| يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ (1) הוי, אתה המתכסה |
| قُمْ فَأَنذِرْ (2) קום והזהר |
| وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ (3) ואת שם ריבונך האדר (פאר) |
| وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ (4) ואת בגדיך סהר |
| وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ (5) ומן התועבה התרחק |
| وَلَا تَمْنُن تَسْتَكْثِرُ (6) ואל תעשה דברים בציפייה לקבל עוד |
| وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ (7) (ולצווים ש) לריבונך המתן בסבלנות |
| فَإِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ (8) וכאשר תהיה התקיעה בשופר |
| فَذَٰلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ (9) היום ההוא יהיה יום של מצוקה |
| عَلَى الْكَافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ (10) ולכופרים זה יהיה ממש לא קל |
| ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا (11) הנח לי לספל באלה שבראתי לבד |
| وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَّمْدُودًا (12) ולאלה אשר הענקתי שפע והצלחה |
| وَبَنِينَ شُهُودًا (13) ובנים העומדים סביבו כל הזמן |
| وَمَهَّدتُّ لَهُ تَمْهِيدًا (14) ואת דרכיו עשיתי קלות |
| ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ (15) ואף על פי כן, הוא מתאווה שאתן לו עוד |
| كَلَّا ۖ إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيدًا (16) אך, לא! (כי) הוא כפר באותותינו |
| سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا (17) לכן, אנחית עליו עונש כבד |
| إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ (18) הוא חישב ותכנן |
| فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ (19) אך הוא יוכחד כפי שהוא זמם |
| ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ (20) ושוב, הוא יוכחד כפי שהוא זמם |
| ثُمَّ نَظَرَ (21) לאחר מכן, הוא התבונן מסביב |
| ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ (22) לאחר מכן, הוא קימט את מצחו בזעם |
| ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ (23) והפנה את גבו ונמלא גאוותנות |
| فَقَالَ إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ (24) ואז אמר: “זה בסך הכול כישוף אשר הועתק מאחרים!” |
| إِنْ هَٰذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ (25) ואין הדברים הללו אלא דברי אדם!” |
| سَأُصْلِيهِ سَقَرَ (26) לכן, אשרוף אותו באש הגיהינום |
| وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ (27) התדע מה היא אש הגיהינום |
| لَا تُبْقِي وَلَا تَذَرُ (28) זו אשר לא תשאיר ולא תניח לאחד להישאר ללא הישרפות |
| لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ (29) את הבשר היא חורכת |
| عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ (30) תשעה עשר(מלאכים חזקים) מופקדים עליה |
| وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً ۙ وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِّلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا ۙ وَلَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ ۙ وَلِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًا ۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَن يَشَاءُ وَيَهْدِي مَن يَشَاءُ ۚ وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ ۚ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكْرَىٰ لِلْبَشَرِ (31) כשומרי הגיהינום הצבנו רק מלאכים, את מספרם קבענו למען נבחן את אלה אשר כפרו, ולמען ישמש הוכחה לאנשי עם-הספר ותגבר אמונתם של אלה אשר האמינו ולא יפקפקו. וכן, למען יאמרו אלה אשר קללה כליכם והכופרים: “מה רצה אללה להדגים לנו בזאת?” כך יתעה אללה את אשר ירצה וידריך את אשר ירצה. רק הוא מכיר את גדודי ריבונך, וזו היא רק תזכורת לאדם |
| كَلَّا وَالْقَمَرِ (32) אכן, נשבע אני בירח |
| وَاللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ (33) ובלילה כאשר הוא נסוג |
| وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ (34) ובבוקר כאשר הוא מפציע |
| إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ (35) היא (אש הגיהינום) אחד המבחנים הגדולים |
| نَذِيرًا لِّلْبَشَرِ (36) והיא אזהרה לבני האדם |
| لِمَن شَاءَ مِنكُمْ أَن يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ (37) לכל מי שירצה מכם להתקדם או להישאר מאחור |
| كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ (38) כל נפש ערבה למעשיה |
| إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ (39) אך, לא אלה בעלי הימין |
| فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءَلُونَ (40) אשר ישכנו בגני העדן, וישאלו זה את זה |
| عَنِ الْمُجْرِمِينَ (41) אודות הכופרים המכחשים |
| مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ (42) והם ישאלו אותם: “מה הובילכם לתוך אש הגיהינום?” |
| قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ (43) יגידו: “לא היינו מתפללים |
| وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ (44) ולא היינו מאכילים את המסכנים |
| وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ (45) והיינו עוסקים בדברי הבל עם התועים |
| وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ (46) וכפרנו ביום הדין |
| حَتَّىٰ أَتَانَا الْيَقِينُ (47) עד אשר בא אלינו המוות” |
| فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ (48) ולא תועיל המלצת הממליצים |
| فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ (49) אם כן, מדוע הם מפנים את גבם להזהרה |
| كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُّسْتَنفِرَةٌ (50) כמו חמורים מבוהלים |
| فَرَّتْ مِن قَسْوَرَةٍ (51) אשר בורחים מפני האריה |
| بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُؤْتَىٰ صُحُفًا مُّنَشَّرَةً (52) אבל, כל אחד מהם רוצה שיתנו לו מגילות פרושות |
| كَلَّا ۖ بَل لَّا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ (53) אך, הם אינם יראים מהעולם הבא |
| كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ (54) הקוראן הוא הזהרה |
| فَمَن شَاءَ ذَكَرَهُ (55) ומי שחפץ בכך ייזהר |
| وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ ۚ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَىٰ وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ (56) אך, הם לא יזכרו ולא ייזהרו, אלא אם ירצה בכך אללה. כי, רק הוא ראוי ליראה ורק הוא אדון הסליחות |