وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا (1)
Күн жана анын жарыгына ант |
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا (2)
Анын (Күндүн) артынан келген Айга ант |
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا (3)
Жана аны ашкере көргөзгөн күндүзгө ант |
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا (4)
Жана аны ороп кала турган түнгө ант |
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا (5)
Асманга жана аны (бекем) курганга? ант |
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا (6)
Жерге жана аны жайганга ант |
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا (7)
Напсиге жана аны (түз жол үстүндө) жаратканга ант!° |
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا (8)
Ал (Аллаһ) анын (напсинин) бузукулугуна да, такыбаалыгына да илхам берип койду |
قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا (9)
Эми, ким напсисин (бузук кулк-мүнөздөн) тазалаган болсо, жеңишке (Бейишке) жетет |
وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا (10)
Ким аны (күнөө менен) кордогон болсо, (Бейиштен) үмүтсүз калат |
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا (11)
Самуд (коому) өзүнүн чектен чыгуусу менен (пайгамбары Салихти) жалганчыга чыгарды |
إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا (12)
Бир кезде анын эң бактысыз адамы (пайгамбарга берилген моожиза-төөнү союш үчүн) козголду |
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا (13)
Аларга Аллаһтын элчиси “Аллаһтын төөсүнө (жамандык кылуудан) жана анын суу ичүүсүнө (тоскоол болуудан абайлагыла. Эгер баш ийбесеңер, силерге Аллаһтын азабы келет!”) деди |
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا (14)
Аны “жалганчы” дешти жана (төөнү) союп салышты. Натыйжада (ушул) күнөөлөрү себептүү Раббиси аларды ойрон кылды жана аны (азапты бардыгына) тең кылды |
وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا (15)
Ал (Аллаһ Таала) бул иштин акыбетинен коркпойт |
