْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَيْنَاكُم مَّاءً فُرَاتًا (27)
و در آن کوههای استوار و بلند پدید نیاورده‌ایم، و از آب گوارا به شما ننوشانده‌ایم؟ |
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (28)
در آن روز، وای به حال تکذیب کنندگان |
انطَلِقُوا إِلَىٰ مَا كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ (29)
(بدانان گفته می‌شود:) به سوی همان چیزی رهسپار شوید که پیوسته دروغش می‌شمردید |
انطَلِقُوا إِلَىٰ ظِلٍّ ذِي ثَلَاثِ شُعَبٍ (30)
بروید به سوی سایه‌ی سه شاخه (ی دودهای خفقان بار آتش) |
لَّا ظَلِيلٍ وَلَا يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ (31)
نه سایه‌دار خنک و آسایش‌بخشی است، و نه از سوزندگی شعله‌های آتش جلوگیری می‌کند. (چرا که خود برخاسته از آتش است) |
إِنَّهَا تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ (32)
آتشی که (چنین دود مرگباری از آن برمی‌خیزد) آتشپاره‌هائی از خود بیرون می‌دهد که انگار کوشک (بزرگ و برافراشته‌ای) هستند |
كَأَنَّهُ جِمَالَتٌ صُفْرٌ (33)
آتشپاره‌هائی که انگار (از لحاظ رنگ و حرکت و سرعت) شتران زردی هستند |
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (34)
در آن روز، وای به حال تکذیب‌کنندگان |
هَٰذَا يَوْمُ لَا يَنطِقُونَ (35)
امروز، روزی است که (تکذیب‌کنندگان آیات الهی، دم نمی‌زنند و) سخن نمی‌گویند (چرا که خداوند بر دهانشان مهر سکوت می‌نهد) |
وَلَا يُؤْذَنُ لَهُمْ فَيَعْتَذِرُونَ (36)
و بدیشان اجازه داده نمی‌شود تا پوزش بطلبند و عذرخواهی بکنند |
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (37)
در آن روز، وای به حال تکذیب‌کنندگان |
هَٰذَا يَوْمُ الْفَصْلِ ۖ جَمَعْنَاكُمْ وَالْأَوَّلِينَ (38)
(بدیشان گفته می‌شود:) امروز، روز داوری (در میان مردم) و جداسازی (مؤمنان از کافران و حق از باطل و بالأخره بهشتیان از دوزخیان) است، شما را با همه‌ی پیشینیان گرد آورده‌ایم |
فَإِن كَانَ لَكُمْ كَيْدٌ فَكِيدُونِ (39)
اکنون اگر حیله و چاره‌ای (برای گریز از چنگال عقاب و عذاب من) دارید، نسبت به من انجام دهید (و با هر طرح و نقشه‌ای که می‌توانید خویشتن را از دست من برهانید) |
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (40)
در آن روز، وای به حال تکذیب‌کنندگان |
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي ظِلَالٍ وَعُيُونٍ (41)
پرهیزگاران در زیر سایه‌ها و در کنار چشمه‌سارانند |
وَفَوَاكِهَ مِمَّا يَشْتَهُونَ (42)
و در میان میوه‌هائی که بخواهند و آرزو کنند |
كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (43)
در برابر کارهائی که می‌کرده‌اید، خوش بخورید و خوش بنوشید، گوارا باد |
إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (44)
ما این گونه به نیکوکاران پاداش می‌دهیم |
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (45)
در آن روز، وای به حال تکذیب‌کنندگان |
كُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِيلًا إِنَّكُم مُّجْرِمُونَ (46)
(در این چند روز کوتاه دنیا) کمی بخورید و چندی لذّت ببرید (ولی بدانید که عذاب الهی در انتظار شما است، چرا که) شما گناهکارید |
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (47)
در آن روز، وای به حال تکذیب‌کنندگان |
وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ ارْكَعُوا لَا يَرْكَعُونَ (48)
(چنان از باده‌ی غرور سرمست هستند که) وقتی بدانان گفته می‌شود: (در برابر اوامر و نواهی الهی) خضوع کنید و کرنش ببرید خضوع نمی‌کنند و کرنش نمی‌برند |
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (49)
در آن روز، وای به حال تکذیب کنندگان |
فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ (50)
(اگر به این قرآن که دلائل صدق و نشانه‌های حقّانیّت آن در تمام آیات و تعبیراتش آشکار است، ایمان نیاورند) پس به کدام سخن دیگر - غیر از قرآن - ایمان می‌آورند؟ |
