| طه (1) H |
| مَا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَىٰ (2) Vi ikke afslørede Quran jer volde jer nogen hardship |
| إِلَّا تَذْكِرَةً لِّمَن يَخْشَىٰ (3) Kun til påminde de ærværdige |
| تَنزِيلًا مِّمَّنْ خَلَقَ الْأَرْضَ وَالسَّمَاوَاتِ الْعُلَى (4) Åbenbaring fra Skaberen jorden høje himlene |
| الرَّحْمَٰنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَىٰ (5) Mest Gracious; Han forudsætter al myndighed |
| لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَمَا تَحْتَ الثَّرَىٰ (6) Til Ham belongs alt himlene jorden alt dem alt slibe |
| وَإِن تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَإِنَّهُ يَعْلَمُ السِّرَّ وَأَخْفَى (7) (Du erklærer Deres convictions ikke) Han kende hemmeligheden hvad jævne skjules |
| اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ (8) GUD XXXX IKKE ER ØVRIGE GUD HAM. Til Ham belong mest smukke navne |
| وَهَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ (9) Du noterer historien Moses |
| إِذْ رَأَىٰ نَارًا فَقَالَ لِأَهْلِهِ امْكُثُوا إِنِّي آنَسْتُ نَارًا لَّعَلِّي آتِيكُم مِّنْهَا بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَى النَّارِ هُدًى (10) Hvornår han så ild han sie til hans familie Ophold her. Jeg ser ild. Maybe jeg bringe jer visse af det fund visse vejledning ilden |
| فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِيَ يَا مُوسَىٰ (11) Hvornår han kom det han hed O Moses |
| إِنِّي أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ ۖ إِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى (12) Jeg er Deres Lord flytte Deres sandaler! Du er hellige dalen Tuwaa |
| وَأَنَا اخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِمَا يُوحَىٰ (13) Jeg udvælger jer så lytte til hvad afsløres |
| إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي (14) Jeg er GUD; xxxx ikke er øvrige gud Mig. Du tilbede Mig alene observe Kontakten Bønner (Salat) mindes Mig |
| إِنَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ أَكَادُ أُخْفِيهَا لِتُجْزَىٰ كُلُّ نَفْسٍ بِمَا تَسْعَىٰ (15) Timen (ender af verdenen) sikkert komme; jeg keep det næsten skjulte hvert sjæl være betalt for dens arbejder |
| فَلَا يَصُدَّنَّكَ عَنْهَا مَن لَّا يُؤْمِنُ بِهَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَتَرْدَىٰ (16) Ikke bortledes therefrom ved de ikke tro ind det! - De forfølger deres egen opinions - lest du falder |
| وَمَا تِلْكَ بِيَمِينِكَ يَا مُوسَىٰ (17) Hvad være den ind Deres rigtig hånd Moses |
| قَالَ هِيَ عَصَايَ أَتَوَكَّأُ عَلَيْهَا وَأَهُشُّ بِهَا عَلَىٰ غَنَمِي وَلِيَ فِيهَا مَآرِبُ أُخْرَىٰ (18) Han sagde Den er min stab. Jeg mager det hjord min får det jeg bruger det øvrige formål |
| قَالَ أَلْقِهَا يَا مُوسَىٰ (19) Han sagde Kast det derned Moses |
| فَأَلْقَاهَا فَإِذَا هِيَ حَيَّةٌ تَسْعَىٰ (20) Han kastede det derned hvorpå det dreje into gribende serpent |
| قَالَ خُذْهَا وَلَا تَخَفْ ۖ سَنُعِيدُهَا سِيرَتَهَا الْأُولَىٰ (21) Han sagde Pick det ikke er ræde! Vi tilbagekomst det dens originale stat |
| وَاضْمُمْ يَدَكَ إِلَىٰ جَنَاحِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ آيَةً أُخْرَىٰ (22) Og holde Deres hånd Deres vinge det komme hvide blemish another proof |
| لِنُرِيَكَ مِنْ آيَاتِنَا الْكُبْرَى (23) Vi dermed udfolder jer visse af vore great portents |
| اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ (24) Gå Pharaoh han transgressed |
| قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي (25) Han sagde Min Lord kølige min temperere |
| وَيَسِّرْ لِي أَمْرِي (26) stille den substans lette mig |
| وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِي (27) Og untie knude min tunge |
| يَفْقَهُوا قَوْلِي (28) Så de forstå min tale |
| وَاجْعَل لِّي وَزِيرًا مِّنْ أَهْلِي (29) Og udnævner medhjælper mig min familie |
| هَارُونَ أَخِي (30) Min boder Aaron |
| اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي (31) Styrke mig ham |
| وَأَشْرِكْهُ فِي أَمْرِي (32) Lade ham er min partner ind den substans |
| كَيْ نُسَبِّحَكَ كَثِيرًا (33) Den vi forherlige Dig hyppigt |
| وَنَذْكُرَكَ كَثِيرًا (34) Og commemorate Dig hyppigt |
| إِنَّكَ كُنتَ بِنَا بَصِيرًا (35) Du er Seer af os |
| قَالَ قَدْ أُوتِيتَ سُؤْلَكَ يَا مُوسَىٰ (36) Han sagde Deres anmodning bevilges O Moses |
| وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَيْكَ مَرَّةً أُخْرَىٰ (37) Vi velsigner jer igen |
| إِذْ أَوْحَيْنَا إِلَىٰ أُمِّكَ مَا يُوحَىٰ (38) Hvornår vi afslørede Deres mor hvad vi afslørede |
| أَنِ اقْذِفِيهِ فِي التَّابُوتِ فَاقْذِفِيهِ فِي الْيَمِّ فَلْيُلْقِهِ الْيَمُّ بِالسَّاحِلِ يَأْخُذْهُ عَدُوٌّ لِّي وَعَدُوٌّ لَّهُ ۚ وَأَلْقَيْتُ عَلَيْكَ مَحَبَّةً مِّنِّي وَلِتُصْنَعَ عَلَىٰ عَيْنِي (39) Sigende ‘Kaster ham æsken derefter kaste ham into floden! Floden kaste ham shore picked fjende af Mine fjende hans. ' jeg showered jer kærligt Mig jeg havde du stillede Min vagtsomme øje |
| إِذْ تَمْشِي أُخْتُكَ فَتَقُولُ هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَىٰ مَن يَكْفُلُهُ ۖ فَرَجَعْنَاكَ إِلَىٰ أُمِّكَ كَيْ تَقَرَّ عَيْنُهَا وَلَا تَحْزَنَ ۚ وَقَتَلْتَ نَفْسًا فَنَجَّيْنَاكَ مِنَ الْغَمِّ وَفَتَنَّاكَ فُتُونًا ۚ فَلَبِثْتَ سِنِينَ فِي أَهْلِ مَدْيَنَ ثُمَّ جِئْتَ عَلَىٰ قَدَرٍ يَا مُوسَىٰ (40) Deres søster gik dem sagde ‘jeg fortælle jer sygepleje mor tage gode omsorg af ham. ' Vi dermed returnere jer Deres mor som hun være glade stopper bekymre Og hvornår du dræbte person vi frelste jer grievous konsekvenserne; indeed vi tested jer thoroughly. Du blev år folkene Midyan omgående du komme ind overensstemmelse med præcise plan |
| وَاصْطَنَعْتُكَ لِنَفْسِي (41) Jeg stille jer retfærdige Mig |
| اذْهَبْ أَنتَ وَأَخُوكَ بِآيَاتِي وَلَا تَنِيَا فِي ذِكْرِي (42) Gå Deres boder understøtte ved Min tegn ikke waver ind mindendes Mig |
| اذْهَبَا إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ (43) Gå Pharaoh han transgressed |
| فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَّيِّنًا لَّعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشَىٰ (44) Tale til ham nicely; han tage heed blive ærværdige |
| قَالَا رَبَّنَا إِنَّنَا نَخَافُ أَن يَفْرُطَ عَلَيْنَا أَوْ أَن يَطْغَىٰ (45) De sagde Vore Lord vi frygt lest han angribe os transgress |
| قَالَ لَا تَخَافَا ۖ إِنَّنِي مَعَكُمَا أَسْمَعُ وَأَرَىٰ (46) Han sagde ikke er ræde jeg være jer lytte iagttage |
| فَأْتِيَاهُ فَقُولَا إِنَّا رَسُولَا رَبِّكَ فَأَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ وَلَا تُعَذِّبْهُمْ ۖ قَدْ جِئْنَاكَ بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكَ ۖ وَالسَّلَامُ عَلَىٰ مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَىٰ (47) Går ham sie ‘Vi er to bude fra Deres Lord Lade Børnene Israel gå! Du afstå fra persecuting dem! Vi bringer tegn Deres Lord fred er lot af de heed vejledningen |
| إِنَّا قَدْ أُوحِيَ إِلَيْنَا أَنَّ الْعَذَابَ عَلَىٰ مَن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (48) ‘Vi inspireres gengældelsen inevitably hjemsøge de disbelieve sving |
| قَالَ فَمَن رَّبُّكُمَا يَا مُوسَىٰ (49) Han sagde Som er Deres Lord O Moses |
| قَالَ رَبُّنَا الَّذِي أَعْطَىٰ كُلَّ شَيْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَىٰ (50) Han sagde Vore Lord er Ene som bevilgede alt dens eksistens dens vejledning |
| قَالَ فَمَا بَالُ الْقُرُونِ الْأُولَىٰ (51) Han sagde Hvad omkring forbi generationerne |
| قَالَ عِلْمُهَا عِندَ رَبِّي فِي كِتَابٍ ۖ لَّا يَضِلُّ رَبِّي وَلَا يَنسَى (52) Han sagde viden thereof er min Lord rekord. Min Lord aldrig errs nor gøre Han glemmer |
| الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَسَلَكَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلًا وَأَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّن نَّبَاتٍ شَتَّىٰ (53) Han er En stille jorden beboelige I paved ind det veje jer. Han sender derned himlen vand der vi producerer mange forskellige arter planter |
| كُلُوا وَارْعَوْا أَنْعَامَكُمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّأُولِي النُّهَىٰ (54) Ædt raise Deres livestock! De er sufficient proofs de possess intelligens |
| ۞ مِنْهَا خَلَقْنَاكُمْ وَفِيهَا نُعِيدُكُمْ وَمِنْهَا نُخْرِجُكُمْ تَارَةً أُخْرَىٰ (55) Fra det vi oprettede jer det vi tilbagekomst jer fra det vi bringe I ydre igen |
| وَلَقَدْ أَرَيْنَاهُ آيَاتِنَا كُلَّهَا فَكَذَّبَ وَأَبَىٰ (56) Vi udfoldede ham al vore proofs han disbelieved vægrede |
| قَالَ أَجِئْتَنَا لِتُخْرِجَنَا مِنْ أَرْضِنَا بِسِحْرِكَ يَا مُوسَىٰ (57) Han sagde du kom her skiftes os vore land Deres trylleri O Moses |
| فَلَنَأْتِيَنَّكَ بِسِحْرٍ مِّثْلِهِ فَاجْعَلْ بَيْنَنَا وَبَيْنَكَ مَوْعِدًا لَّا نُخْلِفُهُ نَحْنُ وَلَا أَنتَ مَكَانًا سُوًى (58) Vi sikkert udfolde jer lignende trylleri. Derfor sætte appointment den heller vi nor du krænke; neutrale sted |
| قَالَ مَوْعِدُكُمْ يَوْمُ الزِّينَةِ وَأَن يُحْشَرَ النَّاسُ ضُحًى (59) Han sagde Deres udnævne tid være dagen festivitaser. all træffes formiddagen |
| فَتَوَلَّىٰ فِرْعَوْنُ فَجَمَعَ كَيْدَهُ ثُمَّ أَتَىٰ (60) Pharaoh summoned hans fremtvinge derefter kom |
| قَالَ لَهُم مُّوسَىٰ وَيْلَكُمْ لَا تَفْتَرُوا عَلَى اللَّهِ كَذِبًا فَيُسْحِتَكُم بِعَذَابٍ ۖ وَقَدْ خَابَ مَنِ افْتَرَىٰ (61) Moses sie til dem Ve til jer. Du fabricate løgne udkæmpe GUD gøre dermed incur Hans gengældelse? Such fabricators sikkert mislykkes |
| فَتَنَازَعُوا أَمْرَهُم بَيْنَهُمْ وَأَسَرُّوا النَّجْوَىٰ (62) De disputed sig idet de konfererede privat |
| قَالُوا إِنْ هَٰذَانِ لَسَاحِرَانِ يُرِيدَانِ أَن يُخْرِجَاكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِمَا وَيَذْهَبَا بِطَرِيقَتِكُمُ الْمُثْلَىٰ (63) De sagde De to er nej mer end tryllekunstnere ønsker skiftes jer Deres land deres trylleri til tilintetgøre Deres ideale vej af liv |
| فَأَجْمِعُوا كَيْدَكُمْ ثُمَّ ائْتُوا صَفًّا ۚ وَقَدْ أَفْلَحَ الْيَوْمَ مَنِ اسْتَعْلَىٰ (64) vedtage upon ene scheme ansigt dem forenede forside! Vinderen today have øvre hånden |
| قَالُوا يَا مُوسَىٰ إِمَّا أَن تُلْقِيَ وَإِمَّا أَن نَّكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَلْقَىٰ (65) De sagde O Moses enten du kaster vi være først kaste |
| قَالَ بَلْ أَلْقُوا ۖ فَإِذَا حِبَالُهُمْ وَعِصِيُّهُمْ يُخَيَّلُ إِلَيْهِ مِن سِحْرِهِمْ أَنَّهَا تَسْعَىٰ (66) Han sagde Du kaster. Hvorpå deres reb stikke forekom ham deres trylleri idet de flyttede |
| فَأَوْجَسَ فِي نَفْسِهِ خِيفَةً مُّوسَىٰ (67) Moses harbored visse frygte |
| قُلْنَا لَا تَخَفْ إِنَّكَ أَنتَ الْأَعْلَىٰ (68) Vi sagde ikke Have frygte! Du prevail |
| وَأَلْقِ مَا فِي يَمِينِكَ تَلْقَفْ مَا صَنَعُوا ۖ إِنَّمَا صَنَعُوا كَيْدُ سَاحِرٍ ۖ وَلَا يُفْلِحُ السَّاحِرُ حَيْثُ أَتَىٰ (69) Kaste hvad du holder ind Deres rigtig rækker det sluge hvad de fabricated hvad de fabricated er nej mer end scheming tryllekunstner. Tryllekunstner arbejdet ikke lykkes |
| فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سُجَّدًا قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ هَارُونَ وَمُوسَىٰ (70) Tryllekunstnerne falde prostrate talemåde Vi tro ind Lord af Aaron Moses |
| قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ ۖ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ ۖ فَلَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ فِي جُذُوعِ النَّخْلِ وَلَتَعْلَمُنَّ أَيُّنَا أَشَدُّ عَذَابًا وَأَبْقَىٰ (71) Han sagde Gøre du tro ind ham min tilladelse? Han være Deres chef en underviste jer trylleri Jeg sikkert sever Deres hænder føder alternate sider. Jeg korsfæste jer håndfladen trunks Du gøre det grundlægge ydre der af os inflict værst gengældelsen som outlasts der |
| قَالُوا لَن نُّؤْثِرَكَ عَلَىٰ مَا جَاءَنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالَّذِي فَطَرَنَا ۖ فَاقْضِ مَا أَنتَ قَاضٍ ۖ إِنَّمَا تَقْضِي هَٰذِهِ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (72) De sagde Vi ikke foretrække jer klare proofs den kom os og En oprettede os! Derfor udstede whatever bedømmelse du ønsker udstede! Du kun regel ind den lowly liv |
| إِنَّا آمَنَّا بِرَبِّنَا لِيَغْفِرَ لَنَا خَطَايَانَا وَمَا أَكْرَهْتَنَا عَلَيْهِ مِنَ السِّحْرِ ۗ وَاللَّهُ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ (73) Vi haver tro ind vore Lord at Han tilgi os vore synder tryllerien som du fremtvang os opføre! GUD ER FJERNESTE GODT Everlasting |
| إِنَّهُ مَن يَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِمًا فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَىٰ (74) Nogen kommer hans Lord skyldige vilje incur Helvede hvori han aldrig omkommer nor ophold alive |
| وَمَن يَأْتِهِ مُؤْمِنًا قَدْ عَمِلَ الصَّالِحَاتِ فَأُولَٰئِكَ لَهُمُ الدَّرَجَاتُ الْعُلَىٰ (75) Angående de kommer Ham troende ledte righteous liv de attain højeste ranger |
| جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ وَذَٰلِكَ جَزَاءُ مَن تَزَكَّىٰ (76) Haverne Eden beneath der floder strømmer være deres bolig permanent. Such er belønningen de purify |
| وَلَقَدْ أَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِيقًا فِي الْبَحْرِ يَبَسًا لَّا تَخَافُ دَرَكًا وَلَا تَخْشَىٰ (77) Vi inspirerede Moses Leder Min servants ydre strejke dem tørre vej havet. Du ikke frygte du fanges nor skulle du bekymrer |
| فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ بِجُنُودِهِ فَغَشِيَهُم مِّنَ الْيَمِّ مَا غَشِيَهُمْ (78) Pharaoh forfølge dem med hans trop hav overvælde dem idet det være destinerede overvælde dem |
| وَأَضَلَّ فِرْعَوْنُ قَوْمَهُ وَمَا هَدَىٰ (79) Dermed Pharaoh vildledte hans folk; han ikke guide dem |
| يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ قَدْ أَنجَيْنَاكُم مِّنْ عَدُوِّكُمْ وَوَاعَدْنَاكُمْ جَانِبَ الطُّورِ الْأَيْمَنَ وَنَزَّلْنَا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَىٰ (80) O Børn Israel vi afsagde jer Deres fjende summoned du Mount Sinai vi sendte derned til jer manna vagtler |
| كُلُوا مِن طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَلَا تَطْغَوْا فِيهِ فَيَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبِي ۖ وَمَن يَحْلِلْ عَلَيْهِ غَضَبِي فَقَدْ هَوَىٰ (81) Æder gode tingene vi forsyne for du ikke transgress lest du incur Min wrath. Whoever incurs Min wrath falder |
| وَإِنِّي لَغَفَّارٌ لِّمَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا ثُمَّ اهْتَدَىٰ (82) Jeg sikkert Tilgir de fortryde, tror forspring righteous liv bestemt vedvare guided |
| ۞ وَمَا أَعْجَلَكَ عَن قَوْمِكَ يَا مُوسَىٰ (83) Hvorfor du rush væk Deres folk O Moses |
| قَالَ هُمْ أُولَاءِ عَلَىٰ أَثَرِي وَعَجِلْتُ إِلَيْكَ رَبِّ لِتَرْضَىٰ (84) Han sagde De er lukke mig! Jeg rushed Jer min Lord at Du behages |
| قَالَ فَإِنَّا قَدْ فَتَنَّا قَوْمَكَ مِن بَعْدِكَ وَأَضَلَّهُمُ السَّامِرِيُّ (85) Han sagde Vi lægger Deres folk prøven I forlod Samarian vildledte dem |
| فَرَجَعَ مُوسَىٰ إِلَىٰ قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا ۚ قَالَ يَا قَوْمِ أَلَمْ يَعِدْكُمْ رَبُّكُمْ وَعْدًا حَسَنًا ۚ أَفَطَالَ عَلَيْكُمُ الْعَهْدُ أَمْ أَرَدتُّمْ أَن يَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبٌ مِّن رَّبِّكُمْ فَأَخْلَفْتُم مَّوْعِدِي (86) Moses returnerede hans folk vrede skuffe talemåde O min folk Deres Lord ikke lovede jer gode løfte? Du ikke vente? Du vil gøre incur wrath fra Deres Lord Den hvorfor I er knækket Deres enighed mig |
| قَالُوا مَا أَخْلَفْنَا مَوْعِدَكَ بِمَلْكِنَا وَلَٰكِنَّا حُمِّلْنَا أَوْزَارًا مِّن زِينَةِ الْقَوْمِ فَقَذَفْنَاهَا فَكَذَٰلِكَ أَلْقَى السَّامِرِيُّ (87) De sagde Vi ikke brød vore enighed I på formål. Vi ladet jewelry afgjort kaste vore loads ind! Den er hvad Samarian foreslog |
| فَأَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلًا جَسَدًا لَّهُ خُوَارٌ فَقَالُوا هَٰذَا إِلَٰهُكُمْ وَإِلَٰهُ مُوسَىٰ فَنَسِيَ (88) Han producerede dem sculpted kalv komplette kalv lyd! De sagde Den er Deres gud guden Moses Dermed han glemte |
| أَفَلَا يَرَوْنَ أَلَّا يَرْجِعُ إِلَيْهِمْ قَوْلًا وَلَا يَمْلِكُ لَهُمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا (89) De ikke se det heller svarede dem nor possessed nogen magt harm dem gavne dem |
| وَلَقَدْ قَالَ لَهُمْ هَارُونُ مِن قَبْلُ يَا قَوْمِ إِنَّمَا فُتِنتُم بِهِ ۖ وَإِنَّ رَبَّكُمُ الرَّحْمَٰنُ فَاتَّبِعُونِي وَأَطِيعُوا أَمْرِي (90) Aaron fortalte dem O min folk den er prøve jer. Deres eneste Lord er mest Gracious så følge mig adlyde min befalinger |
| قَالُوا لَن نَّبْرَحَ عَلَيْهِ عَاكِفِينَ حَتَّىٰ يَرْجِعَ إِلَيْنَا مُوسَىٰ (91) De sagde Vi fortsætte tilbede det Moses komme |
| قَالَ يَا هَارُونُ مَا مَنَعَكَ إِذْ رَأَيْتَهُمْ ضَلُّوا (92) Moses sagde O Aaron hvad er det forhindrede jer hvornår du så dem gå astray |
| أَلَّا تَتَّبِعَنِ ۖ أَفَعَصَيْتَ أَمْرِي (93) Fra følgende min ordner? Du rebelled mig |
| قَالَ يَا ابْنَ أُمَّ لَا تَأْخُذْ بِلِحْيَتِي وَلَا بِرَأْسِي ۖ إِنِّي خَشِيتُ أَن تَقُولَ فَرَّقْتَ بَيْنَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَلَمْ تَرْقُبْ قَوْلِي (94) Han sagde O søn min mor gøre ikke trækker mig min skæg min hovede. Jeg var ræde den jer sie ‘Du dele Børnene Israel disobeyed min ordner |
| قَالَ فَمَا خَطْبُكَ يَا سَامِرِيُّ (95) Han sagde Hvad være den substans I O Samarian |
| قَالَ بَصُرْتُ بِمَا لَمْ يَبْصُرُوا بِهِ فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِّنْ أَثَرِ الرَّسُولِ فَنَبَذْتُهَا وَكَذَٰلِكَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي (96) Han sagde jeg så hvad de ikke se. Jeg grabbed fistful (af støv) stedet hvor budet stod bruge det blande gyldne kalven). Den er hvad min forstand inspirere mig gøre |
| قَالَ فَاذْهَبْ فَإِنَّ لَكَ فِي الْحَيَاةِ أَن تَقُولَ لَا مِسَاسَ ۖ وَإِنَّ لَكَ مَوْعِدًا لَّن تُخْلَفَهُ ۖ وَانظُرْ إِلَىٰ إِلَٰهِكَ الَّذِي ظَلْتَ عَلَيْهِ عَاكِفًا ۖ لَّنُحَرِّقَنَّهُ ثُمَّ لَنَنسِفَنَّهُ فِي الْيَمِّ نَسْفًا (97) (Han sagde Derefter gå Deres liv gøre ikke jævn komme lukke! Du haver udnævne tid Deres endelige bedømmelse) du aldrig evade kigge Deres gud du brugte tilbede; vi forbrænde det kaster det into havet til ophold derned der permanent |
| إِنَّمَا إِلَٰهُكُمُ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ وَسِعَ كُلَّ شَيْءٍ عِلْمًا (98) Deres eneste gud er GUD; Ene beside der xxxx ikke er øvrige gud. Hans viden encompasses al ting |
| كَذَٰلِكَ نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنبَاءِ مَا قَدْ سَبَقَ ۚ وَقَدْ آتَيْنَاكَ مِن لَّدُنَّا ذِكْرًا (99) Vi dermed narrate jer visse nyhed fra forbi generationerne. Vi afslører I meddelelse fra os |
| مَّنْ أَعْرَضَ عَنْهُ فَإِنَّهُ يَحْمِلُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وِزْرًا (100) De disregard det føde load (af synder) Dagen Opstandelse |
| خَالِدِينَ فِيهِ ۖ وَسَاءَ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حِمْلًا (101) Eternally de abide therein; hvad usle load Dagen Opstandelse |
| يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ ۚ وَنَحْشُرُ الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ زُرْقًا (102) Den er dagen hvornår hornet pustes vi indkaldelse skyldige den dag blå |
| يَتَخَافَتُونَ بَيْنَهُمْ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا عَشْرًا (103) (Hviskende sig de sie Du bliver først liv) nej mer end ti dage |
| نَّحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُولُونَ إِذْ يَقُولُ أَمْثَلُهُمْ طَرِيقَةً إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا يَوْمًا (104) Vi er fully aware af deres utterances. Mest accurate hos dem sie Du blev nej mer end dag |
| وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْجِبَالِ فَقُلْ يَنسِفُهَا رَبِّي نَسْفًا (105) De spørger jer bjergene. Sie Min Lord wipe dem ydre |
| فَيَذَرُهَا قَاعًا صَفْصَفًا (106) Han forlade dem barren lejlighed land |
| لَّا تَرَىٰ فِيهَا عِوَجًا وَلَا أَمْتًا (107) Ikke jævn slightest højen ville du ser therein nor dyppe |
| يَوْمَئِذٍ يَتَّبِعُونَ الدَّاعِيَ لَا عِوَجَ لَهُ ۖ وَخَشَعَتِ الْأَصْوَاتُ لِلرَّحْمَٰنِ فَلَا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْسًا (108) Den dag enhver følge besøgenden slightest afvigelsen. al lyde ties indenfor mest Gracious; du høre intet hviskener |
| يَوْمَئِذٍ لَّا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَرَضِيَ لَهُ قَوْلًا (109) Den dag intercession være gavnløse frelser de permitted ved mest Gracious hvis utterances conform Hans ville |
| يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يُحِيطُونَ بِهِ عِلْمًا (110) Han kender deres forbi deres fremtidige stund ingen encompasses Hans viden |
| ۞ وَعَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَيِّ الْقَيُّومِ ۖ وَقَدْ خَابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْمًا (111) Al ansigt forelægge Leve Evige de som bebyrdes deres transgressions mislykkes |
| وَمَن يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا يَخَافُ ظُلْمًا وَلَا هَضْمًا (112) Angående de arbejdede retmæssighed mens troende de ikke have frygte af uretfærdighed modgang |
| وَكَذَٰلِكَ أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا وَصَرَّفْنَا فِيهِ مِنَ الْوَعِيدِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ أَوْ يُحْدِثُ لَهُمْ ذِكْرًا (113) Vi dermed afslørede det Arabic Quran vi cited ind det al art af profetier de frelses det volde dem skiftes heed |
| فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ ۗ وَلَا تَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ مِن قَبْلِ أَن يُقْضَىٰ إِلَيْكَ وَحْيُهُ ۖ وَقُل رَّبِّ زِدْنِي عِلْمًا (114) Exalted er GUD eneste sande Konge! Ikke rush uttering Quran det afsløres jer sie Min Lord forøgelse min viden |
| وَلَقَدْ عَهِدْنَا إِلَىٰ آدَمَ مِن قَبْلُ فَنَسِيَ وَلَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْمًا (115) Vi tested Adam ind den forbi, han glemte vi grundlægge ham ubeslutsomme |
| وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَىٰ (116) Tilbagekalde at vi sie til engel, Falde prostrate Adam. De faldt prostrate Satan; han vægrede |
| فَقُلْنَا يَا آدَمُ إِنَّ هَٰذَا عَدُوٌّ لَّكَ وَلِزَوْجِكَ فَلَا يُخْرِجَنَّكُمَا مِنَ الْجَنَّةِ فَتَشْقَىٰ (117) Vi derefter sagde O Adam den er fjende af jer Deres kone. Ikke lade ham evict I Paradis lest du bliver usle |
| إِنَّ لَكَ أَلَّا تَجُوعَ فِيهَا وَلَا تَعْرَىٰ (118) Du garanteres aldrig hunger therein nor gå unsheltered |
| وَأَنَّكَ لَا تَظْمَأُ فِيهَا وَلَا تَضْحَىٰ (119) Nor ville du tørst therein nor lider nogen varme |
| فَوَسْوَسَ إِلَيْهِ الشَّيْطَانُ قَالَ يَا آدَمُ هَلْ أَدُلُّكَ عَلَىٰ شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَمُلْكٍ لَّا يَبْلَىٰ (120) Djævelen hviskede ham sigende O Adam lader mig udfolde I træet evighed unending kingship |
| فَأَكَلَا مِنْهَا فَبَدَتْ لَهُمَا سَوْآتُهُمَا وَطَفِقَا يَخْصِفَانِ عَلَيْهِمَا مِن وَرَقِ الْجَنَّةِ ۚ وَعَصَىٰ آدَمُ رَبَّهُ فَغَوَىٰ (121) De åd fra det, hvorpå deres kroppe blev synlige til dem de forsøgte bedække bladene Paradis! Adam dermed disobeyed hans Lord falde |
| ثُمَّ اجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَتَابَ عَلَيْهِ وَهَدَىٰ (122) Derefter hans Lord udvalgte ham indfriede ham guided ham |
| قَالَ اهْبِطَا مِنْهَا جَمِيعًا ۖ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖ فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُم مِّنِّي هُدًى فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَايَ فَلَا يَضِلُّ وَلَا يَشْقَىٰ (123) Han sagde Gå derned therefrom al af I! Du er fjender af ene another Hvornår vejledning kommer I Mig nogen følger Min vejledning ikke gå astray nor lide nogen elendighed |
| وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَىٰ (124) Angående ene som disregards Min meddelelse han have amiserable liv vi resurrect ham Dagen Opstandelse blinde |
| قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِي أَعْمَىٰ وَقَدْ كُنتُ بَصِيرًا (125) Han sir Min Lord gøre det du indkaldelse mig blænde hvornår jeg gøre bruge være seer |
| قَالَ كَذَٰلِكَ أَتَتْكَ آيَاتُنَا فَنَسِيتَهَا ۖ وَكَذَٰلِكَ الْيَوْمَ تُنسَىٰ (126) Han sie du glemte vore åbenbaringer hvornår de kom jer du omgående glemmes |
| وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي مَنْ أَسْرَفَ وَلَمْ يُؤْمِن بِآيَاتِ رَبِّهِ ۚ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَشَدُّ وَأَبْقَىٰ (127) Vi dermed requite de transgress vægre tro ind åbenbaringerne deres Lord Gengældelsen Herefter er langt værre everlasting |
| أَفَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فِي مَسَاكِنِهِمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّأُولِي النُّهَىٰ (128) Det gøre nogensinde occur dem hvordan mer hidtige generationer vi annihilated De omgående går hjemmene af de indenfor dem. De være underskriver de possess intelligens |
| وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَكَانَ لِزَامًا وَأَجَلٌ مُّسَمًّى (129) Dersom ikke var Deres Lord's forudbestemme plan de bedømmes omgående |
| فَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَا ۖ وَمِنْ آنَاءِ اللَّيْلِ فَسَبِّحْ وَأَطْرَافَ النَّهَارِ لَعَلَّكَ تَرْضَىٰ (130) Derfor er tålmodige ind den ansigt af deres utterances ros forherlige Deres Lord indenfor solopgang indenfor solnedgang! during natten forherlige Ham også ligesom begge ender af dagen du være glade |
| وَلَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَىٰ مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ ۚ وَرِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ (131) Ikke covet hvad vi bestowed nogen øvrige folk! Such er midlertidige prydelser den liv whereby vi lægger dem prøven. hvad Deres Lord forsyne for I er fjerneste godt everlasting |
| وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلَاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا ۖ لَا نَسْأَلُكَ رِزْقًا ۖ نَّحْنُ نَرْزُقُكَ ۗ وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَىٰ (132) Du enjoin Deres familie observe kontakten bønner (Salat) bestemt persevere ind gøre så. Vi ikke spørge jer nogen forråd; vi er de en forsyne for jer. ultimate triumfen belongs til de righteous |
| وَقَالُوا لَوْلَا يَأْتِينَا بِآيَةٍ مِّن رَّبِّهِ ۚ أَوَلَمْ تَأْتِهِم بَيِّنَةُ مَا فِي الصُّحُفِ الْأُولَىٰ (133) De sagde han kun udfolde os mirakel fra hans Lord de ikke modtog sufficient mirakler hidtige meddelelserne |
| وَلَوْ أَنَّا أَهْلَكْنَاهُم بِعَذَابٍ مِّن قَبْلِهِ لَقَالُوا رَبَّنَا لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آيَاتِكَ مِن قَبْلِ أَن نَّذِلَّ وَنَخْزَىٰ (134) Havde vi annihilated dem den de sie Vore Lord havde Du sendte bud os vi følge Deres åbenbaringer undlade den skamfuldheder ydmygelse |
| قُلْ كُلٌّ مُّتَرَبِّصٌ فَتَرَبَّصُوا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَابُ الصِّرَاطِ السَّوِيِّ وَمَنِ اهْتَدَىٰ (135) Sie Al af os venter vente; du ville sikkert grundlægge ydre som være korrekte stien som jo guided |