عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ (1)
(کافران) از چه چیز از یکدیگر سؤال می کنند؟ |
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ (2)
از خبری بزرگ |
الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ (3)
همان (خبری) که آنها در آن اختلاف دارند |
كَلَّا سَيَعْلَمُونَ (4)
چنین نیست (که آنها می اندیشند), بزودی خواهند دانست |
ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ (5)
باز هم چنین نیست, بزودی خواهند دانست |
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا (6)
آیا زمین را بستری (برای آسایش شما) قرار ندادیم؟ |
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا (7)
وکوهها را میخها (ی آن قرار ندادیم؟) |
وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا (8)
و شما را جفت (نروماده) آفریدیم |
وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا (9)
وخواب شما را (مایۀ) آرامش تان قرار دادیم |
وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا (10)
وشب را پوششی (برای شما) قرار دادیم |
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا (11)
وروز را (وسیله ای) برای زندگی ومعاش قرار دادیم |
وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا (12)
وبر فرار شما هفت (آسمان) اشوار بنا کردیم |
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا (13)
و (خورشید را) چراغی درخشان آفریدیم |
وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا (14)
واز ابرهای باران زا آبی فراوان فروفرشاریم |
لِّنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا (15)
تا بدان دانه وگیاه بسیار برویانیم |
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا (16)
و با غهایی پر درخت (با آن آب پرورش دهیم) |
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا (17)
بی گمان روز داوری (وجدای) میعاد (همگان) است |
يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا (18)
روزی که در "صور" دمیده می شود, سپس شما گروه گروه (به محشر) می آیید |
وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ أَبْوَابًا (19)
و آسمان گشوده می شود, پس دروازه, دروازه می گردد |
وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا (20)
و کوهها به حرکت آنید, پس (چون) سراب گردند |
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا (21)
وبی گمان جهنم کمینگاهی است |
لِّلطَّاغِينَ مَآبًا (22)
محل بازگشت برای سرکشان است |
لَّابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا (23)
مدت زمانی دراز در آنجا بمانند |
لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا (24)
ودر آنجا نه (چیز) خنکی می چشند ونه آشامیدنی (گوارایی خواهند داشت) |
إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا (25)
جز آبی سوزان, و(مایعی که) جرک وخون (است) |
جَزَاءً وِفَاقًا (26)
(این) کیفری است مناسب ودر خور (اعمالشان) |
إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا (27)
زیرا که آنها هیج امیدی به (روز) حساب نداشتند |
وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا (28)
و آیات ما را بشدّت تکذیب کردند |
وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا (29)
وما همه جیز را (در کتاب لوح محفوظ) بشما رش نوشتیم |
فَذُوقُوا فَلَن نَّزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا (30)
پس (کیفر اعمال خودرا) بچشید, که چیزی جز عذاب بر شما نمی افزاییم |
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا (31)
بی گمان برای پر هیزگاران کامیابی است |
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا (32)
با غها (ی میوه) و تاکستانها |
وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا (33)
وحوریانی جوان وهم سن وسال |
وَكَأْسًا دِهَاقًا (34)
وجامهایی لبریز وپیاپی (از شراب پاکیزه بهشت) |
لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا (35)
در آنجا نه سخن بیهوده ای می شنوند ونه دروغی |
جَزَاءً مِّن رَّبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا (36)
(این) پاداش از جانب پروردگارتوانیست وبختشی بنده (ودر خور آنهاست) |
رَّبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَٰنِ ۖ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا (37)
(همان) پروردگار آسمانها وزمین, وآنجه در میان آنهاست, (همان خدای) رحمان هیچ کس (درآن روز) یارای سخن گفتن با اوندارد |
يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا ۖ لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَقَالَ صَوَابًا (38)
روزی که روح (= جبرییل) وفرشتگان به صف ایستند, هیچ کس سخن نگویید, جز کسی که خدای رحمان به او اجازه داده, و(او) سخن درست (وصواب) گوید |
ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ ۖ فَمَن شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِ مَآبًا (39)
آن روز حق است, پس هر کس که بخواهد بازگشتگاهی به سوی پروردگارش بر گزنید |
إِنَّا أَنذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَابًا (40)
به راستی ما شما را از عذابی نزدیکی بیم دادیم, روزی که انسان آنچه را از قبل با رستهای خود فرستاده است می بیند, وکافر می گوید: «ای کاش من خاک بود». (وبرای حساب بر انگیخته نمی شد) |
