| وَالصَّافَّاتِ صَفًّا (1) (שבועה במלאכים) הערוכים בשורות |
| فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا (2) המזהירים (את בני האדם) מלעשות מעשים רעים |
| فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًا (3) והקוראים להזכיר |
| إِنَّ إِلَٰهَكُمْ لَوَاحِدٌ (4) אכן אלוהכם הוא אחד |
| رَّبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ (5) ריבון השמים והארץ ואשר ביניהם, והוא ריבון הזריחות |
| إِنَّا زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِزِينَةٍ الْكَوَاكِبِ (6) אנו עיטרנו את הרקיע הראשון בכוכבים |
| وَحِفْظًا مِّن كُلِّ شَيْطَانٍ مَّارِدٍ (7) ושמרנו עליו מפני כל השטנים המרדנים |
| لَّا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَىٰ وَيُقْذَفُونَ مِن كُلِّ جَانِبٍ (8) כדי שלא יוכלו להקשיב בסתר לסודות הכנס העליון של המלאכים, מפני שאם הם ינסו הם יותקפו מכל עבר |
| دُحُورًا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ (9) כך הם יגורשו, ואכן הם יסבלו מעונש נצחי |
| إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ (10) אלא מי שהעיף מבט, מיד יכה בו כוכב שביט בוער |
| فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَم مَّنْ خَلَقْنَا ۚ إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّن طِينٍ لَّازِبٍ (11) אז שאל אותם: “מה קשה יותר לברוא, האם אותם או את כל אשר בראנו? אכן בראנו אותם מטין דביק” |
| بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَ (12) אבל, אתה מתפלא מהם והם מזלזלים בך |
| وَإِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَ (13) ואם יזכירו להם, לא ייזכרו |
| وَإِذَا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ (14) ואם ראו כל אות, יזלזלו בו |
| وَقَالُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ (15) ויאמרו, “כי אין אלה אלא דברי קסם גלויים |
| أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ (16) האם אחרי מותנו והיותנו עפר ועצמות, אכן נקום לתחייה |
| أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ (17) וגם אבותינו הראשונים?” |
| قُلْ نَعَمْ وَأَنتُمْ دَاخِرُونَ (18) אמור: “אכן כן! ואתם עלובים ובזויים ״ |
| فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ يَنظُرُونَ (19) ואכן רק תרועה אחת ואז עיניהם יראו |
| وَقَالُوا يَا وَيْلَنَا هَٰذَا يَوْمُ الدِّينِ (20) ויאמרו: “אוי לנו! זה הוא יום הדין” |
| هَٰذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ (21) זה יום הפסיקה אשר הייתם לו מתכחשים |
| ۞ احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَ (22) קבצו את אלה אשר קפחו וזוגותיהם, ואת אשר היו עובדים |
| مِن دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَىٰ صِرَاطِ الْجَحِيمِ (23) מלבד אללה, והדריכו אותם בדרך המובילה שאולה |
| وَقِفُوهُمْ ۖ إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ (24) העמידו אותם כי הם אחראים |
| مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ (25) (ויאמר להם בזלזול): “מה לכם אשר לא תעזרו איש לרעהו?” |
| بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ (26) אכן, היום הם נכנעים |
| وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ (27) הם יפנו זה אל זה, וישאלו זה את זה |
| قَالُوا إِنَّكُمْ كُنتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَمِينِ (28) ויאמרו: “אתם נהגתם לבוא אלינו מימין...” |
| قَالُوا بَل لَّمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ (29) ויאמרו להם: “לא זה אתם שלא האמנתם |
| وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُم مِّن سُلْطَانٍ ۖ بَلْ كُنتُمْ قَوْمًا طَاغِينَ (30) לא הייתה לנו שום סמכות עליכם, כי אנשים רשעים הייתם |
| فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَا ۖ إِنَّا لَذَائِقُونَ (31) ועכשיו דברו של ריבוני יתקיים בצדק נגדנו, והנה אנחנו טועמים |
| فَأَغْوَيْنَاكُمْ إِنَّا كُنَّا غَاوِينَ (32) התעינו אתכם כי אנו בעצמנו היינו תועים” |
| فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ (33) ביום ההוא, הם כולם יחלקו את העונש |
| إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ (34) כך אנחנו מטפלים ברשעים |
| إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ (35) כי כאשר נאמר להם, אין אלוה מלבד אללה, הם הפנו את גבם בגאוותנות |
| وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ (36) ואמרו: “האם נעזוב את אלילינו בגלל משורר משוגע?” |
| بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ (37) אבל הוא אכן הביא את הצדק, ואישר את מה שהביאו השליחים שקדמו לו |
| إِنَّكُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِيمِ (38) ואכן אתם תטעמו את העונש הכואב |
| وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (39) ואתם לא תקבלו אלא את אשר הייתם עושים |
| إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (40) אלא עובדי אללה הנאמנים |
| أُولَٰئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَّعْلُومٌ (41) להם תוענק פרנסה בשפע |
| فَوَاكِهُ ۖ وَهُم مُّكْرَمُونَ (42) ופירות, והם אכן יחיו בכבוד |
| فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ (43) בגני העדן העליונים |
| عَلَىٰ سُرُرٍ مُّتَقَابِلِينَ (44) וינוחו על ספות, זה לצד זה |
| يُطَافُ عَلَيْهِم بِكَأْسٍ مِّن مَّعِينٍ (45) ויגישו להם גביעים המלאים במשקה ממעיין |
| بَيْضَاءَ لَذَّةٍ لِّلشَّارِبِينَ (46) משקה לבן ותענוג לשותים |
| لَا فِيهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنزَفُونَ (47) אשר לא יערפל את חושיהם ולא יגרום להם לשכרות |
| وَعِندَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِينٌ (48) ואצלם תהיינה צנועות ונאות לעין |
| كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَّكْنُونٌ (49) הן דומות לפנינים שמורות |
| فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ (50) ואז הם ייגשו זה אל זה בשאלות |
| قَالَ قَائِلٌ مِّنْهُمْ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٌ (51) ואחד מהם יגיד: אכן היה לי פעם ידיד |
| يَقُولُ أَإِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِينَ (52) אמר: ״ האם אתה מאמין בצדק |
| أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَدِينُونَ (53) האם לאחר שנמות ונהיה לעפר ועצמות, בצדק נובא אל הדין?” |
| قَالَ هَلْ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ (54) ואז יגיד: “האם אתם רוצים להביט ?” |
| فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِي سَوَاءِ الْجَحِيمِ (55) ואז יביטו ויראו אותו עמוק בגיהינום |
| قَالَ تَاللَّهِ إِن كِدتَّ لَتُرْدِينِ (56) אמר: “אני נשבע באללה! כמעט הובלת גם אותי אל החורבן |
| وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّي لَكُنتُ مِنَ الْمُحْضَرِينَ (57) אם לא היה חסדו של ריבוני, הייתי גם נזרק לגיהינום!” |
| أَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّتِينَ (58) (ואז הוא יגיד אל חבריו)”האם אנחנו לא נטעם עוד מוות |
| إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَىٰ وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ (59) מלבד המוות הראשון? והאם כאן לא ניענש |
| إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (60) אכן, זה הוא הניצחון האדיר!” |
| لِمِثْلِ هَٰذَا فَلْيَعْمَلِ الْعَامِلُونَ (61) בדיוק לזה שואפים האנשים העושים את הטוב |
| أَذَٰلِكَ خَيْرٌ نُّزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ (62) האם “עץ הזקום” עדיף על פני גן העדן |
| إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِّلظَّالِمِينَ (63) העץ אשר הועדנו כמבחן לרשעים |
| إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ (64) והוא עץ העולה ממעמקי השאול |
| طَلْعُهَا كَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّيَاطِينِ (65) פירותיו הם כמו ראשיהם של השטנים |
| فَإِنَّهُمْ لَآكِلُونَ مِنْهَا فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ (66) הם יאכלו מזה וימלאו בזה את בטנם |
| ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْهَا لَشَوْبًا مِّنْ حَمِيمٍ (67) ולאחר מכן הם ישתו מים רותחים |
| ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِيمِ (68) ולאחר מכן הם ודאי ישובו אל השאול |
| إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءَهُمْ ضَالِّينَ (69) הם גילו שאבותיהם תעו בדרך |
| فَهُمْ عَلَىٰ آثَارِهِمْ يُهْرَعُونَ (70) ואז מיהרו ללכת בעקבותיהם |
| وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ (71) ובהחלט, קדמו להם הרבה אשר תעו בדרך |
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِيهِم مُّنذِرِينَ (72) וכבר שלחנו אליהם מזהירים |
| فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنذَرِينَ (73) וראה מה היה סופם של המוזהרים |
| إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (74) פרט לעובדי אללה המסורים |
| وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ (75) וכבר קרא אלינו נוח, וכמה טובה הייתה תגובתנו |
| وَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ (76) וחילצנו אותו ואת בני ביתו מהאסון האדיר |
| وَجَعَلْنَا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْبَاقِينَ (77) ועשינו כך שהצאצאים שלו יהיו היחידים הנשארים |
| وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (78) והשארנו את זכרו לדורות הבאים |
| سَلَامٌ عَلَىٰ نُوحٍ فِي الْعَالَمِينَ (79) השלום הוא על נוח בין כל העולמים |
| إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (80) כך נגמול לצדיקים |
| إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (81) כי הוא מעבדינו המאמינים |
| ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ (82) אחרי כן הטבענו את האחרים |
| ۞ وَإِنَّ مِن شِيعَتِهِ لَإِبْرَاهِيمَ (83) וגם בדרכו (המשיך) אברהם |
| إِذْ جَاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ (84) הוא פנה לריבונו בלב שלם |
| إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ (85) והוא אמר לאביו ולבני עמו: “מה זה הדבר הזה אשר אתם עובדים?” |
| أَئِفْكًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِيدُونَ (86) האם אתם רוצים לעבוד שקר מלבד אללה |
| فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ (87) מה אתם חושבים על ריבון העולמים |
| فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ (88) אז הוא הביט בכוכבים |
| فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٌ (89) ואז אמר: “אכן אני חולה!” |
| فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِينَ (90) אז הם הפנו אליו את גבם והלכו משם |
| فَرَاغَ إِلَىٰ آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ (91) והוא מיהר אל אליליהם ופנה אליהם בשאלה: “מדוע אינכם אוכלים |
| مَا لَكُمْ لَا تَنطِقُونَ (92) ולמה אינכם מדברים?” |
| فَرَاغَ عَلَيْهِمْ ضَرْبًا بِالْيَمِينِ (93) ואז הוא התנפל עליהם ביד ימין |
| فَأَقْبَلُوا إِلَيْهِ يَزِفُّونَ (94) בני עמו באו אליו בזעם |
| قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ (95) אבל הוא אמר להם, “האם תעבדו את אשר תפסלו |
| وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ (96) אף כי אללה ברא אתכם ואת מעשה ידיכם?” |
| قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْيَانًا فَأَلْقُوهُ فِي الْجَحِيمِ (97) הם אמרו: “בנו לו כבשן, השליכו אותו אל תוך האש!” |
| فَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِينَ (98) הם רצו לפגוע בו, אך אנו העלבנו אותם |
| وَقَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَىٰ رَبِّي سَيَهْدِينِ (99) והוא אמר: “אני הולך אל ריבוני והוא ידריך אותי |
| رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ (100) “ריבוני! הענק לי בן אשר יהיה מהצדיקים |
| فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِيمٍ (101) אז בישרנו לו על בן סבלן |
| فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَيَّ إِنِّي أَرَىٰ فِي الْمَنَامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانظُرْ مَاذَا تَرَىٰ ۚ قَالَ يَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ ۖ سَتَجِدُنِي إِن شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ (102) וכאשר הוא הגיע לגיל אשר יכול לעבוד אתו, אמר: ״ הוי בני! ראיתי בשנתי (בחלום) כי עליי לזבוח אותך, הגד לי, מה דעתך?” אמר: “הוי אבי! עשה את מה שצווית לעשות, ואם ירצה אללה, תמצא אותי בין הסבלנים” |
| فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ (103) וכאשר שניהם התמסרו לאללה, והניח את בנו על הפנים |
| وَنَادَيْنَاهُ أَن يَا إِبْرَاهِيمُ (104) קראנו אליו: “הוי אברהם“ |
| قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا ۚ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (105) כבר קיימת את החלום, ואכן אנחנו נגמול היטב לעושי הטוב” |
| إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِينُ (106) זה אכן היה ניסיון בהיר |
| وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ (107) ואחר-כך פרינו אותו על-ידי זבח גדול (כבש) |
| وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (108) והשארנו לו זכר בדורות שאחריו |
| سَلَامٌ عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ (109) השלום והברכה יהיו על אברהם |
| كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (110) כך נגמול לעושי הטוב |
| إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (111) כי הוא מעבדינו המאמינים |
| وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِيًّا مِّنَ الصَّالِحِينَ (112) כך בישרנו לו על יצחק, נביא מהצדיקים |
| وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلَىٰ إِسْحَاقَ ۚ وَمِن ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ مُبِينٌ (113) ובירכנו אותו ואת יצחק. חלק מצאצאיהם היו צדיקים גמורים, וחלק היו חוטאים גמורים |
| وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (114) ומחסדנו גם עשינו טובה למשה ואהרון |
| وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ (115) וחילצנו אותם ואת בני עמם מהאסון האדיר |
| وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ (116) עזרנו להם, ואז הם היו המנצחים |
| وَآتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَبِينَ (117) ונתנו להם את הספר המבואר |
| وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ (118) והדרכנו אותם בדרך הישר |
| وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْآخِرِينَ (119) והותרנו לשניהם זכר בדורות הבאים |
| سَلَامٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (120) השלום והברכה על משה ואהרון |
| إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (121) כך אנחנו גומלים לעושי הטוב |
| إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (122) שניהם (בצדק) היו מעבדינו הנאמנים |
| وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (123) גם אליהו היה אחד מהשליחים |
| إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ (124) והוא אמר לבני עמו: “האם לא תיראו את אללה |
| أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ (125) אתם עובדים את הבעל (אליל כנעני) ונוטשים את הטוב בבוראים |
| اللَّهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (126) אללה ריבונכם, וריבון אבותיכם הראשונים?” |
| فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ (127) אך הם כפרו בו, ולכן הם יצטרכו לתת את הדין |
| إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (128) חוץ מעבדי אללה הנאמנים |
| وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (129) והשארנו לו זכר בדורות שאחריו |
| سَلَامٌ عَلَىٰ إِلْ يَاسِينَ (130) השלום והברכה על אליהו |
| إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (131) כך נגמול למיטיבים |
| إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (132) והוא אכן היה מעבדינו הנאמנים |
| وَإِنَّ لُوطًا لَّمِنَ الْمُرْسَلِينَ (133) וגם לוט הוא אחד השליחים |
| إِذْ نَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ (134) חילצנו אותו ואת בני ביתו |
| إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ (135) חוץ מקשישה אשר נותרה עם הנענשים |
| ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ (136) לאחר מכן הכחדנו את כל השאר |
| وَإِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِم مُّصْبِحِينَ (137) אתם עוברים על פניהם ביום |
| وَبِاللَّيْلِ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (138) ובלילה, הן, אינכם מבינים |
| وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (139) וגם יונה היה אכן אחד מהשליחים |
| إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (140) הוא ברח אל האונייה העמוסה |
| فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ (141) אז הם הפילו גורל, והוא זה שהפסיד (אז הם השליכו אותו מהאונייה) |
| فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٌ (142) והלוויתן בלע אותו בעודו (יונה) מאשים את עצמו |
| فَلَوْلَا أَنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ (143) ואם הוא לא היה מהמשבחים (את אללה) |
| لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ (144) אז הוא היה נשאר בבטנו עד יום תחיית-המתים |
| ۞ فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ سَقِيمٌ (145) אז זרקנו אותו כשהוא חלש אל החוף החשוף |
| وَأَنبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِّن يَقْطِينٍ (146) והצמחנו מעליו עץ קיקיון (דלעת) |
| وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَىٰ مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ (147) ואחר-כך שלחנו אותו להזהיר עיר שתושביה מאה אלף או יותר |
| فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَىٰ حِينٍ (148) והם האמינו, על כן נתנו להם ליהנות לזמן מה |
| فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ (149) ושאל אותם “האם לריבונך הבנות ולהם הבנים?” |
| أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِكَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ (150) האם בראנו את המלאכים נקבות והם היו עדים |
| أَلَا إِنَّهُم مِّنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ (151) הרי זה אחד משקריהם כשהם אומרים |
| وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (152) “אללה הוליד ילד”, ואכן הם משקרים |
| أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِينَ (153) האם אללה העדיף את הבנות על הבנים |
| مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ (154) מה קורה לכם הכיצד תשפטו |
| أَفَلَا تَذَكَّرُونَ (155) האם לא היזכרו |
| أَمْ لَكُمْ سُلْطَانٌ مُّبِينٌ (156) או שיש לכם הוכחה ברורה |
| فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (157) אם אתם אכן צודקים, הביאו את ספריכם שלכם |
| وَجَعَلُوا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا ۚ وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ (158) (הם טוענים) כי קיימת שותפות בין אללה והשדים, אך השדים יודעים כי יובאו לדין (בפני אללה) |
| سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ (159) ישתבח אללה ממה שמתארים אותו |
| إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (160) חוץ מעובדי אללה הנאמנים |
| فَإِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ (161) אתם ומה שעובדים |
| مَا أَنتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِنِينَ (162) לא תוכלו להדיח איש |
| إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ (163) מלבד אלה שעתידים להיצלות בגיהינום |
| وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَّعْلُومٌ (164) “לכל אחד מאתנו מקום קבוע |
| وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ (165) ואנו ערוכים שורות שורות |
| وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ (166) ואכן אנחנו המשבחים (את אללה)” |
| وَإِن كَانُوا لَيَقُولُونَ (167) ואם נהגו לומר |
| لَوْ أَنَّ عِندَنَا ذِكْرًا مِّنَ الْأَوَّلِينَ (168) “לו הייתה אתנו אזהרה מן הראשונים |
| لَكُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (169) כי אז היינו עובדי אללה הנאמנים” |
| فَكَفَرُوا بِهِ ۖ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (170) הן, הם התכחשו לו, ואחר כך יידעו |
| وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ (171) ואכן, כבר יצאה מילתנו אל עבדינו, השליחים |
| إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ (172) והובטח להם שהם ינצחו |
| وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ (173) וכי גדודינו הם אשר יגברו |
| فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّىٰ حِينٍ (174) לכן התרחק מהם לזמן־מה |
| وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ (175) וחכה בסבלנות וסופם שיראו גם הם |
| أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ (176) היבקשו אפוא לזרז את בוא עונשנו |
| فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاءَ صَبَاحُ الْمُنذَرِينَ (177) הן, אם יירד על חצרם, רע ומר יהיה יומם של המוזהרים |
| وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّىٰ حِينٍ (178) לכן התרחק מהם לזמן־מה |
| وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ (179) וחכה בסבלנות וסופם שיראו גם הם |
| سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ (180) ישתבח שם ריבונך, רב הכוח, הנעלה מעל לכל אשר מיחסים לו |
| وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ (181) ושלום על השליחים |
| وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (182) והתודה לאללה ריבון העולמים |