| اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانشَقَّ الْقَمَرُ (1) התקרבה “השעה”(יום הדין), והירח נבקע |
| وَإِن يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَيَقُولُوا سِحْرٌ مُّسْتَمِرٌّ (2) וכאשר הם יראו אות הם יסובבו גב (יכפרו) ויאמרו: “בסך הכול קסם מתמשך” |
| وَكَذَّبُوا وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ ۚ وَكُلُّ أَمْرٍ مُّسْتَقِرٌّ (3) הם יכפרו וילכו אחרי תאוותיהם, אף- על-פי שהכול כבר נקבע |
| وَلَقَدْ جَاءَهُم مِّنَ الْأَنبَاءِ مَا فِيهِ مُزْدَجَرٌ (4) וכבר באו אליהם הרבה קורות שבכוחן להרתיע |
| حِكْمَةٌ بَالِغَةٌ ۖ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ (5) חכמה נעלה (הקוראן), אך המזהירים לא ישפיעו(על הכופרים) |
| فَتَوَلَّ عَنْهُمْ ۘ يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ إِلَىٰ شَيْءٍ نُّكُرٍ (6) לכן סור מעליהם, וחכה ליום שבו יקרא להם הקורא אל המאורע האיום (יום הדין) |
| خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ كَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُّنتَشِرٌ (7) אז יהיו עיניהם עלובות, והם יוצאו מן הקברים כאילו הם היו נחיל של ארבה |
| مُّهْطِعِينَ إِلَى الدَّاعِ ۖ يَقُولُ الْكَافِرُونَ هَٰذَا يَوْمٌ عَسِرٌ (8) הם ימהרו אל הקורא. יאמרו הכופרים: “זהו יום נורא קשה” |
| ۞ كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَكَذَّبُوا عَبْدَنَا وَقَالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ (9) לפניהם כבר כפרו בני עמו של נוח, אשר התכחשו לעברנו ואמרו: “זה משוגע”, ואיימו לגרשו |
| فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانتَصِرْ (10) אז קרא אל ריבונו, ״ הם גוברים עליי, אז חלץ אותי!” |
| فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُّنْهَمِرٍ (11) אז פתחנו את שערי השמים והורדנו את מי המבול |
| وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَىٰ أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ (12) ובקענו את מעיינות התהום, ונפגשו המים כפי שפסקנו |
| وَحَمَلْنَاهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ (13) ונשאנו אותו על (אונייה) עשויה לוחות ומסמרים |
| تَجْرِي بِأَعْيُنِنَا جَزَاءً لِّمَن كَانَ كُفِرَ (14) אשר שסה בהשגחתנו. זה היה הגמול לאשר היה כופר (בשליחות נוח) |
| وَلَقَد تَّرَكْنَاهَا آيَةً فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ (15) וכבר השארנו אותה כאות, אבל, האם מישהו מפנים את המסר |
| فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ (16) ואיך היו עונשי והאזהרות |
| وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ (17) וכבר את הקוראן הבהרנו למען יזכרו, אך האם יש מי שייזכר |
| كَذَّبَتْ عَادٌ فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ (18) בני עאד הכחישו את האזהרות ואיך היו העונש אשר הבאתי עליהם והאזהרות שלפניו |
| إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا صَرْصَرًا فِي يَوْمِ نَحْسٍ مُّسْتَمِرٍّ (19) אנו שלחנו עליהם רוח קרה עזה ביום ארור ומקולל מתמשך |
| تَنزِعُ النَّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُّنقَعِرٍ (20) אשר עקרה את האנשים כאילו היו גזעי דקלים נגדעים |
| فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ (21) ואיך היו העונש אשר הבאתי עליהם והאזהרות שלפניו |
| وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ (22) וכבר את הקוראן הבהרנו למען ייזכרו, אך האם יש מי שייזכר |
| كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ (23) התכחשו (אנשי) ת'מוד למזהירים (הנביא צאלח) |
| فَقَالُوا أَبَشَرًا مِّنَّا وَاحِدًا نَّتَّبِعُهُ إِنَّا إِذًا لَّفِي ضَلَالٍ وَسُعُرٍ (24) ואמרו: “האם נלך בעקבות אחד מאתנו? זו טעות וחוסר דעת |
| أَأُلْقِيَ الذِّكْرُ عَلَيْهِ مِن بَيْنِنَا بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ (25) האם רק לו מכולנו הושרה המסר האלוהי? לא! כי שקרן חצוף הוא.” |
| سَيَعْلَمُونَ غَدًا مَّنِ الْكَذَّابُ الْأَشِرُ (26) מחר ייוודע להם מי השקרן החצוף |
| إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَّهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَاصْطَبِرْ (27) כי אנו שולחים אליהם את הנאקה להעמידם בניסיון, שים לב להם והתאזר בסבלנות |
| وَنَبِّئْهُمْ أَنَّ الْمَاءَ قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ ۖ كُلُّ شِرْبٍ مُّحْتَضَرٌ (28) ואמור להם, כי המים שבבאר הם לכולם, וכל אחד ישתה בתורו |
| فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَىٰ فَعَقَرَ (29) אך הם קראו לחברם (המרושע), אשר שחס את הנאקה |
| فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ (30) ואיך היו העונש אשר הבאתי עליהם והאזהרה שלפניו |
| إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَكَانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ (31) ולכן הנחתנו עליהם צווחה אחת, ומיד הם נפלו כמו עלים יבשים |
| وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ (32) וכבר את הקוראן הבהרנו למען ייזכרו, אך האם יש מי שייזכר |
| كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ (33) התכחשו (בני) עמו של לוט למזהירים (לוט) |
| إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ حَاصِبًا إِلَّا آلَ لُوطٍ ۖ نَّجَّيْنَاهُم بِسَحَرٍ (34) ולכן שלחנו בהם סופה סוערת (שהשמידה אותם), אך את משפחת לוט מילטנו עם שחה |
| نِّعْمَةً مِّنْ عِندِنَا ۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِي مَن شَكَرَ (35) זאת עשינו כחסד מאתנו. כך עמול לאשר מכיר תודה |
| وَلَقَدْ أَنذَرَهُم بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا بِالنُّذُرِ (36) וכבר הזהירם (לוט) מבוא מהלומתינו, אך הם לא האמינו לאזהרה |
| وَلَقَدْ رَاوَدُوهُ عَن ضَيْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِي وَنُذُرِ (37) ושידלוהו להסגיר להם את אורחיו (לביצוע זממם בהם), כיבינו את מאור עיניהם, ונאמר להם: “טעמו אפוא את עונשי (ואת מסר) הזהרותיי” |
| وَلَقَدْ صَبَّحَهُم بُكْرَةً عَذَابٌ مُّسْتَقِرٌّ (38) וכבר עם בוקר, פגע בהם עונש ממושך |
| فَذُوقُوا عَذَابِي وَنُذُرِ (39) (ונאמר להם): ״ טעמו את עונש (ואת מסר) הזהרותיי” |
| وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ (40) וכבר את הקוראן הבהרנו למען יזכרו, אך האם יש מי שייזכר |
| وَلَقَدْ جَاءَ آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ (41) וכבר באו אל בית פרעה המזהירים |
| كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذْنَاهُمْ أَخْذَ عَزِيزٍ مُّقْتَدِرٍ (42) אך הם התכחשו לכל אותותינו, ואז הנחתנו עליהם את מכותיו של העזוז הכול-יכול |
| أَكُفَّارُكُمْ خَيْرٌ مِّنْ أُولَٰئِكُمْ أَمْ لَكُم بَرَاءَةٌ فِي الزُّبُرِ (43) האם כופריכם טובים מאלה (שלפניכם), או שמא יש לכם חסינות לפי כתבי הקודש |
| أَمْ يَقُولُونَ نَحْنُ جَمِيعٌ مُّنتَصِرٌ (44) ואולי יאמרו: “אנו חבורה של מנצחים” |
| سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَيُوَلُّونَ الدُّبُرَ (45) אך בקרוב הם יפסידו וייסוגו אחורה |
| بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَالسَّاعَةُ أَدْهَىٰ وَأَمَرُّ (46) אכן, “השעה” (יום הדין) היא מועדם, ו״השעה” קשה יותר ומרה יותר |
| إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي ضَلَالٍ وَسُعُرٍ (47) אכן הרשעים שרויים בתעייה ובטיפשות |
| يَوْمَ يُسْحَبُونَ فِي النَّارِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ (48) ביום אשר ייגררו על פניהם אל תוך האש, (יאמר להם): “טעמו את מגע האש הלוהטת של הגיהינום” |
| إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ (49) אכן אנו כל דבר בראנו לפי מידה מוגדרת |
| وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ (50) ואנו מצווים רק פעם אחת והצו מתגשם כהרף עין |
| وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا أَشْيَاعَكُمْ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ (51) וכבר הכחדנו את הדומים לכם, האם יש מי שילמד את המסר |
| وَكُلُّ شَيْءٍ فَعَلُوهُ فِي الزُّبُرِ (52) כל מעשיהם מתועדים בכתבים רשומים |
| وَكُلُّ صَغِيرٍ وَكَبِيرٍ مُّسْتَطَرٌ (53) הכול רשום, מהקטן לגדול (המעשים) |
| إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ (54) ואולם היראים (את אללה) יהיו בגני עדן עם נהרות זורמים |
| فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِيكٍ مُّقْتَدِرٍ (55) במושב כבוד אצל המלך הכול-יכול |