| قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ (1) بگو: پناه می‌برم به پروردگار مردمان |
| مَلِكِ النَّاسِ (2) به مالک و حاکم (واقعی) مردمان |
| إِلَٰهِ النَّاسِ (3) به معبود (به حقّ) مردمان |
| مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ (4) از شرّ وسوسه‌گری که واپس می‌رود (اگر برای چیره‌شدن بر او، از خدا کمک بخواهی و خویشتن را در پناهش داری) |
| الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ (5) وسوسه‌گری است که در سینه‌های مردمان به وسوسه می‌پردازد (و ایشان را به سوی زشتی و گناه و ترک خوبیها و واجبات می‌خواند) |
| مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ (6) (در سینه‌های مردمانی) از جنّیها و انسانها |