عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ (1)
Yüzünü ekşitti ve döndürdü |
أَن جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ (2)
Yanına kör geldi diye |
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ (3)
Belki o, arınacaktır, ne bilirsin |
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَىٰ (4)
Yahut da öğüt alacaktır da ondan faydalanacaktır |
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ (5)
Fakat ihtiyacı olmayana gelince |
فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّىٰ (6)
Artık sen onun üstüne düştükçe düşüyorsun |
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ (7)
O arınmazsa sana ne |
وَأَمَّا مَن جَاءَكَ يَسْعَىٰ (8)
Ve fakat sana koşup gelen |
وَهُوَ يَخْشَىٰ (9)
Ve korkan kişi |
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ (10)
Sen ondan gaflet ediyor, ona aldırış bile etmiyorsun |
كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ (11)
Öyle değil, şüphe yok ki Kur'an, ancak bir öğüttür |
فَمَن شَاءَ ذَكَرَهُ (12)
Dileyen dinler, öğüt alır |
فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ (13)
Büyük, şerefli sayfalardadır |
مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ (14)
Yüceltilmiştir, arıtılmıştır |
بِأَيْدِي سَفَرَةٍ (15)
Yazıcıların ellerinde |
كِرَامٍ بَرَرَةٍ (16)
Büyüklerdir, hayırlı ve itaatlilerdir |
قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ (17)
Geberesice insan, ne de kafirdir |
مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ (18)
Onu, neden yaratmıştır |
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (19)
Bir katre sudan; yaratmıştır onu da halden hale döndürmüştür |
ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ (20)
Sonra ona yolu kolaylatmıştır da dünyaya getirmiştir |
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ (21)
Sonra öldürmüştür onu da kabre sokmuştur |
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنشَرَهُ (22)
Sonra da dilerse diriltir onu |
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ (23)
Gerçekten de insan, onun emrini tam yerine getirmedi gitti |
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ (24)
Artık insan, yediğine de bir baksın |
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا (25)
Şüphe yok ki biz, bir yağmurdur, yağdırdık |
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا (26)
Sonra yeryüzünü bir iyice yardık |
فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا (27)
Derken orada tohumlar bitirdik |
وَعِنَبًا وَقَضْبًا (28)
Ve üzüm ve yoncalar |
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا (29)
Ve zeytin ve hurma |
وَحَدَائِقَ غُلْبًا (30)
Ve çeşitli büyük ağaçları bulunan bahçeler |
وَفَاكِهَةً وَأَبًّا (31)
Ve meyveler ve otlaklar |
مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (32)
Sizin ve hayvanlarınızın faydası için |
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ (33)
Derken adeta kulakları sağır eden o bağırış gelip çattı mı |
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ (34)
O gün, bir gündür ki kişi kaçar kardeşinden |
وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ (35)
Ve anasından ve babasından |
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ (36)
Ve eşinden ve çocuğundan |
لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ (37)
Ve onların herbirinin bir derdi var ki başkalarına bakmaya vakti bile yok |
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ (38)
Nice yüzler o gün parılparıl parlar |
ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ (39)
Güler, sevinir |
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ (40)
Ve nice yüzler o gün tozlarla bulanır |
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ (41)
Üstlerine bir karalıktır çöker |
أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (42)
İşte onlardır kafirler, suçlular |
