| وَالذَّارِيَاتِ ذَرْوًا (1) (שבועה) ברוחות המפזרות |
| فَالْحَامِلَاتِ وِقْرًا (2) והנושאות את הנטל הכבד |
| فَالْجَارِيَاتِ يُسْرًا (3) והמפליגות בנחת |
| فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا (4) והמחלקות את הצווים |
| إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ (5) כל מה שהוזהרתם בו הוא אכן אמת |
| وَإِنَّ الدِّينَ لَوَاقِعٌ (6) ויום הדין אכן יתקיים |
| وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُكِ (7) (שבועה) והשמים המתוכננים היטב |
| إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُّخْتَلِفٍ (8) אכן אתם נחלקים בדבר |
| يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ (9) אשר מהם יורחקו המורחקים |
| قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ (10) הקללה על הכוזבים |
| الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ سَاهُونَ (11) אלה הם אשר שקועים בתעתועים |
| يَسْأَلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ (12) הם שואלים, “מתי יום הדין?” |
| يَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ يُفْتَنُونَ (13) זה היום בו הם ייענשו באש |
| ذُوقُوا فِتْنَتَكُمْ هَٰذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ (14) ”טעמו את העונש אשר דרשתם להחיש” |
| إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (15) אך היראים ישכנו בגני עדן עם מעיינות צלולים |
| آخِذِينَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُحْسِنِينَ (16) ויקבלו מה שריבונם העניק להם על היותם עושים מעשים טובים |
| كَانُوا قَلِيلًا مِّنَ اللَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ (17) הם המעיטו מאוד לנום בלילות |
| وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ (18) ועם שחר הם מבקשים סליחה |
| وَفِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ (19) ועל אשר הם נותנים זכות ברכושם למבקש חסד ולמחוסר כל |
| وَفِي الْأَرْضِ آيَاتٌ لِّلْمُوقِنِينَ (20) ובארץ יש אותות לבטוחים באמונתם |
| وَفِي أَنفُسِكُمْ ۚ أَفَلَا تُبْصِرُونَ (21) ובכם בעצמכם, האם לא תתבוננו |
| وَفِي السَّمَاءِ رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ (22) בשמים מקור פרנסתכם וכל אשר הובטח לכם |
| فَوَرَبِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّكُمْ تَنطِقُونَ (23) לכן, (נשבע) בריבון השמים והארץ! כי אכן אמת היא, כמו היכולת שלכם לדבר |
| هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ الْمُكْرَمِينَ (24) האם שמעת על הסיפור אודות האורחים הנכבדים של אברהם |
| إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالُوا سَلَامًا ۖ قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُّنكَرُونَ (25) שבאו אליו ואמרו לו: “שלום!” והוא אמר לי שלום אנשים לא מוכרים” |
| فَرَاغَ إِلَىٰ أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِينٍ (26) אז הוא פנה במהירות אל אשתו והביא להם עגל מפוטם |
| فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ (27) והגישו להם, ואמר: “האם לא תאכלו?” |
| فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً ۖ قَالُوا لَا تَخَفْ ۖ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِيمٍ (28) הוא החל לפחד מפניהם, אך הם אמרו: “אל תפחד!” ובישרו לו על בן שיהיה בעל תבונה |
| فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ (29) אז הגיעה אשתו בצעקה, סטרה על פניה ואמרה: “זקנה ועקרה אני!” |
| قَالُوا كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِ ۖ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ (30) אמרו ״כה אמר ריבונך, כי הוא החכם והיודע |
| ۞ قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ (31) ״ ואמר: ״ מה היא שליחותכם?” |
| قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَىٰ قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ (32) אמרו: “נשלחנו אל עם של כופרים מכחשים |
| لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّن طِينٍ (33) כדי שנמטיר עליהם אבני חימר |
| مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ (34) אשר יועדו על ידי ריבונך כעונש למפריזים בעוולות” |
| فَأَخْرَجْنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (35) וחילצנו את כל המאמינים אשר היו בה |
| فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِّنَ الْمُسْلِمِينَ (36) ולא מצאנו בה אלא משפחה אחת של מוסלמים (מתמסרים) |
| وَتَرَكْنَا فِيهَا آيَةً لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ (37) הותרנו בה אות לאלה הפוחדים מפני העונש הכואב |
| وَفِي مُوسَىٰ إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ (38) ויש עוד אות אל משה, כאשר שלחנו אותו אל פרעה עם הוכחות בהירות |
| فَتَوَلَّىٰ بِرُكْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ (39) ואולם (פרעה) סובב גב עם צבאו, ואמר: הוא (משה) קוסם או משוגע” |
| فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٌ (40) אז ייסרנוהו ואת צבאו וזרקנו אותם לים, כשהוא אשם |
| وَفِي عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الرِّيحَ الْعَقِيمَ (41) ועאד, כאשר שלחנו אליהם רוח נוראית |
| مَا تَذَرُ مِن شَيْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ (42) אשר ריסקה את כל אשר עמד בדרכה |
| وَفِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّىٰ حِينٍ (43) וגם ת'מוד היה אות, כאשר נאמר להם: “התענגו עד עת מועד” |
| فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ يَنظُرُونَ (44) ואולם הם מרדו בצוו ריבונם, על כן הכתה בהם סופת אש בעודם בוהים |
| فَمَا اسْتَطَاعُوا مِن قِيَامٍ وَمَا كَانُوا مُنتَصِرِينَ (45) ולא יכלו יותר לקום ולא היה להם כל חילוץ |
| وَقَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ (46) ולפניהם (הכחדנו) את בני עמו של נוח, כי אכן היו אנשים מושחתים |
| وَالسَّمَاءَ بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ (47) ואת השמים בנינו בעוז, ואנו ממשיכים להרחיבם |
| وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ (48) ואת הארץ פרשנו, ומה טובים אנו כסוללים |
| وَمِن كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (49) ואת כל הדברים בראנו כזוגות, למען תזכרו |
| فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ ۖ إِنِّي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ (50) לכן, נוסו אל אללה, כי אכן אני נשלחתי ממנו לתת לכם הזהרה בהירה |
| وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ ۖ إِنِّي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ (51) ואל תעשו לכם עם אללה אלילים אחרים, כי אכן נשלחתי ממנו כדי לתת לכם הזהרה בהירה |
| كَذَٰلِكَ مَا أَتَى الَّذِينَ مِن قَبْلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ (52) ותמיד כך, לא בא כל שליח אל אלה אשר לפניהם אלא אמרו עליו: “זהו קוסם או משוגע” |
| أَتَوَاصَوْا بِهِ ۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ (53) האם ציוו זה את זה על הדבר הזה? אכן הם אנשים משתלחים |
| فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنتَ بِمَلُومٍ (54) לכן פרוש מהם, ואין עליך שום אשמה |
| وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَىٰ تَنفَعُ الْمُؤْمِنِينَ (55) אך הוסף להזכיר, כי ההזכרה אכן מועילה למאמינים |
| وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ (56) ולא בראתי את השדים ואת האדם אלא למען יעבדו אותי |
| مَا أُرِيدُ مِنْهُم مِّن رِّزْقٍ وَمَا أُرِيدُ أَن يُطْعِمُونِ (57) אינני דורש כי יפרנסוני ואינני רוצה כי יאכילוני |
| إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ (58) אכן אללה הוא המפרנס, בעל החוזק והאיתן |
| فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِّثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا يَسْتَعْجِلُونِ (59) על אלה אשר קיפחו רובצת אשמה כאשמת הכופרים שקדמו להם, אל להם לדחוק בי לזרז את עונשם |
| فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِن يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ (60) אוי לכופרים מיום העונש שהוזהרו ממנו |