| إِذَا جَاءَكَ الْمُنَافِقُونَ قَالُوا نَشْهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُ وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَكَاذِبُونَ (1) כאשר באים אליך הצבועים הם אומרים: “אנו מעידים כי אתה השליח של אללה”. אך אללה יודע שאתה השליח שלו, והוא גם יודע שהצבועים משקרים |
| اتَّخَذُوا أَيْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ ۚ إِنَّهُمْ سَاءَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (2) הם מנצלים את שבועתם ככיסוי, וכך הם הרחיקו אנשים מהשביל של אללה. ואכן, מרושע הדבר הזה שהם עושים |
| ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا فَطُبِعَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَفْقَهُونَ (3) זה משום שהם האמינו, ולאחר מכן כפרו. לבם נאטם (על ידי אללה) ולכן הם אינם מבינים |
| ۞ وَإِذَا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسَامُهُمْ ۖ وَإِن يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ ۖ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُّسَنَّدَةٌ ۖ يَحْسَبُونَ كُلَّ صَيْحَةٍ عَلَيْهِمْ ۚ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ ۚ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ ۖ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ (4) ואם תראה אותם, מראם החיצוני ייראה לך הגון, ואם ידברו, אתה תקשיב לדבריהם. אך הם למעשה כמו ערימת עצים חלולים. הם חושבים שכל צעקה מכוונת נגדם. הם האויב האמתי, לכן, היזהר מהם, ארורים יהיו בעיני אללה, עד מתי הם ימשיכו לשקר |
| وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا يَسْتَغْفِرْ لَكُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُءُوسَهُمْ وَرَأَيْتَهُمْ يَصُدُّونَ وَهُم مُّسْتَكْبِرُونَ (5) כאשר יגידו להם: “בואו, על מנת ששליחו של אללה יבקש עבורכם מחילת חטאיכם”, הם מפנים את ראשם, ואז אתה רואה אותם מסתלקים כשהם מתנשאים |
| سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ (6) זה אותו דבר בשבילם אם תבקש עבורם סליחה או לא תבקש, אללה לעולם לא יסלח להם, כי אינו מדריך את האנשים המושחתים |
| هُمُ الَّذِينَ يَقُولُونَ لَا تُنفِقُوا عَلَىٰ مَنْ عِندَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّىٰ يَنفَضُّوا ۗ وَلِلَّهِ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَٰكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَفْقَهُونَ (7) הם אלה אשר אומרים: “אל תשקיעו ממון באנשים אשר הולכים עם שליחו של אללה, עד שהם יעזבו אותו”. אך כל אוצרות השמים והארץ שייכים לאללה, והצבועים אינם מבינים זאת |
| يَقُولُونَ لَئِن رَّجَعْنَا إِلَى الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ ۚ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَلَٰكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَعْلَمُونَ (8) הם אומרים: אם נשוב לאל-מדינה, ודאי החזק יותר יגרש ממנה את החלש יותר. אך לאללה שייך העוז, ולשליחו ולמאמינים, אך הצבועים אינם יודעים זאת |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ عَن ذِكْرِ اللَّهِ ۚ وَمَن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (9) הוי אלה אשר האמינו! אל תתנו לממונכם ולילדיכם להשכיח מכם להלל את אללה, אלה שעושים כך, הם המפסידים |
| وَأَنفِقُوا مِن مَّا رَزَقْنَاكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ فَيَقُولَ رَبِّ لَوْلَا أَخَّرْتَنِي إِلَىٰ أَجَلٍ قَرِيبٍ فَأَصَّدَّقَ وَأَكُن مِّنَ الصَّالِحِينَ (10) ותנו תרומות ממה שהענקנו לכם לפני שישיגכם המוות, כדי שלא תגיד ביום ההוא (יום המוות) “ריבוני! תן לי עוד קצת זמן כדי שאתן צדקה ואהיה אחד מהצדיקים” |
| وَلَن يُؤَخِّرَ اللَّهُ نَفْسًا إِذَا جَاءَ أَجَلُهَا ۚ وَاللَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ (11) אך לעולם אללה לא יאריך את חייו של מי ששעתו הגיעה, ואללה יודע היסב את אשר עושים |